Jeetje,wat een verhaal zeg!
Ik kan me er geen voorstelling van maken hoe jij je gevoeld moet hebben toen je dacht dat je je kleine niet op zou zien groeien.
Alleen bij de gedachte draait mijn maag al om.
Gelukkig 'valt het allemaal mee'.
MS is natuurlijk ook niet niks,maar de vooruitzichten zijn in ieder geval beter dan met een tumor.
Ik ken in mijn naaste omgeving iemand die MS heeft,een hele sterke vrouw,die ik zeer bewonder!
De ziekte is geconstateerd toen ze 18 was,ze is nu 45,geloof ik.
Met natuurlijk wel eens haar downs,heeft ze een fijn en sociaal leven,ze doet alles en kan ook eigenlijk meestal alles.
Zij zou voor jou hét voorbeeld zijn dat je,ook met zo'n ernstige ziekte,een heel leuk leven kan hebben.
Ik hoop dat deze ziekte voor jou net zo'n beloop zal hebben,als het voor haar tot nu toe is geweest.
Veel sterkte toegewenst en GENIET van het leven!
Groetjes Tanja
