Wat jij nu beschrijft heb ik ervaren bij mijn eerste kindje 4,5 jaar geleden. Ik heb niet op tijd om hulp gevraagd waarvoor ik later in een depressie ben beland. Ik gaf ook borstvoeding, zonder enige vorm van plezier en met veel te veel moeite. Ik ben 9 dagen geleden bevallen van de tweede, gestart met borstvoeding maar na 24 uur alweer gestopt omdat wederom het gevoel niet goed was. Iedereen hier in huis in nu happy en tevreden. Je geeft aan dat je het beste wilt voor je kindje, in mijn ogen is dat in de eerste plaats een blije mama. Of dat met of zonder borstvoeding is, is natuurlijk aan jou. Negeer je gevoel in ieder geval niet, luister ook naar je eigen behoefte! Sterkte x
Geen liefde...
- Onderwerp starter DaNIi
- Startdatum
Stop met de borstvoeding lieve schat. Als je, je daar niet goed bij voelt ga je,je nooit goed voelen bij je kindje. Die 2 zijn dan niet los van elkaar te zien.
Hier een premature baby die groot wordt met kunstvoeding omdat de borstvoeding niet kwam. Laat dat idee los.
Laat je man lekker even een avond en nacht overnemen zodat jij kan bijslapen en begin dan opnieuw met het opbouwen van een band. En als het niet lukt schakel dan idd hulp in. Je bent niet de enige!
Hier een premature baby die groot wordt met kunstvoeding omdat de borstvoeding niet kwam. Laat dat idee los.
Laat je man lekker even een avond en nacht overnemen zodat jij kan bijslapen en begin dan opnieuw met het opbouwen van een band. En als het niet lukt schakel dan idd hulp in. Je bent niet de enige!
Ik denk dat voorgaande ‘belangrijk’ bedoelde.
verder:
ga aub niet meteen denken dat je ernstig afwijkt qua gevoel in vergelijking met andere new mammas! Ja, het is heel slim om je gevoelens kenbaar te maken. Dit doe je al netjes hier. Maar ook graag bij partner en dokter zsm ok?
Buiten dat eerlijk zijn ook beetje egoistisch proberen te worden. Heb je geen vast schema? Direct aanpakken. Bij flesvoeding is dit veel makkelijker dan bij bv want daarbij zie je niet hoeveel je baby werkelijk gehad heeft en dat zorgt voor onnodige voedingtaferelen, en dus nog minder tijd! Flesvoeding is echt wel goed hoor, mijn gehele familie is er gezond op opgegroeid dus mijn kleine kreeg het vanaf dag 1.
En zelfs dan is t heftig, ineens een heeeel ander leven. En dan denk je op alles voorbereid te zijn...alles in huis, voelen alle liefde voor t hummeltje in de buik. En logisch dat je niet meer elk weekend gaat stappen enz.
maar helemaal niet bij stilgestaan dat een wandeling of tripje naar de supermarkt al een compleet stappenplan vereist...spontaniteit? Ja dat is mogelijk, maar alleen als de baby gevoed is en ligt te slapen. Dus een ‘window’ van 2 uurtjes als we geluk hebben. (Is ook net 1 maandje oud nu)
natuurlijk voel jij liefde voor je kleine. Hoe ik dat weet? Waarom zou je anders dit schrijven?? Het is alleen heel moeilijk voor een vermoeid persoon die nog geen tijd heeft gehad om alles te verwerken om er echt van te genieten. En welk moment moet je nu van genieten dan, de poepluier, de huilbuien van de kramp of het kotsen bij de hik? Dat zal ik zeggen:
-houd je kleintje even vast na de voeding, tot de vaste slaap, en nog langer. Gewoon bewonderen en aanraken, knuffelen ?
- doe samen lekker de baby in bad en maak de baby fijn schoon met een washandje zwitsal
- ‘dwing’ jezelf op een goeie dag toch die enge stap te nemen met je kleintje een uurtje eruit te gaan. Rondje stad/wandelen/visite
Iets waar jij je rust in vind en doe dit net na een voeding, met een gevulde luiertas en niet te ver van huis beginnen.
-ook leuk: maak lekker fotootjes van je baby, trek het leuke kleertjes aan houd een fotosjoot ?
begin of blijf doorgaan met vertellen tegen de baby. Gewoon simpel de momenten bespreken met je baby, of over je plannen, enzenz. Klinkt bleud maar het geeft ook een apart gevoel zo. Probeer maar eens.
Maar bovenal: regel je slaap!!! Hoe boeit niet, je kunt alleen slapen zolang je weet dat je baby in goede handen is, dat zegt dus wel degelijk dat je liefde voelt
het is alleen zeer lastig dit te erkennen en toe te laten als je kapot moe bent en de baby als oorzaak ziet hiervan ? kun je dus niks aan doen, alleen stapje terug en slapen. Dus aangeven in je omgeving, goed praten en flinke dutjes fixen!
succes ??
verder:
ga aub niet meteen denken dat je ernstig afwijkt qua gevoel in vergelijking met andere new mammas! Ja, het is heel slim om je gevoelens kenbaar te maken. Dit doe je al netjes hier. Maar ook graag bij partner en dokter zsm ok?
Buiten dat eerlijk zijn ook beetje egoistisch proberen te worden. Heb je geen vast schema? Direct aanpakken. Bij flesvoeding is dit veel makkelijker dan bij bv want daarbij zie je niet hoeveel je baby werkelijk gehad heeft en dat zorgt voor onnodige voedingtaferelen, en dus nog minder tijd! Flesvoeding is echt wel goed hoor, mijn gehele familie is er gezond op opgegroeid dus mijn kleine kreeg het vanaf dag 1.
En zelfs dan is t heftig, ineens een heeeel ander leven. En dan denk je op alles voorbereid te zijn...alles in huis, voelen alle liefde voor t hummeltje in de buik. En logisch dat je niet meer elk weekend gaat stappen enz.
maar helemaal niet bij stilgestaan dat een wandeling of tripje naar de supermarkt al een compleet stappenplan vereist...spontaniteit? Ja dat is mogelijk, maar alleen als de baby gevoed is en ligt te slapen. Dus een ‘window’ van 2 uurtjes als we geluk hebben. (Is ook net 1 maandje oud nu)
natuurlijk voel jij liefde voor je kleine. Hoe ik dat weet? Waarom zou je anders dit schrijven?? Het is alleen heel moeilijk voor een vermoeid persoon die nog geen tijd heeft gehad om alles te verwerken om er echt van te genieten. En welk moment moet je nu van genieten dan, de poepluier, de huilbuien van de kramp of het kotsen bij de hik? Dat zal ik zeggen:
-houd je kleintje even vast na de voeding, tot de vaste slaap, en nog langer. Gewoon bewonderen en aanraken, knuffelen ?
- doe samen lekker de baby in bad en maak de baby fijn schoon met een washandje zwitsal
- ‘dwing’ jezelf op een goeie dag toch die enge stap te nemen met je kleintje een uurtje eruit te gaan. Rondje stad/wandelen/visite
Iets waar jij je rust in vind en doe dit net na een voeding, met een gevulde luiertas en niet te ver van huis beginnen.
-ook leuk: maak lekker fotootjes van je baby, trek het leuke kleertjes aan houd een fotosjoot ?
begin of blijf doorgaan met vertellen tegen de baby. Gewoon simpel de momenten bespreken met je baby, of over je plannen, enzenz. Klinkt bleud maar het geeft ook een apart gevoel zo. Probeer maar eens.
Maar bovenal: regel je slaap!!! Hoe boeit niet, je kunt alleen slapen zolang je weet dat je baby in goede handen is, dat zegt dus wel degelijk dat je liefde voelt
het is alleen zeer lastig dit te erkennen en toe te laten als je kapot moe bent en de baby als oorzaak ziet hiervan ? kun je dus niks aan doen, alleen stapje terug en slapen. Dus aangeven in je omgeving, goed praten en flinke dutjes fixen!succes ??
Wat vervelend dat je dit zo voelt! Zoals velen al zeiden, bespreek het met een professional (huisarts, verloskundige, psycholoog). Zij kunnen je verder helpen.
Zelf ik zekere mate dit gevoel ook wel gehad hoor. Kraamweek was voor mij totaal geen roze wolk, was alleen maar voeden, kolven, bijvoeden en dat elke 2 uur, de hele dag door. Achteraf geen idee hoe ik dat heb volgehouden, was gewoon overleven. Ik hoorde zo veel berichten dat mensen overlopen van liefde, nog nooit zo verliefd etc etc. Ik vond mijn mannetje natuurlijk ook leuk, maar voelde het niet zó intens als de rest van de wereld dat blijkbaar doet (of zegt te doen).
Nu achteraf gezien ben ik gewoon niet zo'n hele kleine baby mama. Ik ging wel eens een dag naar mijn ouders zodat zij flesjes gaven (kolf inmiddels alles) en ik dat even niet hoefde. Zij vonden het super leuk en ik had even 'vrij'.
Naarmate hij ouder wordt vind ik het steeds leuker. Voedingen zijn gehalveerd, hij slaapt wat langer waardoor ik overdag ook weer wat tijd voor mezelf heb en daardoor wel kan genieten van de momenten samen. Ook sinds hij kan lachen en ik wat spelletjes met hem kan doen vind ik het veel leuker. Kan nu oprecht zeggen dat ik heel veel van dat mannetje hou en niet meer zonder hem zou willen. De hele dag alleen maar samen zitten en eten geven vind ik gewoon niet zo heel leuk om elke dag, de hele dag te doen. En volgens mij is dat prima ?
Zelf ik zekere mate dit gevoel ook wel gehad hoor. Kraamweek was voor mij totaal geen roze wolk, was alleen maar voeden, kolven, bijvoeden en dat elke 2 uur, de hele dag door. Achteraf geen idee hoe ik dat heb volgehouden, was gewoon overleven. Ik hoorde zo veel berichten dat mensen overlopen van liefde, nog nooit zo verliefd etc etc. Ik vond mijn mannetje natuurlijk ook leuk, maar voelde het niet zó intens als de rest van de wereld dat blijkbaar doet (of zegt te doen).
Nu achteraf gezien ben ik gewoon niet zo'n hele kleine baby mama. Ik ging wel eens een dag naar mijn ouders zodat zij flesjes gaven (kolf inmiddels alles) en ik dat even niet hoefde. Zij vonden het super leuk en ik had even 'vrij'.
Naarmate hij ouder wordt vind ik het steeds leuker. Voedingen zijn gehalveerd, hij slaapt wat langer waardoor ik overdag ook weer wat tijd voor mezelf heb en daardoor wel kan genieten van de momenten samen. Ook sinds hij kan lachen en ik wat spelletjes met hem kan doen vind ik het veel leuker. Kan nu oprecht zeggen dat ik heel veel van dat mannetje hou en niet meer zonder hem zou willen. De hele dag alleen maar samen zitten en eten geven vind ik gewoon niet zo heel leuk om elke dag, de hele dag te doen. En volgens mij is dat prima ?
Ik ga even anders beginnen als die andere mensen. Wat fijn dat er meerdere mensen bestaan die dezelfde gevoelens hebben dan ik. (Heb gehad!)
Mijn dochter was na een turbo bevalling ter wereld gekomen met onder ontwikkelde darmen en reflux. Zelf was ik dood-ziek erna; baarmoeder ontsteking, borst ontsteking, nierbekken ontsteking. Een draak van een kraamhulp.
En ook het weg blijven van die roze wolk waar iedereen het zogenaamd over heeft.
Ik heb de borst voeding na 3 dagen gestopt. En eerlijk, die gedeelde zorg was zó fijn. Alleen durfde ik nooit écht te vertellen wat mijn gevoel is. Omdat het voelde als fout.....
Daarom juist goed van je dat je dit hier bespreekbaar maakt, dat je dat durft! Ik zou allereerst om hulp vragen; gedeelde zorg werkt al een stuk beter. Kijk of je eventueel op vrienden of familie kunt terug vallen. Doe alleen maar waar jij je prettig bij voelt.
Ik hoop dat het je verlichting geeft door het kwijt te kunnen misschien helpt het wanneer ik je zeg dat het goed komt! Dat kan even duren maar het komt, écht!
Knuffel!
Mijn dochter was na een turbo bevalling ter wereld gekomen met onder ontwikkelde darmen en reflux. Zelf was ik dood-ziek erna; baarmoeder ontsteking, borst ontsteking, nierbekken ontsteking. Een draak van een kraamhulp.
En ook het weg blijven van die roze wolk waar iedereen het zogenaamd over heeft.
Ik heb de borst voeding na 3 dagen gestopt. En eerlijk, die gedeelde zorg was zó fijn. Alleen durfde ik nooit écht te vertellen wat mijn gevoel is. Omdat het voelde als fout.....
Daarom juist goed van je dat je dit hier bespreekbaar maakt, dat je dat durft! Ik zou allereerst om hulp vragen; gedeelde zorg werkt al een stuk beter. Kijk of je eventueel op vrienden of familie kunt terug vallen. Doe alleen maar waar jij je prettig bij voelt.
Ik hoop dat het je verlichting geeft door het kwijt te kunnen misschien helpt het wanneer ik je zeg dat het goed komt! Dat kan even duren maar het komt, écht!
Knuffel!
Hoi,
het klinkt alsof je een postnatale depressie hebt of aan het begin staat daar van. Het is dan ook heel moeilijk om te genieten van het enorme beroep wat je kindje op je doet. Ik heb er ook last van gehad maar meteen de eerste weken hulp gezocht. Het heeft ook tijd nodig om je kindje te leren kennen er ervan te gaan houden. Dat is niet raar, bij sommigen duurt het wat langer en andere moeders zijn op slag verliefd. Ik ben er van overtuigd dat het echt wel goed komt. Ik ben nu helemaal gek op mijn mannetje. Wat betreft borstvoeding heeft het ook tijd nodig. Als je vraag en aanbod eenmaal goed op elkaar afgestemd is en je het gewend bent kan het echt heel fijn en intiem zijn. Geef jezelf en je dochter tijd en zoel hulp!!
het klinkt alsof je een postnatale depressie hebt of aan het begin staat daar van. Het is dan ook heel moeilijk om te genieten van het enorme beroep wat je kindje op je doet. Ik heb er ook last van gehad maar meteen de eerste weken hulp gezocht. Het heeft ook tijd nodig om je kindje te leren kennen er ervan te gaan houden. Dat is niet raar, bij sommigen duurt het wat langer en andere moeders zijn op slag verliefd. Ik ben er van overtuigd dat het echt wel goed komt. Ik ben nu helemaal gek op mijn mannetje. Wat betreft borstvoeding heeft het ook tijd nodig. Als je vraag en aanbod eenmaal goed op elkaar afgestemd is en je het gewend bent kan het echt heel fijn en intiem zijn. Geef jezelf en je dochter tijd en zoel hulp!!