Geen meisje...

Stoer dat je t zegt. Ik denk dat je de voordelen van 2 boys nog wel zal merken. Ik heb een dochter en mn man wil graag n zoon nu (ik ben zwanger). Niemand vindt dat gek, maar als je als vrouw een sterke voorkeur uitspreekt ben je ineens ondankbaar. Je blijft gezegend met een kindje, maar snap best dat je even afscheid moet nemen van het idee dat je nooit een dochter zal hebben. Al snel zul je vooral de voordelen zien denk ik!
 
Ik snap ook wat je bedoelt en dat het niet te maken heeft met niet dankbaar zijn voor een tweede kind. Wij hebben zelf een zoontje van 14 maanden en nu 21 weken zwanger van de tweede. Ik dacht dat ik zowel jongen als meisje allebei even leuk zou vinden, maar toen bleek dat het weer een jongen is moest ik toch even wennen. Ik schaamde me eerst voor mijn gevoel, maar besefte me later dat je het maar beter even kunt voelen zodat het daarna hopelijk een plekje krijgt, in plaats van het gevoel niet erkennen waardoor het je blijft achtervolgen. Vaak heeft ook de wens voor een bepaald geslacht te maken met je verwachtingen over bepaalde dingen die je later met je kind hoopt te doen, volgens mij. Maar het is niet gezegd dat een jongen het bijvoorbeeld later niet heel leuk kan vinden om met zijn moeder een taart te bakken, of gezellig even de stad in te gaan. Ieder kind is weer een unieke persoonlijkheid ..
 
Heel herkenbaar! Bij alle 3 m'n jongens een soort 'teleurstelling' gevoeld omdat ik iig 1 meisje wilde, enorm aan 't idee moest wennen en ook echt afscheid moest van een wens. (ook al voelde ik me uiteraard ook enorm gezegend met überhaupt 3 kids, ook nog gezond etc, wat jij ook al zegt. Maar dat staat er echt los van) Bij mij heeft 't geholpen om 't te zeggen tegen anderen. Heb echt veel begrip gekregen en dat hielp me enorm. Daarnaast kan ik nu achteraf zeggen dat 't idd super leuk is, 2 (of3) jongens samen, en dat 't ook echt niet afdoet aan je liefde voor hen. Maar dat weet je zelf ook al. Ik denk alleen dat je 't jezelf niet moet kwalijk nemen als je nu de teleurstelling voelt en nog niet zo de liefde. Dat is gewoon zo zolang de baby nog in je buik zit, ik denk dat logisch is. Miss lukt 't dan om dat gevoel wat meer te accepteren. Succes! 
 
Ik snap jou wel hoor.. 
Wij zelf hebben een meisje en ben niet lang daarna (ongepland) opnieuw zwanger geraakt. We gingen telkens uit van een jongen en ik vond dat wel leuk. Altijd gedacht om 2 van het verschillende geslacht te hebben. was een beetje een bepaald toekomst plaatje. 
Ook voor mijn man hoopte ik heel erg op een jongetje want hij was er ook écht van overtuigd. 
Nu blijkt het dus alweer een meisje te zijn en ik merk dat ik hier zelf héél blij mee ben. De schrik en de zorgen van de ongeplande zwangerschap was in 1 klap verdwenen. Stiekem is dit toch mijn diepe wens .
Als ik dan nu nadenk aan het idee dat de 2e toch een jongetje zou zijn, zou ik het allemaal toch net iets minder leuk vinden. Voel me echt geen jongens mama ☺?
 
Heel herkenbaar. Ik heb 5 meiden. Bij de 3e was ik teleurgesteld. Weer een meid. Gelijk de namen uitgezocht en geboortekaartje geregeld dezelfde dag. Heeft geholpen. Ben nu zwanger van de 6e. Ja weer een meisje. Eerst zorg om het het syndroom van Turner waar ik mijn 5e dochter aan verloor. Daarna verdikte nekplooi en nu zorg erom dat er geen maagje te zien was op de echo. Ik ben juist nu blij dat het een meisje is. Namen staan al heel lang vast en is wel leuk. Alleenstaand en alleen maar vrouwenpower.Snap je gevoel. Ga bewust shoppen.
 
Terug
Bovenaan