geen moeder...

A

Anoniem

Guest



Zijn er hier meer meiden die hun moeder (of vader)
zijn verloren? Mijn moeder is 3,5 jr geleden overleden
bij een auto ongeluk. M'n vader is inmiddels afgelopen jaar
weer hertrouwd met een hele lieve vrouw.
Ik kan goed met d'r opschieten en heb zelfs gevraagd
of zij bij de bevalling wil zijn.
Ik moet zeggen dat ik nog niet zoveel momenten heb gehad
dat ik nu met m'n zwangerschap m'n moeder meer mis,
alleen vorige week had ik een flinke huilbui.
Ik had bepaalde dingen vast staan in m'n hoofd, over fles/borst
voeding enz, en toen bracht m'n v.k. me weer heel erg aan
het twijfelen. Heb er wel goed over gepraat met m'n man
maar op dat moment mistte ik echt heel erg m'n eigen mams.
Dan heb ik ook ff geen zin om m'n stiefmoeder te bellen
voor advies of geruststelling, want ze wonen toch 60 km verderop.
Zijn er hier misschien meer meiden die dit herkennen?.....

xx Syrah (27 wk)
 
Hallo Syrah
Helaas heb ik ook in 2001 mijn moeder verloren.
'Grappig' is dat ik dacht best wel te beseffen dat wanneer ik zwanger raakte het anders zou zijn zonder haar.... ehm.... maar de heftigheid van het gemis en verdriet komt zo nu en dan tijdens de zwangerschap inderdaad toch wel hevig naar boven. Simpele vragen of gewoon even je moeder in de buurt... gewoon een warm gevoel. Ja, lastig wel.
Ik probeer het te doen met de mensen die dicht bij me staan, helaas heb ik ook geen contact met mijn vader meer, wat het allemaal wel een beetje anders maakt...
Ik kan me goed voorstellen dat je stiefmoeder anders is maar hoop dat je toch wat hebt aan de mensen om je heen.
liefs
Daniëlle
 
Ik heb 3 jaar geleden mijn vader verloren.
Ik mis hem nu heel erg omdat hij mijn kinderen niet meer leert kennen.
Vorig jaar mei ben ik getrouwd en daar was hij dus ook niet bij.
Dat zijn allemaal de dingen waarbij je iemand natuurlijk helemaal mist.
Zelf ben ik nog maar 25 jaar, dus nog maar 21 toen hij overleed.
Het zal toch nog anders zijn als het je moeder is die overlijd, zij kan je toch het meeste advies geven ivm kinderen.
Sterkte!!

Liefs, Go
 
Hoi,

Ik heb mijn moeder in 1993 verloren plotseling.
Zij kreeg een hersenbloeding,coma en hartstilstand.
Afgelopen donderdag is het 13 jaar geleden en nog steeds mis ik haar erg.
Mijn twee kinderen die ik al heb {5 en 7} hebben haar ook nooit leren kennen wat ik ook ontzettend jammer vind.
De moeder van mijn vriend ken ik nog niet echt,ben daar twee keer geweest.
Ben net twee maanden bij mijn vriend.
Zelf ben ik 35 jaar,heb al het een en ander meegemaakt maar een moeder vervangen,dat lukt niet.
Ik heb daar nu ook meer moeite mee.
Maar weet ook{wij zijn katholiek}dat ze meekijkt van boven op ons neer.
Dat helpt mij als ik verdriet heb en veel aan haar denk.

Groetjes Roselien
 

Fijn om jullie reacties te lezen, heb dan toch niet het gevoel
daarin alleen te staan.
Ik ben ook gelovig, en daar heb ik zeker veel aan.
Weet ook dat m'n moeder het helemaal geweldig zou vinden
als ze oma zou worden.
Gelukkig vinden m'n man en ik  hierin ook wat steun.

xx Syrah
 
hallo...ik ben afgelopen  september mijn moeder verloren. Eind mei werd bij haar een hersentumor ontdekt, niet lang daarna bleek ik zwanger te zijn. Iedereen blij, als ze dat nou eens kon meemaken. Helaas, ik kreeg na 7 weken een miskraam. Eind september overleed mijn moeder en ik mis haar nog elke dag. Inmiddels ben ik weer 10 weken zwanger en  heb ik vanmiddag een echo gehad die goed was. Ik denk dat nu een moeilijke periode aanbreekt zonder haar adviezen en schoot waar ik lekker in kon kruipen als ik me ziek voelde. En wat had ze graag opgepast op haar kleinkinderen.
Maar gelukkig is mijn vader erg trots dat hij opa wordt en de andere opa en oma ook, die steunen ons heel fijn dus we komen er wel!
Het is alleen wel heel zuur dat mijn moeder nooit haar kleinkind(eren) zal ontmoeten.

Succes allemaal en fijn om jullie stukjes gelezen te hebben, ik vroeg me ook al af hoe anderen hiermee om zouden gaan.

Groetjessss
 
hey meis,

ik weet wat je mee maakt me moeder is bijna 3 jaar overleden.
en mis haar nog elke dag.
toen ik zwanger was van me tweede kindje miste ik haar ook erg huilde ook vaak,
wilde haar zoveel vragen.
me   eerst kindje heeft ze wel gekend.
 heel veel liefs en sterkte
 
Ook ik ben mn moeder verloren afgelopen september. Zij is overleden aan een hersentumor. Was toen net 8 og 9 wkn zwanger en heb het haar nog wel kunnen vertellen. Tijdens de crematie heb ik tegen mn zusje gezegd dat ik, als ik men moeder ermee terug kom krijgen, mn zwangerschap ervoor op zou geven. Maar dat kan dus niet.
De laatste dagen denk ik steeds vaker aan haar en toen ik de berichtjes hierboven las kreeg ik het wel weer moeilijk. Heb echt zin om een potje te janken.......
Maar we moeten doorgaan, ook voor onze dochter die deze week nog over oma begon(oma is een beetje ziek zei ze en toen zei ik neen oma is niet meer ziek, dus zei zij oma is een beetje dood)
Dus om een lang verhaal kort te houden ervaar ik deze zwangerschap heel anders dan de 1e, soms kan ik er niet echt van genieten en daar voel ik me dan weer schuldig over.

Als ik straks met 36 wkn naar de gyn. moet wil ik vragen of mn vader bij de keizersnee mag zijn(als hij dit wil natuurlijk) omdat het dan moeilijk genoeg is voor ons allemaal. Nu maar hopen dat het mag en kan.

groeten Renate
25 wkn + 4 dgn zwanger van de 2e
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan