<p>Help! Mijn zoon is 2 jaar en 3 maanden. Al 2 maanden gaat er geen nacht voorbij zonder huilen. Vaak al vóór het slapen, dan weer rond middernacht, een andere keer om 01.00 en dan weer om 5.00... Moedeloos word ik er van. Elke nacht is weer een verrassing. We hebben een standaard bedritueel, dat gaat altijd goed en daar kan het niet aan liggen. Maar die gebroken nachten vreten me op, ik heb geen partner, dus ben op mezelf aangewezen en ben soms echt een monster snachts, omdat ik er dan gewoon niet meer tegen kan. Is er licht aan het einde...? Is er een gouden tip? Op dit moment is hij vóór 00.00 al 6 keer aan het huilen geweest en nu om half 1 alweer een half uur. En zit ik zelf ook te janken, hoe los je dit op??? Iemand?</p>
Geen nacht zonder huilen
- Onderwerp starter PatriciavW
- Startdatum
Hey hey, even moed houden nog 
ik heb misschien wel een partner, toch voelt het in de nachten alleen...die slaapt altijd overal doorheen. Toevallig hier een dochter 2 jaar 3 mnd! En ook 2/3 keer per nacht wakker. Ik weet nu eindelijk dat ik moet handelen in het kleine licht van het nachtlampje..Hier zijn het vaak toch simpele dingen: even aan een bekertje drinken, dekentje goedleggen. Soms is de luier echt al aan de volle kant en dat vind ze niet prettig (draait veel dus dat belemmert) die 3 dingen check ik. Luier verschoon ik dan ook gewoon in het bedje. Dan krijgt ze een aai over de bol en ga ik weer weg. In de tussentijd spreek ik NIET. Geen woord. Alleen fysieke troost dus om haar zo min mogelijk uit het nacht gevoel te brengen. En als ze eens een erger nachtje heeft en al om 04.00u uit bed kruipt dan leg ik haar met een korte uitleg terug erin. Nooit in ons bed. Gewoon: nee schat, het is nog donker. Mama is nog moe en jij ook, nu nog even slapen, is nog niet klaar. Als het klaar is dan maakt mama jouw wakker. Slaap lekker, en dan aai over de bol en loop ik weer de kamer uit zoals gewoonlijk. Het zal een fase zijn (hopen we dan maar) en ik wens je alle geluk om erin terug naar de basics te komen en dat het geen volledige huilbuien meer worden met mijn tips ??
ik heb misschien wel een partner, toch voelt het in de nachten alleen...die slaapt altijd overal doorheen. Toevallig hier een dochter 2 jaar 3 mnd! En ook 2/3 keer per nacht wakker. Ik weet nu eindelijk dat ik moet handelen in het kleine licht van het nachtlampje..Hier zijn het vaak toch simpele dingen: even aan een bekertje drinken, dekentje goedleggen. Soms is de luier echt al aan de volle kant en dat vind ze niet prettig (draait veel dus dat belemmert) die 3 dingen check ik. Luier verschoon ik dan ook gewoon in het bedje. Dan krijgt ze een aai over de bol en ga ik weer weg. In de tussentijd spreek ik NIET. Geen woord. Alleen fysieke troost dus om haar zo min mogelijk uit het nacht gevoel te brengen. En als ze eens een erger nachtje heeft en al om 04.00u uit bed kruipt dan leg ik haar met een korte uitleg terug erin. Nooit in ons bed. Gewoon: nee schat, het is nog donker. Mama is nog moe en jij ook, nu nog even slapen, is nog niet klaar. Als het klaar is dan maakt mama jouw wakker. Slaap lekker, en dan aai over de bol en loop ik weer de kamer uit zoals gewoonlijk. Het zal een fase zijn (hopen we dan maar) en ik wens je alle geluk om erin terug naar de basics te komen en dat het geen volledige huilbuien meer worden met mijn tips ??Hou vol! Het is een fase. Neem zelf een nachtje rust en vraag een vriendin/ familie lid het een nachtje over kan nemen. Zodat je even tot rust komt en je daarna het weer beter kan opbrengen. Sterkte!
Geen oplossing hier, alleen herkenning.
Onze eerste zoon had ook rond die leeftijd dit probleem. Verlatingsangst komt rond die leeftijd (weer) om de hoek kijken. Bij ons in bed nemen was geen optie, want dan zette hij de boel op stelten. Wij zijn naast hem, op zijn kamer op een matras gaan slapen (in het begin zelfs op de grond, drama was het haha). Hierdoor kreeg hij weer het vertrouwen dat papa of mama in de buurt was. Handje vasthouden zodra hij begon te huilen en niet praten. Ik moet er wel bij vermelden dat het bij ons nog extremer was, hij werd wel 40(!) Keer per nacht wakker. Mijn man en ik gingen om en om, zodat één van ons in ieder geval nog kon slapen.
Sterkte meis en weet ook dit gaat voorbij. L
Onze eerste zoon had ook rond die leeftijd dit probleem. Verlatingsangst komt rond die leeftijd (weer) om de hoek kijken. Bij ons in bed nemen was geen optie, want dan zette hij de boel op stelten. Wij zijn naast hem, op zijn kamer op een matras gaan slapen (in het begin zelfs op de grond, drama was het haha). Hierdoor kreeg hij weer het vertrouwen dat papa of mama in de buurt was. Handje vasthouden zodra hij begon te huilen en niet praten. Ik moet er wel bij vermelden dat het bij ons nog extremer was, hij werd wel 40(!) Keer per nacht wakker. Mijn man en ik gingen om en om, zodat één van ons in ieder geval nog kon slapen.
Sterkte meis en weet ook dit gaat voorbij. L
Gewoon laten huilen heb ik ook gehad is en face doe de deur gewoon dicht alsof je niks hoort eerlijk ze slaapt van zelf door als ze niks ziet aankomen en die mijne was zelfs nog ens met over geven misschien te streng maar ik zij helemaal niks snel andere kleren en weer terug gelegd deur dicht duurde half uur of en uur ging ze van zelf slapen huilen helpt soms goed
Komt goed maar reactie hier boven schrik ik ze kunnen trauma van oplopen de kinderen
Bij je in bed nemen voor even en qls die slaap terug leggen misschien niet opgeven komt van zelf goed zeker niet de deur dicht doen ze onthouden alles en kan uiteindelijk angst stoornis of andere dingen hier door ontwikkel
Bij je in bed nemen voor even en qls die slaap terug leggen misschien niet opgeven komt van zelf goed zeker niet de deur dicht doen ze onthouden alles en kan uiteindelijk angst stoornis of andere dingen hier door ontwikkel
Jeetje wat vervelend! Ik las laatst een aantal tips bij slaapkops, 3 slaapcoaches, je kan ze ook inschakelen voor hulp. Goed om die site en blogs eens te lezen. Ik ben echt tegen medicijnen bij kinderen, maar heb je al eens paracetamol geprobeerd te geven voor het slapen gaan? Bleek bij een vriendin haar dochter opeens te helpen en ze zijn daarna onderzoeken gaan doen waar het vandaan kwam. Misschien heeft hij wel ergens pijn? Anders kan het misschien nachtangst zijn.