Hoi hoi,
In het begin vond ik het ook echt niet leuk. Ik was veel ziek, mijn chronische migraine stak elke week meerdere dagen de kop op, had een veel te innige band met de wc en was dood en dood moe. Ik heb ook een angststoornis en omdat deze zwangerschap niet gepland was had ik in het begin veel last van paniek. Dat ik mij minder happy voelde heb ik ook besproken bij de verloskundige en zelf gevraagd om een consult bij de pop poli. Ook omdat ik medicatie gebruik voor de angststoornis. Aankomende dinsdag is de eerste afspraak.
Mij werd ook verteld dat het na 3 maanden beter werd, maar het duurde bij mij wel langer.
Ik probeer zo goed als kan rust te pakken en wat extra lief voor geest en lichaam te zijn. Ik mag wat meer van mezelf en moet wat minder. Op werk sta ik boventallig en krijg ik ook alle ruimte om eerder naar huis te gaan of later te beginnen.
Moedergevoelens heb ik ook nog niet echt, maar ik verwacht dat dat pas komt zodra ze geboren is. Waar ik wel plezier aan bleef is dat ik haar nu regelmatig voel.
Ik vind het boek van Vera van Zelm geniaal: feliciteer hem maar want ik vind er tot nu toe geen reet aan ?. Titel zegt genoeg haha.
Vroeger had ik ook hele andere en vooral romantische ideeën bij een zwangerschap, maar die zijn inmiddels wat bijgesteld? Je voelt je zoals je je voelt en hormonen kunnen ook de boel flink overhoop schoppen. Echt demonen hoor.
Sterkte, het is inderdaad van voorbijgaande aard. Mij heeft het in het begin geholpen om het van me af te schrijven. Dat luchtte op, net als erover praten met mijn vriend en vriendinnen/ zusjes. En humor helpt ook bij mij. En anders een potje janken en chocola?
Dikke knuffel! Komt echt goed!