Geen roze wolk?

Hoi,
Dit had ik ook bij de eerste... bij de tweede en nu bij de derde zwangerschap heb ik dit helemaal niet (gehad). Misschien omdat bij een eerste toch veel gaat veranderen (al maakte ik me daar niet druk om, dacht ik zelf tenminste ;).
Ik heb zelf het gevoel dat bij een eerste je lichaam zich heel erg moet aanpassen (het is immers de eerste keer), ook geestelijk veranderen er natuurlijk dingen.
En dat het bij een tweede of volgende zwangerschap je lichaam (en jijzelf ook)  al veel herkent.
Groetjes, Noor mv Skip, Bo en ?
 
Het is hier de afgelopen tijd al vaak besproken hoor, dus je bent zeker niet de enige! De media laat zwangere vrouwen altijd zien met een dromerige blik, blozend en gezond. Dit forum bewijst dat dit helaas voor de meeste vrouwen niet opgaat.

Gek genoeg lijkt het ook wel of je niet mág klagen. Je krijgt dan standaard te horen: 'Ja, maar je krijgt er iets moois voor terug'.  Maar 9 maanden zijn lang als je je niet goed voelt.

Je krijgt er absoluut iets moois voor terug (hoewel de eerste weken na de bevalling ook  vaak erg hectisch zijn), maar achteraf lijkt het  zeker minder lang.

Zoek je rose wolk dan ook in de kleine dingen. Even genieten van een lekker kopje thee of een warme douche. Maak van babyspulletjes kopen een feestje en was en strijk alles met zorg, terwijl je aan je baby denkt. Dan komt het geluksgevoel wel.

En je frustraties mag je dan verder lekker hier kwijt.   Daar zijn we voor.

Groetjes, Marisa

 
Hoi Hoi,

Ook hier iemand die absoluut niet op een roze wolk zit of gaat zitten.
Voor mijn zwangerschap van Sven heb ik een miskraam gehad. Daarmee wordt je erg met je neus op de feiten gedrukt dat het allemaal niet zo'n sprookje is.
De zwangerschap van Sven was ook erg turbulent met eerst veel bloedingen en toen 12 weken een blaasontsteking.
Nu ik zwanger ben van nummer 2 heb ik het helaas soms veel te druk waardoor ik mezelf even een halt moet toeroepen en even met het zwanger zijn bezig moet zijn.

Ik ben fel tegen alle reclames die pretenderen dat het allemaal zo geweldig is. Daarmee maak je vrouwen alleen maar onzeker omdat het soms gewoon niet geweldig is.

Tuurlijk moet je genieten en is het een bijzondere ervaring. Dat weet ik ook wel alleen ben ik wel realistisch dat het ook zwaar is en zeker door de hormonen voel ik me niet altijd geweldig.
Beleef het zoals jij het wilt beleven en als je een keer je ei kwijt wil, typ er op los op dit forum!

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007, zwanger van nr. 2
 
Hoi,

ik weet het ook niet zo goed. Weet sinds ruim een week dat ik zwanger ben en bij de eerste voelde ik me ook meteen zwanger en zat echt enorm op een roze wolk!! Nu, mijn tweede zwangerschap dus, heb ik het helemaal niet! En daar baal ik van. Voel me nu lichamelijk ook helemaal niet zwanger (en ben het echt) en heb er ook zo weinig tijd aan om te denken. Ben nu gewoon ook druk met mijn zoontje en de rest. Alleen 's avonds in bed probeer ik er echt even van te genieten. Maar toch...het voelt niet echt oke! Zal hopelijk nog komen!

groetjes Mellow
 
Hoi Meiden,
Wat is dit behoorlijk herkenbaar zeg. Die roze wolk is bij mij ook erg ver te zoeken. Ik ben zwanger van de eerste. Ik heb nog geen een keer een roze wolk gevoel gehad. Wat dat ook mag zijn. Iedereen zegt; ach joh geniet er nou maar van want het is zo voorbij. Nou ik kan niet wachten tot het voorbij is. Ik ben nu bijna 27 weken zwanger en ben al 15 kilo aangekomen. Ik voel me dik, onaantrekkelijk en gehandicapt. Voor mijn zwangerschap was ik trots op mijn lijf en had ik energie te veel. Bovendien word ik helemaal gestoord van mijn hormonen. Ik lach om de stomste dingen en ben helemaal emotioneel om de kleinste dingen. Het erge is dat je het gevoel hebt de controle over heel je lichaam kwijt te zijn. En die vent van mij die snapt er niks van en kan alleen maar zeggen; ach joh het valt toch allemaal wel mee...
Kortom je bent niet alleen..
Volgens de theorie moet je je na de 5de maand weer helemaal top voelen. Nou ik niet hoor.
Maar we krijgen er inderdaad onvoorwaardelijke liefde voor terug van een klein mensje wat helemaal van jou is en bij jou hoort. Daarvan krijg ik wel een warm gevoel van binnen.
Sterkte...
Groetjes Naima
 
Wat fijn dat toch de meeste vrouwen zich in elkaar herkennen (al kom je dat in je dagelijks omgeveing bijna niet tegen)
De zwangerschap van mijn eerste was super! Nadat de vermoeidheid van de eerste weken weg was, voelde ik me super. Ik kon ook alles aan en het maakte niet uit hoeveel ik op een dag deed. Ik hoor van familie wel terug dat ik wel wat sneller geirriteerd was.

Nu ben ik 15,3 wkn zwanger van de tweede en heb nog steeds last van vermoeidheid en al weken last van m'n rug. Als ik ook maar een dingheb gedaan op een dag, zoals stofzuigen, voel ik de pijn al doorstralen naar m'n billen/bekken.

Lekker frustrerend als je eerst alles aankon en nu alles moet verdelen. (onregelmatig werk, gemid 28 uur, een zoon van 1,5jr en een huishouden!)
Zal het woensdag eens met de vk bespreken om fysio of zo te krijgen. Het schijnt te helpen.
En wat ik bij een eerdere berichtje gelezen hebt: idd, ik moet accepteren dat ik minder kan. En mijn omgeving m.n. mijn man ook!!

Het is toch fijn, herkenbaar en inzichtelijk leerzaam op zo'n forum!

X Els
 
hoi mama els

ik heb bij de eerste erge bekken instabiliteit gehad, als jij dat nu ook krijgt ( begrijp ik uit je verhaal) Dan kun je nu al naar een fysio toe, je hebt geen verwijzing meer nodig.
Het helpt in zoverre dat ze je oefeningen geven om de spieren rond de bekken sterker te maken, echt de pijn weg maseren helpt niet want dan zouden ze het inwendig moeten doen....geen zorgen doen ze niet hihi

maar je kunt ook een bekkenband gebruiken op advies van je fysio, ik vond het niks had er meer last van maar ik hoor anderen wel positief daarover.

Ik  had zelf besloten dat ik vanaf de 6 maanden met krukken ging lopen en jaaaaaa geweldig dat hielp enorm! ( misschien een tip voor later)

Bij hem was ik tot en met week 16 moe, daarna tot aan de bevalling enorm fit....

succes

 
Goh dit had ik echt ff nodig zeg.... Ik dacht al dat ik niet helemaal normaal was, MOET nu toch genieten.... Ik ben nu 16 weken zwanger, dacht dat ik de 1e 3 maanden moe was maar dat was nog niets vergeleken bij mn energielevel nu. Die is ver beneden 0. Als ik vrij ben slaap ik een deel van de dag, doe ik dat niet dan slaap ik snachts ook niet. Werken gaat niet meer op t zelfde level en thuis ben ik ook niet echt gezelli. Moet ook overal om huilen, vooral om t feit dat ik nu toch zou moeten genieten. Begin nu langzaam te accepteren dat verzetten alleen maar averechts werkt en dat geeft wel wat rust. Heb mn uren op t werk verminderd en standaard middagdut ingelast. Vriendin van me had het tot 22 weken dus hoop dat het wel een keer tijdens de zwangerschap overgaat. Maar heerlijk om te lezen dat het erbij hoort endat ik niet langzaam raar aan t worden ben, maar dus gewoon zwanger, pffff
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan