geen tijd (??) wat nu...

A

Anoniem

Guest
haajj aanstaande moeders & moeders

ik zit eigenlijk (nog steeds) met een probleem waar ik een tijd terug ook over heb geschreven maar het lijkt alleen maar erger te worden. mijn vriend (de vader van mijn   kind) die lijkt helemaal geen tijd of enigzins energie in mijn zwangerschap te hebben/steken. daar baal ik ontzettend van want de enige met wie ik over mijn eerste zwangerschap kan praten is mijn moeder en vrouwen die al kinderen hebben. over hun ervaringen praten hun geven mij tips maar ik wil zo graag dat mijn vriend er ook energie in steekt maar elke keer als ik erover begin zegt ie geen tijd te hebben het druk te hebben met zijn werk (al is dat wel zo) en met het huis (want we gaan over 3 dagen verhuizen) maar ik ben de geen die alles maar uit boekjes haalt en veel leest over veranderingen en alles wat een vrouw maar moet weten over 'de' zwangerschap. wat moet ik hier nu mee??? ik weet het niet meer en elke keer als ik erover begin dan krijg ik een diep zucht en antwoorden ik heb geen tijd en dat irriteerd mij en word ik boos of sacherijnig en dat begrijpt hij dan ook weer niet! ook wilde ik graag curces samen-bevallen gaan doen maar zo'n held was hij weer niet (zijn woorden) en ik heb gezegd je zult wel moeten ook al moet je zulke dingen overleggen maar ik weet het anders ook niet! wat moet ik hier nu mee ik zie het echt als een groot probleem eigenlijk ik denk nu meerendeels dat ik mijn zwangerschap alleen moet doen of dat al aan het doen bent ik ben zo stapelgek op hem en hij heeft het eigenlijk best zwaar hij heb geen jeugd gehad en hij wilt graag met vrienden weg en vind het ook moeilijk om hierover te praten maar wat moet ik dan sjonge ik raak helemaal over me toeren hierdoor elke keer moet ik weer huilen gaat dit zo me hele zwangerschap door dat ikhet alleen moet doen! dat wil ik niet! mijn zwangerschap is al niet gepland dat is ook wel moeilijk want we zijn pas een half jaar bij elkaar maar we kennen elkaar wel weer goed. we moesten echt zoveel dingen regelen. en ook vertel ik hem van lees dat wat boekjes ofsow ze zijn er ook voor vaders en dergelijke maar jah! GEEN TIJD dus... (snik...snik...snik...)

wie heeft er enige tips en wat moet ik doen gewoon door blijven hameren over boekjes,tijdschriften,site's, ??

help me

groetjes nerveusje (15 weken en 5 dagen zwanger)
 
Hoi Nerveusje,

Ik had bij mijn eerste zwangerschap gewoon een 9 maanden kalender  op gehangen in het toilet, en dan las die vanzelf de info wel.   Las soms ook gewoon een stukje voor uit een boekje als we op bed lagen, dan hebben ze namelijk wel tijd, al zijn ze moe........
Verder zou ik me proberen me er niet al te druk over maken, hij heeft het ook druk (in zijn hoofd) en zeker nu ook met de verhuizing, mannen zijn er soms wat praktischer mee bezig en vrouwen meer met de emoties, het komt vanzelf zeker als hij  straks ook de baby kan voelen.....

Heel veel succes, Angel  
 
Hoi nerveusje,

Tja, sommige mannen hebben dat gevoel geloof ik gewoon niet zo. Mijn vriend is wel dolenthousiast over onze baby, maar hij heeft het ook niet op boekjes en samen naar zwangerschapscursus.
Al ben ik er wel achter gekomen dat ie als ik 's avonds al op bed lig stiekem naar docu's kijkt op discovery, dat vind ik dan wel weer schattig.
Meegaan naar een babyzaak doet ie ook liever niet, sterker nog hij gaat niet. Al is ie een klein beetje aan het bijdraaien. Ik krijg hem nu al mee naar de prenatal!! Maar de babydump ofzo........Forget it!! We hebben zelfs vorige week ruzie gehad over de kinderwagen. En dat terwijl we nog nooit ruzie hebben gehad. Ik wilde niet gelijk voor de eerste de beste gaan en hij vond het wel prima. Na uitgelegd te hebben wat mijn gevoel was om ook nog in andere zaken te gaan kijken begreep hij het gelukkig wel.

Nu denk ik wel dat het voor ons vrouwen veel meer leeft dan voor de mannen. Zij zien alleen de veranderingen aan de buitenkant. Wij voelen de schopjes, de veranderingen in ons lichaam, etc.

Maar ik denk niet dat het zin heeft om erop te blijven hameren. Dat wekt alleen irritatie.  Koop gewoon de kleine dingetjes die je uiteindelijk nodig hebt, en laat dat 's avonds vol enthousiasme zien. Dit heeft bij mij erg geholpen. Gewoon een rompertje met de tekst "papa is de aller aller allerliefste doet wonderen!!  Gewoon doen alsof dat het je niet uitmaakt dat hij zo weinig aandacht eraan besteed. Dan verandert zijn gedrag ook langzaamaan.
Maar ja, net zoals iedere vrouw en iedere zwangerschap is ook iedere man anders.

Succes ermee en toch een hele fijne zwangerschap.
Maak je vooral niet te druk, meestal zijn de mannen met dit gedrag superpapa's als de baby er uiteindelijk is

groetjes
Kameraadsel
 
Hoi,

Klinkt erg bekend! Bij onze eerste leefde mijn man ook niet erg mee. Hij gaf aan dat het voor hem pas reeel werd als de kleine geboren was. Niks samen zwijmelen over de baby. Samen naar de vk? Ja 1 keer. Daarna vond hij verspilling van zijn tijd. Wel ging hij mee naar de controle bij de gyn. Daar kregen we 2 keer een echo. En 1 keer ben ik met mijn moeder geweest. De eerste echo was de bevestiging van de zwangerschap (en dat het goed zat) en de tweede keer een screeningsecho. Voor de rest heb ik die controles zelf gedaan. Hij is alleen meegeweest naar de partneravond van het gymklasje. Ook naar een avond over de bevalling en over borstvoeding. Maar meer vond hij niet nodig. Ik ben achteraf blij dat hij zich heeft laten meesleuren naar die 2 avonden cursus. Hij was een geweldige steun bij de bevalling en tijdens de borstvoedingsperiode.

Dit keer is het anders. Hij is veel bezorgder. Neemt waar mogelijk dingen van me over. En dat terwijl hij een drukke baan heeft. Ok, de babykamer is nog steeds niet af (moet nog 10 weken!), maar hij doet daarentegen wel andere dingen in huis. Mee naar de vk is hij niet echt geweest. Wel weer mee naar de gyn voor de echo's. (en 1 echo bij de vk) Zwangerschapsgym doe ik dit keer niet. Maar ik werd wel laatst meegesleurd naar de Prenatal. Hij vond dat het tijd werd dat er wat voor de kleine gekocht werd. Ook heeft hij het eerste pakje gekocht waarin we de kleine weer mee naar huis nemen. Dat heeft hij voor onze zoon ook gedaan nadat de screeningsecho goed was. Dit keer weer.

Je zult aan kleine dingetjes merken dat het toch wel voor hem leeft. Vooral als hij daar straks meer tijd voor gaat krijgen als jullie verhuisd zijn. Misschien niet zoveel als jij zou willen. Maar je zult zien dat als de kleine eenmaal geboren is, dat hij er helemaal verliefd op is! Mijn man was meteen een geweldige papa.
Geen zorgen maken dus!
Groetjes, Kat (30w en 3d)
 
beste Nerveusje,
Ik ben het wel eens met hetgene dat hierboven geschreven wordt. Bij mij is het wel het tegenovergestelde, mijn man is arts en bemoeit zich overal mee, tot vervelends toe! In jouw geval denk ik dat het belangrijk is om je vriend zijn gang te laten gaan. Als ik terug reken waren jullie nog niet eens 2 maanden samen toen je zwanger raakte. Er komt veel op jullie af. Je bent nog bezig aan elkaar te wennen en nu komt er een baby. Ik denk inderdaad dat het een beetje te vol is in het hoofd van je vriend. En dan ook nog een verhuizing op de loer.
Laat hem lekker, om je buik kan hij straks niet meer heen en dan zal de interesse vast wel groeien. En als de baby eenmaal geboren is kunnen jullie de tijd in halen.
Hem nu pushen zal hem waarschijnlijk alleen maar op zijn zenuwen werken.
Succes!
Elke
 
Hoi,

Mijn vriend was in mijn "ogen" ook niet echt betrokken. Ik was de hele dag met mijn zwangerschap bezig en hij in "mijn ogen" interesseert het hem niets. Dat was voornamelijk in het begin van mijn zwangerschap.

Naar mate mijn buik groter werd en hij inziet dat ik aan het veranderen ben (emotioneel, lichaamlijk ect). Was hij erg betrokken.    Zo praat ik heel veel met de baby, lees veel boekjes (soms hard op), laat hem zien wat ik gekocht heb, zowel voor de baby als voor mezelf.

Hij is wel 2 x naar de echo geweest, paar keer naar de VK, paar keer naar een baby zaak. Maar de rest laat hij toch aan mij over. Omdat hij toch anders in elkaar zit dan ik. Ik heb me bij neergelegd en ik kan me echt niet meer om druk maken, dan is het alleen maar fusterend voor me. Iedere zwangerschap is anders en iedere man is anders....

Niet te druk om maken, geniet van de kleine en een fijne zwangerschap toegewenst!

Liefs, Loekie
33wk

Ps: Ik heb hem wel zover gekregen dat hij op 4 mei met mij mee gaat naar zwangerschapcursus (partner avond). Heb gewoon gezegd: "Je moet mee, anders is het lelijk voor me..."! Haha...
 
hii,

erg bedankt voor de reactie's en ja we waren net 2 maanden bij mekaar toen ik zwanger raakte en zometeen als we ons in ons huisje hebben genesteld dan heeft hij zelf ook de innerlijke rust om ook voor de zwangerschap vrije tij dte maken nu issie vooral druk bezig nog met vrienden zijn werk en dergelijke, maar goed zodra straks alles af is komt (hopelijk) alles weer goed bedankt voor de reactie's

groetjes nerveusje
 
Hoi,

Ik heb ook zo'n vent hoor.
Als   de baby schopte en ik zei kom voelen...zei hij: Ja dat voel ik toch niet.
Geen geduld hebben.
Maar hij is wel degene die de kinderkamer zonder dat ik het wist groen geschilderd had.
Maar 1 ding moet hij altrijd doen van mij en nu doet hij dat sinds 3 weken automatisch zelf al.
Dat is als hij weggaat even dag zeggen tegen de buik en even eroverheen wrijven.
Want ik vind dat je wel even 5 seconde de tijd kan nemen om dag te zeggen.
In het begin zei hij elke keer van .."ja dag, rot op"of  "Ik moet weg of van ""Ja moet het"
heb geen tijd, je kent het wel


Ik kreeg het gevoel dat hij zich voor lul vond staan, terwijl niemand hem zag.
De meeste mannen hebben er nog geen band mee, pas als het geboren wordt.

Maar je bent niet de enige hoor.

Veel succes
Groetjes Sandra
26 weken en 4 dagen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan