Na een hele bevalling, een hoop weeen en uiteindelijk een uur persen gevolgd door vaccuum is onze dochter via keizersnede ter wereld gekomen. Een prachtig meisje waar we nu zo'n 3 weken dolgelukkig mee zijn en alleen maar van genieten. Toch word ik nog regelmatig overvallen door nare gevoelens en gedachten over de bevalling die uiteindelijk met een keizersnee is afgelopen. Met mijn verstand weet ik wel dat ik alles heb gegeven en dat het niet anders is, dat we gelukkig moeten zijn met onze gezonde dochter, dat we het er allebei gezond vanaf hebben gebracht. Maar je gevoel schakel je niet uit je kan niet even een knop omzetten en al kan ik er nog zo goed over praten met mijn man of met een vriendin die hetzelfde heeft mee gemaakt. Ik vraag me af hoe het komt dat het niet via de natuurlijke weg is gelukt, heb ik niet genoeg mn best gedaan, heb ik niet goed genoeg geperst, had ik geen pijnstilling moeten nemen, heb ik teveel op bed gelegen tijdens mn weeen voordat ik volledige ontsluiting had.Het is natuurlijk allemaal onzin en het is zoals het is. Wou het gewoon even kwijt en misschien zijn er nog anderen met dezelfde ervaring. Word er wel een beetje moe van want lig er regelmatig wakker van en dan komen de tranen weer.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
gefaalt
- Onderwerp starter elifra
- Startdatum
Ik heb met mijn derde bevalling ook een nare ervaring gehad. Geen keizersnede maar wel tijden psychisch last van gehad. Wakker liggen, malen, boosheid, janken....
Onthoud 1 ding, je bent pas 3 weken verder, dat is nog heel erg pril. Na mijn 1e bevalling die wel goed ging kon ik ook janken om het hele gebeuren na 3 weken. Maar ik wil je verhaal hiermee absoluut niet bagetaliseren....
Ik denk zeker dat je iets met je gevoelens moet doen, want dit gaat groeien in je hoofd zeg ik uit ervaring. Kaart het aan bij de gynaecoloog (en eventueel VK). Praat erover, praat erover, praat erover en blijf lekker huilen! Het is goed, je gevoelens de uiten.
Voor mij was erover praten met de gynaecoloog geen optie. Gebrekkige communicatie was helaas het grote probleem en het laatste dat ik wilde was dat ik mijn verhaal ontkend zou gaan zien door het ziekenhuis. Daarom heb ik besloten een brief te schrijven. Nooit antwoord op gehad maar na het versturen ervan was het "ineens" weg. Ik lig er in ieder geval niet meer wakker van (en dat na 8 maanden wel elke nacht ervan wakker liggen). Natuurlijk blijft het een gevoelig punt maar ik kan ermee omgaan. Het beheerst mijn leven niet meer. Daarnaast doet de tijd nu ook zijn werk (ik ben nu bijna 2 jaar verder).
Succes, schroom niet om verdere hulp te zoeken van bijvoorbeeld een psycholoog. Ik ben klaar en kan het daarmee ook afronden, ik hoef niet meer te bevallen, maar wellicht dat jij in de toekomst nog wel een 2e kindje wil!
Onthoud 1 ding, je bent pas 3 weken verder, dat is nog heel erg pril. Na mijn 1e bevalling die wel goed ging kon ik ook janken om het hele gebeuren na 3 weken. Maar ik wil je verhaal hiermee absoluut niet bagetaliseren....
Ik denk zeker dat je iets met je gevoelens moet doen, want dit gaat groeien in je hoofd zeg ik uit ervaring. Kaart het aan bij de gynaecoloog (en eventueel VK). Praat erover, praat erover, praat erover en blijf lekker huilen! Het is goed, je gevoelens de uiten.
Voor mij was erover praten met de gynaecoloog geen optie. Gebrekkige communicatie was helaas het grote probleem en het laatste dat ik wilde was dat ik mijn verhaal ontkend zou gaan zien door het ziekenhuis. Daarom heb ik besloten een brief te schrijven. Nooit antwoord op gehad maar na het versturen ervan was het "ineens" weg. Ik lig er in ieder geval niet meer wakker van (en dat na 8 maanden wel elke nacht ervan wakker liggen). Natuurlijk blijft het een gevoelig punt maar ik kan ermee omgaan. Het beheerst mijn leven niet meer. Daarnaast doet de tijd nu ook zijn werk (ik ben nu bijna 2 jaar verder).
Succes, schroom niet om verdere hulp te zoeken van bijvoorbeeld een psycholoog. Ik ben klaar en kan het daarmee ook afronden, ik hoef niet meer te bevallen, maar wellicht dat jij in de toekomst nog wel een 2e kindje wil!
Hey Meid,
Wat vervelend dat je met dit gevoel rondloopt, terwijl dat echt niet nodig is, mijn 1e is net op het nippertje met de vacuum gekomen, als de laatste poging niet was gelukt had het ook een keizersnede geworden! Waarom?? ze mogen maar een bepaald aantal keer trekken met de vacuum, mijn bekken was erg smal voor mijn kindje, ik heb echt mijn best gedaan en alles gegeven, maar het lukte me gewoon niet.. we kunnen blij zijn dat we tegenwoordig dan alsnog ons kindje kunnen krijgen, als het niet gaat was het vroeger gewoon voorbij!
Ik zou met je vk/gyn praten, even de hele bevalling doorspreken!!
Ook de tweede keer had ik veel moeite mn kindje eruit te krijgen, maar het is uiteindelijk gelukt, ondanks dat hij net wat groter was als de eerste, dus de volgende keer kan heel anders zijn!!
Maar praat aub met je vk/gyn, je loopt met een gevoel rond die niet eerlijk is tegenover jezelf en je kindje, jullie hebben het samen geprobeerd, maar soms heb je hulp nodig om te bevallen, daar kan jij-je lichaam-je kind niks aan doen!!
Succes ermee
Liefs MJ
Wat vervelend dat je met dit gevoel rondloopt, terwijl dat echt niet nodig is, mijn 1e is net op het nippertje met de vacuum gekomen, als de laatste poging niet was gelukt had het ook een keizersnede geworden! Waarom?? ze mogen maar een bepaald aantal keer trekken met de vacuum, mijn bekken was erg smal voor mijn kindje, ik heb echt mijn best gedaan en alles gegeven, maar het lukte me gewoon niet.. we kunnen blij zijn dat we tegenwoordig dan alsnog ons kindje kunnen krijgen, als het niet gaat was het vroeger gewoon voorbij!
Ik zou met je vk/gyn praten, even de hele bevalling doorspreken!!
Ook de tweede keer had ik veel moeite mn kindje eruit te krijgen, maar het is uiteindelijk gelukt, ondanks dat hij net wat groter was als de eerste, dus de volgende keer kan heel anders zijn!!
Maar praat aub met je vk/gyn, je loopt met een gevoel rond die niet eerlijk is tegenover jezelf en je kindje, jullie hebben het samen geprobeerd, maar soms heb je hulp nodig om te bevallen, daar kan jij-je lichaam-je kind niks aan doen!!
Succes ermee
Liefs MJ
ach...wat naar dat dit zo door je hoofd blijft spoken. Neem jezelf het je vooral niet kwalijk. Je lijf heeft een topprestatie geleverd zowel tijdens de zwangerschap als tijdens de bevalling. Richt je op het positieve en op herstellen.
Denk maar eens aan hollywood sterren die van te voren al keizersnede plannen om in filmschema te passen en hun baby borstvoeding laten geven door andere vrouwen zodat zij zelf snel kunnen gaan lijnen om weer in maatje 0 te passen.
en ik ben het eens met de dames hierboven. Lekker over praten.
Denk maar eens aan hollywood sterren die van te voren al keizersnede plannen om in filmschema te passen en hun baby borstvoeding laten geven door andere vrouwen zodat zij zelf snel kunnen gaan lijnen om weer in maatje 0 te passen.
en ik ben het eens met de dames hierboven. Lekker over praten.
Echt niet doen hoor, jezelf zo voelen. Er wordt de laatste tijd maar gedaan alsof je alles zelf kunt maken, maar juist een bevalling is een ding in het leven waar je totaal geen controle over hebt. Het is niet hoe goed je het wel of niet doet, het overkomt je gewoon. Tegenwoordig moet alles aan kinderen krijgen super zijn, tot de bevalling toe. Vroeger waren vrouwen nog doodsbang voor de bevalling of ze het zouden overleven, tegenwoordig moet het zelfs "super" gaan. Dat is toch te raar voor woorden? Een bevalling is zwaar en moeilijk, maar gelukkig nog maar zelden dodelijk in Nederland. Daardoor denken mensen nu dat het leuk moet zijn, maar dat is natuurlijk onzin. Bevallen is niet leuk, maar het is de enige weg (dus geen einddoel op zich) om kinderen te krijgen. Dus als je een gezond kind hebt, dan "heb je het goed gedaan" of beter gezegd, dan is alles goed gegaan en kun je jezelf gelukkig prijzen met je kindje.
Heel herkenbaar. Ook hier volop weeen, persen, maar uiteindelijk keizersnede. Vacuum hebben ze niet eens geprobeerd, want het hoofdje kwam niet ver genoeg. Ik voelde me helemaal een "faler" toen ook de borstvoeding nog eens niet lukte.
Ben nu bijna 38 weken zwanger en ben weer bang voor het falen. De vorige had een grote hoofdomtrek en was 8,5 pond, deze lijkt een normale hoofdomtrek te hebben en bijna 7 pond te worden, dus het moet te doen zijn. Toch ben ik bang, dat het weer uiteindelijk een keizersnee wordt en dat de teleurstelling dan harder aankomt. Ik ben benieuwd!
Ben nu bijna 38 weken zwanger en ben weer bang voor het falen. De vorige had een grote hoofdomtrek en was 8,5 pond, deze lijkt een normale hoofdomtrek te hebben en bijna 7 pond te worden, dus het moet te doen zijn. Toch ben ik bang, dat het weer uiteindelijk een keizersnee wordt en dat de teleurstelling dan harder aankomt. Ik ben benieuwd!