Hi Meiden,
Ik zat zo even de reacties van Corina, Miep en Costa te lezen en vind dat voor alle reacties wel iets te zeggen valt. Ik ben nu weer zwanger na een miskraam en dat loopt nog niet zo lekker. Ik heb de laatste weken gemerkt dat ik op dit forum heel erg goed mijn ei kwijt heb gekund, jullie hebben me er echt doorheen gesleept. Hoe lief ik de meiden op het februari forum ook vind, hier voel ik me nog niet helemaal op mijn plek, ik ga geen voorbeelden noemen maar soms zijn reacties op mijn angst en verdriet goed bedoeld maar wel pijnlijk. Langzaam maar zeker zal dat beter gaan en zal er een verschuiving plaatsvinden omdat je dan niet meer in het begin van je zwangerschap zit en de overeenkomsten met de meiden hier steeds kleiner worden, al zal ik zeker nog geregeld kijken hoe het met jullie gaat en met jullie meeleven.
Ik merk ook dat de meiden die op dit moment schrijven me aan het hart gaan (we hebben al behoorlijk wat lief en leed gedeeld de afgelopen maanden). Het meeleven met jullie verdriet is, als je zelf zwanger bent na een miskraam, naar mijn gevoel soms zelfs heftiger dan wanneer je nog niet zwanger bent. De angst is zo herkenbaar en bij mij zo groot om het weer mee te maken. Ik kan me goed voorstellen (ik heb het zowat zelf gevoeld) hoe de klap aankomt als je dit nogeens door moet.
Ik denk dat het splitsen van de forums geen goed idee is. Niet bij iedereen is het begin van een zwangerschap na een mk emotioneel zo zwaar als bij Miep en mij (ik denk niet dat we echt uitzonderingen zijn maar sommige meiden lijken gemakkelijker weer verder te gaan) en er zullen niet heel erg veel meiden zijn die vijf keer door deze ontzettend moeilijke situatie heen moeten. We begrijpen elkaar hier gewoon heel goed. Ik zal zeker niet de hele tijd met joelverhalen komen over mijn zwangerschap, want ik wil hier niemand kwetsen maar ik wil zo graag mijn verhaal/angsten voorlopig met jullie blijven delen. We hebben hier een geweldige club meiden bij elkaar die elkaar goed kunnen steunen. Dat moet denk ik zo blijven, ik vind het moeilijk om straks echt door te gaan naar het februari forum, ik zal dat zeker doen maar wil dat nu nog niet helemaal. Ik zal jullie dan als ik kan een hart onder jullie riem komen steken.
Wat een lang verhaal maar ik zat er ook wel al langer mee van wel of niet hierblijven hangen en dan ben ik het ook even kwijt. Corina, ik begrijp enorm goed hoe moeilijk jouw situatie is, hoe groot het verdriet en hoe wrang dat het bij anderen wel lijkt te lukken. Ik neem je niets kwalijk, ik vind je een enorm sterkte en lieve meid en hoop werkelijk dat ook jij snel een onbezorgde zwangerschap zult hebben.
Liefs en een dikke knuffel voor iedereen.
Daantje
