Hoi allemaal, ik ben nu 23 weken zwanger en gaat allemaal fantastisch, onze wens is in vervulling gegaan. En het is zo heerlijk om fijne ouders en fijne schoonouders te hebben en een goede band met elkaar. Vooral met m'n schoonouders, want je krijg ze er maar bij. Maar in mijn geval gaan we nu al jaren op zeer goede voet, vooral met mijn schoonmoeder kan ik het erg goed vinden; we shoppen samen, af en toe dagjes uit, we hebben echt een band opgebouwd. Ze is heel zorgzaam en geinteresseerd. Maar sinds ik zwanger ben voel ik me anders tegenover haar. Bepaalde opmerkingen die ze maakt kan ik niet goed hebben, het lijkt haast wel jaloezie van mijn kant en dat ken ik niet van mijzelf. Ze zegt dan bijvoorbeeld;" Ohw het lijkt me zo heerlijk, dat kleine schatje straks in een zacht badjasje met slippertjes over de camping en dan gezellig bij ons slapen in de caravan". Of "ja want jij moet nog een hoop leren straks hoor Liset". Ik merk dat deze opmerkingen, die niet eens zo heel erg zijn, een diepe impact op mij maken. Ik denk dan, hallo tis mijn kind, mogen wij er ook eerst mee op vakantie of hoe zit het? En dat leren, wat wil je komen doen dan straks als het geboren is? De hele dag kraamhulp spelen om ons te laten zien hoe je een kind opvoed? Kan iemand mij vertellen waarom ik zo reageer? Ik vind het zelf ook niet prettig omdat we altijd zo goed kunnen opschieten. Ik merk echt dat ik bang ben dat ze straks elke dag op de stoep staat om me te vertellen hoe ik mijn eigen kind moet opvoeden. En daarbij heb ik het met de opa's en oma;s van beiden kanten wel een beetje hoor... Ze zijn zo blij dat er een kleinkind aan zit te komen (de allereerste in de familie) dat ik bang ben dat we straks opgeslokt worden. Dat we alleen nog maar op visite aan het gaan zijn bij opa en oma om ze maar tevreden te houden. Hoe gaan we straks nog saampjes, zonder bemoeienissen van ons gezinnetje genieten?? Herkent iemand dit gevoel en hoe gaan jullie ermee om?
Geirriteerd door schoonmoeder! Dit zit me zo dwars!
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
hoi hoi
ik denk dat het ook een heel eind met je hormonen te maken heeft.
als je een goede band met je schoonmoeder hebt kun je er denk ik bets gewoon over praten met haar.
zo wie zo met je partner hoe die er over denkt en dadelijk gewoon lekker rust dagen in plannen.
je hoeft helemaal niet steeds op visite, lekker thuis genieten van je gezin is heel normaal hoor.
praat er met je partner over en ook met je moeder/schoonmoeder als de band goed is moet dat gewoon kunnen
en waarschijnlijk snapt ze het wel en zal het in het begin idd lekker druk zijn en veel bezoek maar dat zwakt wel af , zo niet moet je er zelf een halt toe roepen.
veel succes en denk als je het van je afpraat je je al een stuk beter voelt
groetjes moekje
ik denk dat het ook een heel eind met je hormonen te maken heeft.
als je een goede band met je schoonmoeder hebt kun je er denk ik bets gewoon over praten met haar.
zo wie zo met je partner hoe die er over denkt en dadelijk gewoon lekker rust dagen in plannen.
je hoeft helemaal niet steeds op visite, lekker thuis genieten van je gezin is heel normaal hoor.
praat er met je partner over en ook met je moeder/schoonmoeder als de band goed is moet dat gewoon kunnen
en waarschijnlijk snapt ze het wel en zal het in het begin idd lekker druk zijn en veel bezoek maar dat zwakt wel af , zo niet moet je er zelf een halt toe roepen.
veel succes en denk als je het van je afpraat je je al een stuk beter voelt
groetjes moekje
Ik zou de opmerkingen op dit moment gewoon van me af laten glijden en straks 's bekijken hoe het gaat. Waarschijnlijk bedoelt je schoonmoeder er niets verkeerds mee en is het gewoon enthousiasme. Laat je kindje geboren worden en kijk dan hoe het gaat. Mocht het dan niet naar je zin gaan, stel er dan paal en perk aan. Stel dat je vind dat je schoonmoeder er dan te vaak is, dan kan je toch gewoon zeggen "goh, ik kom dan en dan naar jullie toe, de rest van de week hebben we visite/zijn we weg/willen we graag met z'n drietjes zijn (of iets in die strekking). Als het al die jaren al zo goed gaat, dan kan ik me niet voorstellen dat het straks ineens mis zal gaan. Zo lang je zelf maar duidelijk bent. 'Het zou zonde zijn als je nu een gesprek aan zou gaan met je schoonmoeder en op een hoop tenen gaat staan, terwijl dat misschien helemaal niet nodig is.
En qua vakantie, dat loopt allemaal wel los. Uiteindelijk beslissen jullie zelf het hoe, wat en wanneer , waarschijnlijk is je schoonmoeder gewoon wat aan het fantaseren en is het geen MOET.
Succes
Esk (22 weken)
En qua vakantie, dat loopt allemaal wel los. Uiteindelijk beslissen jullie zelf het hoe, wat en wanneer , waarschijnlijk is je schoonmoeder gewoon wat aan het fantaseren en is het geen MOET.
Succes
Esk (22 weken)
Hormonen!! ;-)
ik denk ook hormonen!
en uit ervaring weet ik dat wanneer het kindje er is, het in het begin erg druk zal zijn maar echt dat zwakt af!
tja het eerste kleinkind is nu eenmaal erg speciaal!!!
anderen ook wel natuurlijk, maar het eerste!!!
je moet wel duidelijk zijn dat wanneer het jou teveel wordt dat je dat ook aan kan geven! misschien kan je partner je daar bij helpen!!
liefs
en uit ervaring weet ik dat wanneer het kindje er is, het in het begin erg druk zal zijn maar echt dat zwakt af!
tja het eerste kleinkind is nu eenmaal erg speciaal!!!
anderen ook wel natuurlijk, maar het eerste!!!
je moet wel duidelijk zijn dat wanneer het jou teveel wordt dat je dat ook aan kan geven! misschien kan je partner je daar bij helpen!!
liefs
Dit zijn hormonen!!! ik heb zelf een mindere band met mijn schoonmoeder..maar kan er net mee door 1deur..toen ik mijn 1ste kreeg ging ze ook allemaal wel goed bedoelde adviezen geven..toen heb ik gewoon mjn mond open gedaan en gezegd..WIJ besluiten hoe we dit kind gaan opvoeden..en ga aub geen mening opdringen.het kan goed bedoeld zijn..maar dit was toen echt zo van ; je moet het zo doen..en dat zo doen..
laat die opmerkingen nu lekker langs je af vliegen..probeer er niet zo op door te gaan (is moeilijk! ik weet het zelf
) en geef gewoon aan dat jij het wilt doen zoals jij en je partner het willen!
succes ermee!
Groetjes Kim 34weken
laat die opmerkingen nu lekker langs je af vliegen..probeer er niet zo op door te gaan (is moeilijk! ik weet het zelf
) en geef gewoon aan dat jij het wilt doen zoals jij en je partner het willen! succes ermee!
Groetjes Kim 34weken
jaloers! en dan bedoel ik het in een positieve zin.
jij verheugt je heel erg op je kindje en wilt idd eerst zelf "kennis" maken met je kindje.
dat jaloerse gedrag herken ik maar al te goed hoor.
IK ben degene die mn kindje 9 maanden in mn buik heb gedragen. IK ben degene die haar voor t eerst voelde schoppen, IK ben degene die haar op de wereld heeft gezet. ik vond het niet leuk dat toen ze geboren was, ik opeens mn kindje met iedereen moest delen. iedereen kon haar vastpakken. dat wilde ik niet. ze was van MIJ!!!
ik heb bv gegeven, zodat ze toch nog afhankelijk was van mij. alleen IK kon haar eten geven, en niemand anders!!!
klinkt heel erg misschien zoals ik het nu neerzet, maar dat waren mijn gevoelens.(mn vriend mocht haar natuurlijk wel vast pakken enzo maar met andere had ik nog wel wat moeite. moest daar echt even aan wennen)
mn dochtertje is donderdag 2 jaar en nog steeds wil ik haar t liefst 24/7 bij me hebben.
mn moeder kan niet wachten, totdat haar kleinkind bij haar komt slapen. maar ik wil t niet.
begrijp me niet verkeerd hoor, ik vertrouw mn moeder blindelings met mn dochtertje, maar ik ben er gewoon niet klaar voor.
je kan rustig zeggen tegen je schoonmoeder:
nou ma, dat zien we tegen die tijd wel weer. eerst maar eens mn kindje op de wereld zetten!
maak daar gewoon een beetje een grapje van, als ze weer zoiets zegt. zo komt je punt toch over, en krijg je geen kwade gezichten (want dat hoeft helemaal niet)
maar tis dus herkenbaar hoor.
liefs, do
mama van nathalia (04-02-08)
en 22.5 weken zwanger van onze 2e meid.
jij verheugt je heel erg op je kindje en wilt idd eerst zelf "kennis" maken met je kindje.
dat jaloerse gedrag herken ik maar al te goed hoor.
IK ben degene die mn kindje 9 maanden in mn buik heb gedragen. IK ben degene die haar voor t eerst voelde schoppen, IK ben degene die haar op de wereld heeft gezet. ik vond het niet leuk dat toen ze geboren was, ik opeens mn kindje met iedereen moest delen. iedereen kon haar vastpakken. dat wilde ik niet. ze was van MIJ!!!
ik heb bv gegeven, zodat ze toch nog afhankelijk was van mij. alleen IK kon haar eten geven, en niemand anders!!!
klinkt heel erg misschien zoals ik het nu neerzet, maar dat waren mijn gevoelens.(mn vriend mocht haar natuurlijk wel vast pakken enzo maar met andere had ik nog wel wat moeite. moest daar echt even aan wennen)
mn dochtertje is donderdag 2 jaar en nog steeds wil ik haar t liefst 24/7 bij me hebben.
mn moeder kan niet wachten, totdat haar kleinkind bij haar komt slapen. maar ik wil t niet.
begrijp me niet verkeerd hoor, ik vertrouw mn moeder blindelings met mn dochtertje, maar ik ben er gewoon niet klaar voor.
je kan rustig zeggen tegen je schoonmoeder:
nou ma, dat zien we tegen die tijd wel weer. eerst maar eens mn kindje op de wereld zetten!
maak daar gewoon een beetje een grapje van, als ze weer zoiets zegt. zo komt je punt toch over, en krijg je geen kwade gezichten (want dat hoeft helemaal niet)
maar tis dus herkenbaar hoor.
liefs, do
mama van nathalia (04-02-08)
en 22.5 weken zwanger van onze 2e meid.
Ik sluit me helemaal aan bij alle eerder genoemde adviezen!
Zie echter nog wel een lichtpuntje hihi;
voordat je kleintje op slippertjes kan lopen is hij/zij rond de 3 jaar waarschijnlijk pas.
Tenminste ik heb een zoontje van 2 en die red zich op crocs maar nog lang niet op slippers!
Dus dan heb je nog effies om zelf lekker op vakantie te kunnen ;-))
Succes met je hormonen!
Groetjes Sas
Zie echter nog wel een lichtpuntje hihi;
voordat je kleintje op slippertjes kan lopen is hij/zij rond de 3 jaar waarschijnlijk pas.
Tenminste ik heb een zoontje van 2 en die red zich op crocs maar nog lang niet op slippers!
Dus dan heb je nog effies om zelf lekker op vakantie te kunnen ;-))
Succes met je hormonen!
Groetjes Sas