<p>Hoi
</p><p>Onze eerste dochter was een huilbaby zonder oorzaak. Heel alert en huilde een half jaar sommige dagen wel 6 tot 10 uur aan 1 stuk zonder duidelijke lichamelijke oorzaak. Die tijd heeft echt een hap uit mijn ziel genomen.. ook heeft het een intense druk gezet op onze relatie..verschrikkelijk.. echt complete wanhoop. </p><p>Ik ben mede daardoor in een behoorlijke postnatale depressie belandt en het leek ons het beste om nooit voor een tweede te gaan.</p><p>geschrokken maar toch ook wel weer blij kwamen we er afgelopen kerst achter dat ik toch meel weer zwanger ben geraakt. we zijn een beetje onvoorzichtig geweest een keer..maar hoe groot is de kans op 2 huilertjes achter elkaar? Nihil toch!! </p><p>Ik had ook gehoopt dat onze jongste dochter, inmiddels bijna 4 weken oud, een dromerige tevreden baby zou zijn. Maar helaas… ook deze huilt veel. gelukkig niet zoveel als de eerste maar nog steeds haalt ze de 3 uur per dag met gemak. Dit keer merk ik wel een duidelijke oorzaak en vermoedt reflux en krampjes… aanstaande woensdag gaan we naar een osteopaat maar voorlopig moeten we er nog mee dealen.ze spuugt hele plassen, kan vaak niet liggen en het enige dat werkt is dragen dragen dragen. Ze wil niet in de kinderwagen en ook niet in de maxi cosi. Ook snachts is het een uitdaging om haar niet te laten huilen. We slapen al 3 weken apart, af en aan op de bank met baby zodat haar zus niet wakker wordt.</p><p>We zijn 4 weken onderweg en al helemaal gesloopt. Echt zo heftig! En we zijn natuurlijk beide weer bang voor nog een keer een depressie, het maakt me angstig. We zijn nu overgestapt op voeding met Johannes broodpitmeel maar dit werkt niet. Na haar voedingen komen er hele plassen uit waardoor ze snel ook weer honger heeft. Wanhoop! </p><p>Het schelle baby gehuil komt zo vreselijk binnen bij ons beide dat er gelijk een muur van stress op gaat…. Van “oh niet weer” tot “hoe overleven we dit nog een keer” tot het gillen van wanhoop, wegduiken in een hoekje en kwaad worden op elkaar zonder een goede reden. Kortom het maakt echt heel veel indruk op ons en dit voelt zij waarschijnlijk ook. Heel naar want we hebben ook nog een peuter die aandacht verdient. Die combinatie is erg intensief. Ook omdat ik bijna niet in staat ben haar gehuil langer dan 10 minuten aan te horen waardoor ik haar krampachtig In allerlei houdingen probeer te nemen om te zorgen dat het stopt. Ik merk echt dat ze last heeft!</p><p>ik voel me gewoon best wanhopig als ik denk aan dat dit misschien ook wel een half jaar of langer kan duren. </p><p>heeft er iemand ervaring met reflux klachten en de osteopaat? Wat gaat hij precies doen en hoeveel effect heeft dit? Heeft er iemand tips voor ons die we kunnen proberen niet alleen voor ons natuurlijk maar ook om het ons dochtertje wat makkelijker te maken. <br />alvast bedankt! </p>
</p><p>Onze eerste dochter was een huilbaby zonder oorzaak. Heel alert en huilde een half jaar sommige dagen wel 6 tot 10 uur aan 1 stuk zonder duidelijke lichamelijke oorzaak. Die tijd heeft echt een hap uit mijn ziel genomen.. ook heeft het een intense druk gezet op onze relatie..verschrikkelijk.. echt complete wanhoop. </p><p>Ik ben mede daardoor in een behoorlijke postnatale depressie belandt en het leek ons het beste om nooit voor een tweede te gaan.</p><p>geschrokken maar toch ook wel weer blij kwamen we er afgelopen kerst achter dat ik toch meel weer zwanger ben geraakt. we zijn een beetje onvoorzichtig geweest een keer..maar hoe groot is de kans op 2 huilertjes achter elkaar? Nihil toch!! </p><p>Ik had ook gehoopt dat onze jongste dochter, inmiddels bijna 4 weken oud, een dromerige tevreden baby zou zijn. Maar helaas… ook deze huilt veel. gelukkig niet zoveel als de eerste maar nog steeds haalt ze de 3 uur per dag met gemak. Dit keer merk ik wel een duidelijke oorzaak en vermoedt reflux en krampjes… aanstaande woensdag gaan we naar een osteopaat maar voorlopig moeten we er nog mee dealen.ze spuugt hele plassen, kan vaak niet liggen en het enige dat werkt is dragen dragen dragen. Ze wil niet in de kinderwagen en ook niet in de maxi cosi. Ook snachts is het een uitdaging om haar niet te laten huilen. We slapen al 3 weken apart, af en aan op de bank met baby zodat haar zus niet wakker wordt.</p><p>We zijn 4 weken onderweg en al helemaal gesloopt. Echt zo heftig! En we zijn natuurlijk beide weer bang voor nog een keer een depressie, het maakt me angstig. We zijn nu overgestapt op voeding met Johannes broodpitmeel maar dit werkt niet. Na haar voedingen komen er hele plassen uit waardoor ze snel ook weer honger heeft. Wanhoop! </p><p>Het schelle baby gehuil komt zo vreselijk binnen bij ons beide dat er gelijk een muur van stress op gaat…. Van “oh niet weer” tot “hoe overleven we dit nog een keer” tot het gillen van wanhoop, wegduiken in een hoekje en kwaad worden op elkaar zonder een goede reden. Kortom het maakt echt heel veel indruk op ons en dit voelt zij waarschijnlijk ook. Heel naar want we hebben ook nog een peuter die aandacht verdient. Die combinatie is erg intensief. Ook omdat ik bijna niet in staat ben haar gehuil langer dan 10 minuten aan te horen waardoor ik haar krampachtig In allerlei houdingen probeer te nemen om te zorgen dat het stopt. Ik merk echt dat ze last heeft!</p><p>ik voel me gewoon best wanhopig als ik denk aan dat dit misschien ook wel een half jaar of langer kan duren. </p><p>heeft er iemand ervaring met reflux klachten en de osteopaat? Wat gaat hij precies doen en hoeveel effect heeft dit? Heeft er iemand tips voor ons die we kunnen proberen niet alleen voor ons natuurlijk maar ook om het ons dochtertje wat makkelijker te maken. <br />alvast bedankt! </p>