Geldzaken!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik vraag me af hoe andere ouders hun financien regelen wanneer er bij één van de partners al kids zijn en vervolgens samen ook nog voor uitbreiding wordt gezorgd.
Ons gezin is samengesteld uit, mijn partner, ik en mijn dochters en onze 1e op komst.

Na een scheiding zijn mijn vriend en ik, samen met mijn twee kinderen gaan samenwonen. Ondertussen is er een baby op komst en ik vraag me af hoe andere ouders in een zelfde situatie hun financien regelen. Wij delen de kosten mbt vaste lasten na inkomen, verder delen we de boodschappen (ik 2/3 en hij 1/3) Maar wat moet er nu gebeuren als de baby er is??

Wie heeft suggesties/ideeen?

groetjes N
 
hallo nathalie,
ik ben dan wel niet gescheiden dus daar kan ik niet over meepraten maar over die geldzaken (dat hebben wij ook als getrouwd stel met 2 kids) wij hebben gewoon 2 rekeningen 1 voor alle vaste lasten en de ander is gewoon gezamelijk dus al het geld dat wij hebben is ook voor ons als gezin, je moet wel bijhouden wie wat pint, anders wordt het een grote chaos. bij ons heeft gewoon 1 persoon het pinpasje en als de ander iets nodig heeft vraagt die het en krijgt het gewoon maar dan kun je wel bijhouden wat er uit gaat, want het gaat inderdaad heel hard met die euro's!
 
Hoi Erica,


leuk dat je reageert. Dat is inderdaad zoals het in mijn huwelijk ging en nu in mijn huidige relatie gaat! Een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten en beiden onze eigen rekening alleen vraag ik me af hoe de verhoudingen worden berekend. Ik werk part-time en partner full-time dus de inkomens liggen nogal ver uit elkaar. Ik vind het vreselijk, altijd al gehad, om financieel afhankelijk te moeten zijn van een ander en wil dan ook zoveel mogelijk mijn eigen steentje bijdragen, echter weegt die van mij wat zwaarder omdat ik natuurlijk ook nog de kosten van mijn dochters heb en mijn partner niet. Op dit moment zijn de vaste lasten fifty-fifty verdeeld, betaal ik de grote boodschap in het vooruit en die wordt daarna verdeeld, mijn deel 2/3 en zijn deel 1/3. Op zich misschien logisch omdat ik ook nog een kleine bijdrage in de kosten (alimentatie) ontvang voor mijn kinderen. Alleen de vaste lasten vindt   ik voor mij te hoog, omdat ik belasting technisch op het moment toen ik ben gaan samenwonen wel netto 360,-- per maand heb moeten inleveren en toch nog steeds dezelfde uitgaven heb als toen. En dan komt er straks nog een baby bij en als alles dan nogmaals verdeeld wordt dan komt het qua gevoel bij mij allemaal zo zakelijk over. Moeten we met bonnen gaan werken ofzo, nou dat zie ik absoluut niet zitten. Sparen kom ik zelf al helemaal niet aan toe. Sterker nog, er moet elke maand geld bij vanaf mijn spaarrekening.

Blijft altijd moeilijk en ik wil niet dat de relatie (vooral door mij) zakelijk gezien gaat worden als de financien als een bedrijfsadministratie gevoerd wordt.

Ben toch benieuwd hoe de verdeling eruit moet gaan zien en ik zal er dit weekend zeker weer met mijn partner het een en ander ter discussie in de groep gooien.

Fijn weekend!
 
hoi Nathalie,

ik begrijp helemaal wat je bedoeld met dat je niet financieel afhankelijk wil zijn van je partner, 4,5 jaar geleden hebben wij een huisje gekocht, net daarvoor was ik volledig in de wao beland, dus wij dachten minimaal 5jr mijn salaris erbij te hebben maar helaas een half jaar later werd ik herkeurd en hield ik nog maar 25/35% over dus ging er ineens een héél groot bedrag van ons maandsalaris af. Ik vond dat toen heel moeilijk omdat mijn man dus het grootste gedeelte binnenbracht. We moesten echt weer leren met geld om te gaan omdat we nu niet zomaar alles meer konden kopen wat we wilden. Toch zijn wij schijnbaar ouderwets maar wij vinden dus dat onze pot nog steeds 1 pot is, we hebben een paar moeilijke jaren gehad maar nu lukt het toch wel aardig en we hebben ook alles wat we wensen (altijd nog wel dromen natuurlijk, die bewaren we voor de loterij ha ha ha)

maar jij moet je in jou situatie eigenlijk helemaal daar niet druk over maken, je moet lekker genieten van dat kindje in jou buik en ik denk dat jou partner het helemaal niet erg vind om zijn salaris te delen met zijn gezinnetje, hij heeft er tenslotte ook zelf voor gekozen, want zijn salaris is toch eigenlijk ook een beetje jou salaris als jullie maar gelukkig zijn. (ik maakte me daar in het begin ook druk over, totdat mijn man zei, doe normaal we zijn toch een gezin? we komen er wel uit)

groetjes Erika
 
Hoi Erica,

Leuk dat je gereageerd hebt. Wat zal dat een tegenvaller zijn geweest zeg. Eerst de verwachting hebben dat je een aantal jaren op een bepaald inkomen zit en dan wordt je dat afgenomen. Ja, je hebt gelijk, je moet roeien met de riemen die je hebt en op zich gaat dat ook wel goed, hoewel ik soms mijn spaartegoed moet benutten, maar goed, daar heb ik dan maar voor gespaard toch!? We gaan het er zeker over hebben deze week en ja, mijn partner vindt het niet meer dan normaal om de vaste lasten naar inkomen te delen, maar vindt niet (en ik ook niet) dat hij voor de kosten van mijn kinderen moet opdraaien, daar hebben ze een vader voor ook al vind ik niet dat hij voldoende betaald, maar goed, moet ie zelf weten. Ik ben in ieder geval niet afhankelijk van hem (heb volledig afgezien van partner alimentatie). We zullen er echt wel uit komen maar heb er zelf zo'n hekel aan om niet volledig te kunnen voorzien in alle uitgaven.
Maar goed, dat moet ik gewoon accepteren.

Geniet absoluut van de kleine, enorme drukke baby in mijn buik... Ben nu zes maanden en het gaat lekker, op de hitte na, hahahahahaha

En ja, misschien   valt de jackpot hier ook nog wel eens, dromen is altijd leuk !!!!
Ons huis is bijna af, baby kamer klaar, tuin klaar (wonen hier net 3/4 jaar) en dus kunnen we genieten van ons paleisje!!!

Ik hoop dat je ondertussen toch nog een baan hebt gevonden of dat jullie nu lekker en vooral gelukkig leven van alles wat jullie nu hebben en nu kunnen doen, met of zonder een miljoen op de bank  ... blijf in ieder geval lekker dromen, maar geniet van de mooie en leuke dingen in het leven !!!

groetjes Nathalie
 
hoi nathalie,

bedankt voor je reactie, ik ben blij dat je zwangerschap zo goed verloopt, hoe vinden je andere kinderen het eigenlijk?

over die baan, daar ben ik misschien een beetje ouderwets in maar ik vind zelf als het financieel niet perse nodig is dan wil ik er gewoon voor de kindjes zijn, wij hebben voor hun gekozen dus wil ik er ook zelf voor zorgen, dan maar met iets minder centjes en dus luxe, maar we hebben ook alles wat we willen. We zijn gelukkig wat willen we nog meer?
ps: deze keuze is voor ieder op zich maar dat is hoe ik er over denk, dus niet verkeerd bedoeld voor de mensen die wel werken hoor!

groetjes erika
 
Hoi Erica,

Bedankt weer voor jouw reaktie!
Hoe de meiden het vinden? Geweldig, zeker nu ze weten dat het geen "zusje" wordt, hahahaha... De oudste (14) vindt het leuk hoor, maar heeft ook echt de puber houding en vindt dat ik een baby wil/krijg en niet zij. En daar heeft ze natuurlijk gelijk in, ze moet geen makkelijk oppas worden, hoewel het echt wel es voor zal komen. Maar wij kiezen voor een kindje en niet de andere kids. De jongste daarintegen vindt het helemaal het einde en ik denk dat ze er straks helemaal vol van zit, een echt moedertje.

Ik vind dat je gelijk hebt wat betreft het werken en ouder zijn. Ikzelf kan niet alle dagen thuis zitten bij de kids. Heb de afleiding van een baan nodig, maar heb nooit meer en ga ook niet meer dan 20 uur per week werken. Daarnaast pas ik ook nog één keer per week op op de jongens van mijn zusje, die zijn 4 en 1, dus ik vermaak me wel!

Vanavond de financien doorgenomen en afspraken gemaakt, waar ik me nu prima in kan vinden, dus weer een stukje rust!
Zal je via deze weg op de hoogte houden over de zwangerschap en over de geboorte als je dat leuk vindt. Ga nu ff gestrekt, lekker op de bank, was een drukke dag, met vijf kids in huis, voel mijn benen nu wel hoor!

Doei
 
hallo daar ben ik weer,

die kleine van jou heeft het dadelijk wel goed denk ik met 3 moeders! gezellig joh
ik vind het heel leuk als je me nog op de hoogte wil houden, wij hebben nu 2 kindjes een van 4 en een van bijna 11 maanden (2 jongens) en een derde zit er denk ik niet in, aan de ene kant jammer maar we hebben er zo samen voor gekozen (we hebben 2x heel veel geluk gehad nl) ik vond het altijd geweldig als die kleine in je buik bewoog of als hij de hik had, moest er altijd wel om lachen. Daarom vind ik het wel jammer dat ik dát nooit meer zal voelen, maar ja we genieten nou ook van de kids.

Gisteren was ik een stukje aan het filmen en nou zit er op mijn camera een schermpje dat ik naar de andere kant kan draaien zodat de kinderen zichzelf zien terwijl ik film. Toen mijn oudste zoon Jeffrey dat zag ging hij naar zichzelf zitten kijken hij maakte spierballen, trok gekke gezichten enz enz. en ineens draaide hij zich om en trok zijn broek omlaag om naar zijn blote kont te kijken!?! en dan moet je je lach inhouden hmpfff! Toen hij het naderhand terug zag lag hij helemaal in een deuk!
Dat zijn natuurlijk wel grappige dingen.

groetjes Erika
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan