Gelovig??

ja dit is best een moeilijk punt.
het is voor iedereen anders en ieder gelooft anders.
maar ik vind zelf kerk niet zo heel belangrijk ik vind het belangrijker dat je God in je hart sluit.

ik ga ook niet zeggen dat onze kerk de beste is en ons geloof want dat is ook helemaal niet zo!!

ik weet ook niet hoor hoe dat precies zit met de doop hoor het staat geloof ik ook niet zo zwart op wit vanaf je 12e maar ik dacht dat bijbel technisch gezien je op 12 jarige leeftijd oud genoeg bent om te kiezen.
Jezus was ook 12 jaar en in de synagoge te vinden. (dacht ik zo)

ik vind het wel fijn dat ik op 15 jarige leeftijd bewust heb kunnen kiezen en met volle overgave heb kunnen laten dopen en dat wil ik voor mijn dochtertje ook.

zij is dus wel opgedragen dan draag je het kindje op tot God want inderdaad "Laat de kinderkens tot Mij komen" en ik geloof ook echt dat Hij over haar waakt en dit bidden we ook elke dag voor het slapen gaan.

maar als ik iets geleerd heb dan is het zeker niet alles klakkeloos aannemen wat er gepredikt wordt!!

nou euhm.....moge de Heere jullie zegenen.......hahaha

liefs bri
 
Hoi meiden,

Ook ik heb dat weleens gedacht: Zouden er nog meer dames gelovig zijn?
Dus ik vind het een fijne topic, die je hebt bedacht!
Wij zijn zelf lid in een Geref. Kerk(tegenwoordig PKN).
Ik ben er behoorlijk actief bij betrokken: ben sinds een jaartje ouderling. Soms best weleens moeilijk, maar voor mijn eigen geloofsleven een hele groei!
Verder zing ik bij de zanggroep in onze gemeente (lekker Opwekkingsliederen zingen: dus lekker vlot).
Volwassen- of kinderdoop? Tja, de een haalt het zo uit de bijbel en de ander weer zo...
inderdaad wat Bri ook zegt: het is het allerbelangrijkste dat je Jezus (h)erkent en dat je je leven aan Hem wilt geven: Het opschrijven is een stuk makkelijker dan het doen!! (voor mij althans!)
Ik wil graag nav. deze topic en dit forum ook graag wat delen, wat voor ons eigenlijk wel een bijzondere stap is geweest.
We hebben 2 kinderen (6 en 7 jaar) Ik heb 2x een keizersnee gehad en bij de laatste eerst geprobeerd vaginaal te bevallen: is niet gelukt en tijdens de operatie bleek ik een scheur in de baarmoeder te hebben (= uterusruptuur). Toen werd gezegd dat ik nog wel weer zwanger mocht raken maar nooit geen weeen mocht hebben.
Toen wij weer een kinderwens hadden zijn we van te voren naar een andere gyn. geweest dan destijds en hij heeft het eigenlijk een beetje afgeraden.
Toen hebben wij er ons bij neergelegd, ik heb een Mirena laten plaatsen (alternatief voor sterilisatie). Maar eigenlijk bleef de kinderwens knagen...
Na 1 1/2 jaar weer contact gezocht met het ziekenhuis waar ik de keizersnedes heb gehad en het verslag van de operatie en van de gyn. er bij gehaald. Daar sond echt dat ik wel weer zwanger mochtworden en geen weeen mocht hebben. Dus toch...
Maar er blijven natuurlijk risico's aan verbonden. Wat als ik vroegtijdige weeen krijg??
Maar toen hebben we het in Gods Hand gelegd en gezegd van: God als U wilt dat ons gezin nog uitgebreid kan/mag worden, dan zal het goed zijn en dan willen en mogen we er ook op vertrouwen dat het allemaal goed zal gaan!
Dus ik heb toen het spiraaltje laten verwijderen en we wachten af....
Ik hoop dat ik zwanger mag worden en dat we dat wonder nog een keer mogen beleven. Maar het is God die beslist!

Wel een heel verhaal, maar ik wilde het graag even delen...

liefs Esther.
 
Hoi essy,
Ondanks dat het een heel verhaal is vond ik het wel mooi om te lezen.
Mijn geloof is versterkt door een vriendin die paar jaar terug is overleden aan kanker.
Je zou juist denken van niet maar er zit toch een heel verhaal achter.
Hij is rond die tijd echt bij me geweest     Annemarie (zo heette ze),om bij haar op bezoek te gaan had ik gevraagd   of ik haar nog op een goed moment mocht zien zodat ik mij iets sterker kon houden tegenover haar anders wist ik al dat ik het er heel moeilijk mee zou hebben.  na 2 pogingen...  op echt het laatste moment kregen we te horen dat we terug moesten omdat het zo slecht ging, er slecht eruit  zag en vervelend terug reageerde en daar was ik bang voor maar de derde keer toen we er kwamen was het echt een heel goed moment ze was heel goed bij en zag er goed uit en was heel spraakzaam....
nu was het natuurlijk nog heel moeilijk hoor en heb ook echt nog wel gehuild maar was zo blij dat ik toen van haar afscheid heb mogen nemen, en dat was dus echt zo want
twee dagen later was ze gestorven.
Het is een verdrietig verhaal en niet mijn bedoeling om er verkeerde bedoelingen mee te krijgen hoor!! Ik hoop dat jullie het snappen en kunnen begrijpen wat ik bedoel.
ook was ik toen zwanger van de eerste en wilde toen wel graag dat hij gedoopt zou worden. na belijdenis gedaan te hebben is hij met 7 maanden gedoopt.
Denk dat het niet zo uit maakt wanneer je ze doopt als het maar in je hart zit.
Het zijn altijd kinderen van God.
Ps ik zit ook in een gospelkoor en wist niet dat er ook zoveel leuke mooie liederen waren.
Zong daarvoor in iets heel anders in bands en trad ook nog vaak op in cafe`s hihii dat was dus heel anders de bruiloften waren ook wel leuk.
Nu vind ik dit wel wennen maar is toch ook heel mooi.
Heb ook al een paar keer bij ons in de kerk solo gezongen wat ook dankbaar en leuk is.

Ook ik leg het in gods handen en wacht gewoon af. nu weet ik dat er veel zijn die dit heel raar vinden maar als je er niet in zit of niet geloof dan is dat moeilijk.
groetjes Renata
 
Ik zeg meestal dat ik niet gelovig maar wel spiritueel ben.... Van huis uit ben ik moslim, maar heel veel deden we daar niet aan en inmiddels is het alleen maar zo dat ik geen varkensvlees eet en me bijzonder aangesproken voel als het over 'de moslim' gaat .

Ik geloof wel degelijk dat er meer is tussen hemel en aarde, maar ik ben het boek waar ik het mee eens ben nog niet tegengekomen. Ondertussen hou ik het maar op wat gij niet wilt dat u geschied.....

Mijn man is van huis uit katholiek, maar die doet er al net zo weinig aan. Ik denk dat we onze kinderen (als we die ooit krijgen ) een opvoeding geven waarin we diverse geloven naar voren brengen en ze zelf laten kiezen.....

Groetjes,
julide
 
hallo meiden!!!

ik kom niet uit een christelijk gezin, maar mijn moeder heeft me wel bewust naar een christelijke school gedaan, zodat ik het wel meekreeg, en daar mezelf verder in kon verdiepen als ik dat zelf wou. Ik sluit me bij julide aan, ben meer van de sprirituele kant. Ik geloof wel in iets groters, maar zoals ik mezelf de bijbel intrepeteer, zijn wij samen god. onze zielen, ons leven, onze dood, en alles om ons heen, en alles wat er gebeurd, is god. Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel. Ik geloof dus niet in het mistery van, jij hebt slecht geleefd dus jij gaat naar de hel, en jij bezoekt de kerk, dus jij komt bij me. In de bijbel staat namelijk ook dat god AL onze zonden vergeeft en iedereen gelijk is, en daar ben ik het ook mee eens. god houd van iedereen en iedereen is god. Verder laat ik iedereen in zijn waarde met geloven, ik vind het fijn dat mensen geloven. het houd sommigen echt op de been. Anderen leven lekker nuchter, en ook daar heb ik weer respect voor. Alles weten doen we het niet, maar goed ook, want dan kunnen we niet meer geloven, maar ik vind het wel boeiend.

Leuk topic bri!!

liefs janine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan