Hoi Stephana,
Wat vreselijk rot voor je. Ik was gestopt met de pil en ook gelijk zwanger. Bij ons was het wel gepland maar hadden niet verwacht dat het zo snel zou zijn. Dat gevoel van twijfel heb ik de eerste drie maanden ook gekend. En niet zozeer voor mijzelf, maar meer van mijn partner. Hij is een paar jaar jonger en was nog eigenlijk niet aan kinderen toe, hij vond het heel eng al die verantwoordlijkheden ineens. En dat zette mij dus aan het twijfelen. Ik ben zelf opgegroeid zonder vader. Mijn moeder was pas 17 toen ze zwanger raakte van mij en mijn vader wilde niks met ons te maken hebben, omdat hij zich ook nog veel te jong voelde en die verantwoordelijkheid niet op zich wilde nemen.
Ik heb mijn vader dus ook nooit gekend. Ik heb daar nooit problemen mee gehad hoor, tot nu. Ik ben nu zelf zwanger en de twijfels de eerste paar maanden waren gigantisch. Ik was zo bang dat mijn partner mij zou verlaten omdat hij zich nog te jong voelde, hij is 28. Ik werd daardoor zo bang, en ik had zoiets, dit wil ik niet. Ik wil niet dat mijn kindje ook zonder vader zal opgroeien. Gelukkig heb ik er veel over kunnen praten, met name door dit soort sites ben ik van die twijfels verlost. Bij mij kwamen de gelukzalige momenten eigenlijk pas toen mijn buik begon te groeien, en je je kindje voor het eerst gaat voelen. WOW!!!! Dat is zo bijzonder. En dan... Vanaf dat moment besef je je eigenlijk dat er echt een kindje in je buik zit, dat samen van jou en je partner is. Samen de eerste spulletje kopen, samen naar je buik kijken, samen naar de verloskundige en voor het eerst je kindje horen en zien. Wacht maar af, als je dat voor het eerst allemaal mee maakt, dan zijn de twijfels in één klap weg.
En de huilbuien.... Laat ze maar lekker komen en gaan, het hoort er allemaal bij hoor. Al die hormonen, af en toe word je er gek van. Je komt dingen van jezelf tegen die je helemaal niet kent van jezelf. Maar ga vooral niets opkroppen, en als jij wilt huilen, al zitten er mensen bij, dat geeft helemaal niks.
Meid, Heel veel succes en probeer lekker te genieten van alles wat er in jou lichaam gebeurt.
Groetjes,
Debbie
www.babyvanstrien.beebiesite.nl
Wat vreselijk rot voor je. Ik was gestopt met de pil en ook gelijk zwanger. Bij ons was het wel gepland maar hadden niet verwacht dat het zo snel zou zijn. Dat gevoel van twijfel heb ik de eerste drie maanden ook gekend. En niet zozeer voor mijzelf, maar meer van mijn partner. Hij is een paar jaar jonger en was nog eigenlijk niet aan kinderen toe, hij vond het heel eng al die verantwoordlijkheden ineens. En dat zette mij dus aan het twijfelen. Ik ben zelf opgegroeid zonder vader. Mijn moeder was pas 17 toen ze zwanger raakte van mij en mijn vader wilde niks met ons te maken hebben, omdat hij zich ook nog veel te jong voelde en die verantwoordelijkheid niet op zich wilde nemen.
Ik heb mijn vader dus ook nooit gekend. Ik heb daar nooit problemen mee gehad hoor, tot nu. Ik ben nu zelf zwanger en de twijfels de eerste paar maanden waren gigantisch. Ik was zo bang dat mijn partner mij zou verlaten omdat hij zich nog te jong voelde, hij is 28. Ik werd daardoor zo bang, en ik had zoiets, dit wil ik niet. Ik wil niet dat mijn kindje ook zonder vader zal opgroeien. Gelukkig heb ik er veel over kunnen praten, met name door dit soort sites ben ik van die twijfels verlost. Bij mij kwamen de gelukzalige momenten eigenlijk pas toen mijn buik begon te groeien, en je je kindje voor het eerst gaat voelen. WOW!!!! Dat is zo bijzonder. En dan... Vanaf dat moment besef je je eigenlijk dat er echt een kindje in je buik zit, dat samen van jou en je partner is. Samen de eerste spulletje kopen, samen naar je buik kijken, samen naar de verloskundige en voor het eerst je kindje horen en zien. Wacht maar af, als je dat voor het eerst allemaal mee maakt, dan zijn de twijfels in één klap weg.
En de huilbuien.... Laat ze maar lekker komen en gaan, het hoort er allemaal bij hoor. Al die hormonen, af en toe word je er gek van. Je komt dingen van jezelf tegen die je helemaal niet kent van jezelf. Maar ga vooral niets opkroppen, en als jij wilt huilen, al zitten er mensen bij, dat geeft helemaal niks.
Meid, Heel veel succes en probeer lekker te genieten van alles wat er in jou lichaam gebeurt.
Groetjes,
Debbie
www.babyvanstrien.beebiesite.nl