genieten? roze wolk?

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden,

Zit een beetje in de put vandaag.
Ben gisteren naar de vk geweest en heb voor het eerst het hartje gehoord. Helemaal geweldig is dat!!!

Goed dat is het probleem ook niet.

Ik ben nu 21 weken zwanger en heb net 3 wkn vakantie achter de rug.
Ben weer aan het werk maar dat valt me erg zwaar.
Iedereen heeft het er ook maar over dat je je suf moet genieten maar nu ik weer werk kan ik dat niet.
Ik heb moeite met een stapje terug te doen. Voor mijn gevoel verwachten mn collega's dat ik gewoon doe wat ik altijd doe maar dat kan ik niet meer en wil ik momenteel niet meer.

Hoe neem je tijd voor je zelf en kan je een stap terug doen want dat is zeker nodig.
Kan iemand mij dit uitleggen.

Groet.
 
Hoi, nou je verhaal is helemaal herkenbaar! Ik ben ruim 20 weken en heb de puf niet om mijn werk vol te houden. Ik ben al 2 keer bij mijn bedrijfsarts geweest, maar hij zegt dat ik gewoon arbeidsgeschikt ben en dat ik maar wat lichter werk moet gaan doen en tussendoor rust moet nemen. Die bal van een vent snapt er niks van want ik werk met verstandelijk gehandicapten en hoe moet je dan lichter werk doen? en rusten? Ik werk nu wel,maar mijn collega's moeten 10 stappen harder doen en volgens mijn leidinggevende moeten mijn collega's dat maar voor lief nemen.
Dus mijn advies: werk niet hard, laat zoveel mogelijk aan je collega's over en als ze het niet begrijpen, pech voor hun, laat ze eerst zelf maar es zwanger worden. Als ze moeilijk doen dan is dat hun probleem, Jij kunt gewoon echt niet harder werken.! Tel de weken af dat je met verlof kan, ik moet nog 12 wken werken....
 
Ik snap je ' probleem', ik had het in het begin ook heel moeilijk om te bepalen hoever ik kon gaan. Als ik hard gewerkt had viel ik thuis helemaal kapot neer en was ik vaak te moe om te eten! Echt slecht voor mij en het kindje dus!
Bij mij op werk zijn ze heel goed voor me maar daar heb ik behoorlijk voor moeten knokken, nu doe ik vervangend werk dus zit met nieuwe collega's die heel begripvol zijn (soms te erg!). Ik werk 50% en 50% zit ik in de ziektewet, de bedrijfsarts vindt dat ik zelf moet aangeven wat ik wel en niet kan. Hij zegt; ik zie dat je zwanger bent maar ik kan niet zien wat je aankan! Zo is het maar net de ene zwangerschap kan je niet met de ander vergelijken!
Je moet kunnen genieten van je zwangerschap en als je dat niet lukt op deze manier moet je een andere manier vinden samen met je werkgever!
Als het je echt teveel wordt ga dan gewoon de ziektewet in!Jij en de kleine zijn nu het belangrijkste en niet je werk! Iedereen heeft het recht om zwanger te zijn dus ze kunnen je nooit ontslaan o.i.d.
Succes ermee!
L81 (28 wkn)
 
hoi

Ben blij om jullie verhalen te lezen, vind het wel rot voor jullie natuurlijk, mijn roze wolk word ook steeds kleiner. Ik ben sinds 2 week in de ziektewet (ben 19 weken) vanwege bekkenpijn en voor die tijd moest ik enorm knokken op mijn werk omdat mijn collega's me niet serieus namen. Zonder er bij na te denken lieten ze me nog steeds zware kratten sjouwen en stonden vervolgens dom te zuchten als ik weigerde. Na er een paar keer wat van gezegt te hebben was ik het zat dat er niet geluisterd werd en heb ik me ziek gemeld.

Kom voor jezelf op, een zwangerschap is heel bijzonder en je verdient het om daar van te genieten.
 
Hoi!

Gewoon duidelijk zijn en je grenzen aangeven!!
Ik werk in de wijkverpleging en kon al heel gauw de late diensten niet meer trekken. Ik voelde me zó ontzettend stom! Het past helemaal niet bij me, maar het ging gewoon niet. Als ik na een late dienst om 11.00 thuis kwam en de volgende ochtend om 7.45 weer begon, was ik al doodop en kwam er niets van mijn handen.. en dat was niet echt handig met het spuiten van insulines enz..
Dus heb ik mijn leidinggevende gevraagd of ik alstjeblieft niet meer 's avonds hoefde te werken en dat was geen enkel probleem. Vier weken voor mijn verlof, dat was net ten tijde van de eerste hittegolf, heb ik ook de middagdiensten aan de wilgen gehangen en heb ik meer ochtenden gewerkt. 's Ochtends ging de dienst tot 12.00 uur en kon ik daarna lekker naar huis om te relaxen. Zo draaide ik wel mijn uren (waren er maar 15-20 trouwens..),  en was ik toch nog  in staat om mee te werken in de drukke tijden.

Als het niet gaat, gaat het niet.. en het valt niet altijd mee om dat hardop te zeggen. Aan de buitenkant lijkt het altijd zo makkelijk gezegd dat je  niets mankeert en dus gewoon kunt werken, maar zo is het niet altijd. En je kunt het beter aangeven dan straks je ziek moet melden, omdat het dan écht niet meer gaat..

Succes!!
Harma, 39w6d
 
Het allerbelangrijkste is om aan jezelf en je kindje te denken.

Bij mijn eerste zwangerschap ging ik ook alsmaar door en zat ik zelfs hele dagen alleen op het secretariaat, terwijl het hartstikke druk was. 5 weken voor mijn verlof ging mijn bloeddruk ineens erg omhoog en kwam ik tegen zwangerschapsvergiftiging aan te zitten. Toch heb ik toen nog 4 weken halve dagen doorgewerkt, omdat ik mij schuldig voelde (erg dom achteraf, ook er totaal geen begrip was op mijn werk). 1 week voor mijn verlof moest ik mij door de hoge bloeddruk ziek melden.

Ik ben blij dat ik niet meer bij dat bedrijf werk, nu ik zwanger ben van de tweede. Ik heb een kleintje van 14 maanden rondlopen en we hebben ook nog een eigen bedrijf erbij. Ik merk nu al dat ik sneller moe ben en meer klachten heb dan bij mijn eerste zwangerschap. Ik probeer nu dan ook iedere avond wat te rusten, omdat het er overdag door de kleine en werkzaamheden eigen bedrijf  niet van komt. Na mijn bevalling van de eerste was ik ook snel weer op de been en dat heeft mij achteraf behoorlijk opgebroken (mijn dochtertje was een huilbaby).

Ik laat nu soms de boel gewoon de boel, terwijl dat absoluut niet mijn aard is, maar je moet echt aan jezelf en je kindje denken, dat is echt het allerbelangrijkste en laat de rest maar doen en denken. Als ze er geen begrip voor hebben is dan pech.
 
Ja heel herkenbaar. Ik ben nu met verlof maar voordat ik verlof had was het werken slapen werken slapen. Ik dacht ook dat mijn collega s gewoon verwachten dat ik gewoon door deed wat ik altijd deed. Ben normaal werkzaam als kok hele dagen staan, het lukte, maar daar hield het wel op. Toen was het dus ook duidellijk te zien dat ik moe werd, maar wou zelf niet de hele tijd klagen. Gelukkig heb ik hele fijne collega s en die hielden het wel goed in de gaten, er stond ineens standaard een stoel in de keuken waar ik op kon zitten als het even niet wou. Vanaf toen was het voor mijzelf ook meer bespreekbaar, en kon er goed aan toegeven. Wat wij in het team hebben ervaren is om het bespreekbaar te maken en te houden. Ik dacht dat ik liep te klagen, en mijn collega s vonden dat ik niet zo hard voor mezelf moest zijn. Wel grappig want je voelt jezelf bezwaard dat je collega s stap harder moeten, en daardoor kregen we in het begin dus wrijving. Vanaf dat moment dat alles bespreekbaar werd en dat ik zelf meer aan ging geven wat ik kon en wat ik niet kon was het een stuk prettiger. Het zijn niet altijd leuke gesprekken geweest maar heeft wel geholpen. Ik wil maar evn aangeven dat het dus om jouwn lichaam gaat en jou kindje, en gelukkig heb ik super collega s die dat uit hun zelf snapten kan me voorstellen dat het niet overal zo gaat. Maar het helpt wel met wat meer genieten en als je vrij bent dat je ook wat aan je vrije dag hebt, en dan dus inderdaad wel kunt genieten. Nu ben ik 39 week en 2 dagen zwanger zit nu al 5 week thuis de eerst week valt er zoveel van je schouders af dat je echt wel op een wolkje zit, zo van en nu begint het echt en nu mag ik mezelf echt verwennen. Geen verplichtingen meer vriendinnen die langs komen, ouders die elke dag even bellen hoe het ervoor staat. Vooral nu op t laatst. Dus wees niet bang de roze wolk komt nog.  Naar mijn ervaring, maar dat zal per persoon verschillen. Hoop dat je er wat mee kunt groetjes leena
 
Hoi hoi,

ik ben 11 weken in verwachting en zit sinds 4 weken in de ziektewet. Ik kan helemaal niets meer. Ben hele dagen dood moe terwijl ik normaal juist sta te springen om naar mijn werk te gaan!
Ook in huis is het zwaar. Koken bijvoorbeeld lijkt wel een marathon en na het douchen moet ik een uur gaan liggen. Gelukkig helpt mijn vriend veel maar ja, die werkt gewoon overdag.

het enige advies dat ik je kan geven is luister naar je lichaam! Ik heb mezelf teveel voorbij gerend en zit nu met de gebakken peren.
Als je lichaam aangeeft nu even niet. Doe dan ook nu even niets..

Succes!
Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan