Hey lieverd!
Getsie wat een rot-nieuws van je oma. Je schrikt je wilt! Remco's oma (nu 96, toen 91) kreeg precies hetzelfde. We dachten dat ze het niet zou redden, maar ze krabbelde er wonder boven wonder weer helemaal bovenop. Nou woont ze wel al een hele tijd in een verzorgingshuis, gelukkig. Pfff je moet er toch niet aan denken dat je vader haar 's avonds pas zou hebben gevonden. Misschien is het nu inderdaad tijd om toch in een verzorgingshuis te gaan wonen. Lijkt me moeilijk voor haar, maar ze is wel al 91!!!
Sterkte. ik hoop dat ze snel weer helemaal de oude is.
Over je moeheid, je schuldgevoel tegenover Myrthe en je bekken. Het lijkt wel of ik mezelf hoor praten. Bij mij was het echt precies! hetzelfde. (zelfs dezelfde tijd van het jaar ;o)) .... (ontdekte je nou trouwens dat je zwanger was op vrijdag 2 april??? Ik kwam erachter met Lukas vorig jaar op vijdag 3 april....
)...... maar goed dat terzijde....)
Ik was ook zoooooooooo moe! En de klachten met mijn bekken begonnen ook al zo vroeg. Ik voelde me zo schuldig tegen over Jasmijn, dacht ook dat ik een slechte moeder voor haar was en liet haar ook veel tv kijken. Ik kan je zeggen: je bent absoluut GEEN slechte moeder, je lijf wil nou even niet en dan kan jij niks aan doen. Dit is nu even een periode en daar zal Myrthe later echt geen last van hebben. Trouwens ze zal er nu ook geen last van hebben hoor. Kinderen zijn wat dat betreft heel meegaand. Die gaan gewoon mee met hoe de situatie op dat moment is. Deze periode gaat echt weer voorbij. Ik weet het, ik zeg het ook pas achteraf, maar als ik er nu op terug kijk denk, tja de situatie was nou eenmaal zo. Is iemand er slechter van geworden? Nee. Je kan jezelf niet dwingen om meer te doen dan je op dit moment kan. Is het niet voor jezelf dan is het wel voor je baby en Myrthe.
En dan nog een tip wat betreft je bekken: Ga NU al naar een fysio- of mensendiecktherapeut!!! Hoe eerder je er mee begint hoe beter. Ik heb er spijt van dat ik wat later begon, omdat ik dacht dat het wel mee zou vallen en ik me aanstelde. Je stelt je niet aan en het is heeeeeeeel belangrijk dat je het rustig aan doet. Mocht dat betekenen dat je al op je werk aan moet geven dat je zwanger bent en dat ze je wat moeten ontzien dan moet dat maar. Niet denken aan hoe lastig dat voor ze moet zijn of dat ze je misschien niet serieus nemen met je klachten (dat gevoel had ik tenminste heel erg) jij, je lijf en je baby zijn nu het allerbelangrijkst!!! Denk daar echt aan! Ik weet het het is moeilijk en het is makkelijk praten voor mij nu achteraf, maar van de andere kant; Ik zat in precies hetzelfde schuitje en ik kijk er nu (met zonder hormonen ;op) op terug!!
Als je tips nodig hebt, als je even wilt huilen, klagen, zeuren, ervaringen uitwisselen of wat dan ook..... je weet me te vinden!!!!
Heel veel sterkte en een super dikke knuffel vanuit Alkmaar!
Getsie wat een rot-nieuws van je oma. Je schrikt je wilt! Remco's oma (nu 96, toen 91) kreeg precies hetzelfde. We dachten dat ze het niet zou redden, maar ze krabbelde er wonder boven wonder weer helemaal bovenop. Nou woont ze wel al een hele tijd in een verzorgingshuis, gelukkig. Pfff je moet er toch niet aan denken dat je vader haar 's avonds pas zou hebben gevonden. Misschien is het nu inderdaad tijd om toch in een verzorgingshuis te gaan wonen. Lijkt me moeilijk voor haar, maar ze is wel al 91!!!
Sterkte. ik hoop dat ze snel weer helemaal de oude is.
Over je moeheid, je schuldgevoel tegenover Myrthe en je bekken. Het lijkt wel of ik mezelf hoor praten. Bij mij was het echt precies! hetzelfde. (zelfs dezelfde tijd van het jaar ;o)) .... (ontdekte je nou trouwens dat je zwanger was op vrijdag 2 april??? Ik kwam erachter met Lukas vorig jaar op vijdag 3 april....
)...... maar goed dat terzijde....)Ik was ook zoooooooooo moe! En de klachten met mijn bekken begonnen ook al zo vroeg. Ik voelde me zo schuldig tegen over Jasmijn, dacht ook dat ik een slechte moeder voor haar was en liet haar ook veel tv kijken. Ik kan je zeggen: je bent absoluut GEEN slechte moeder, je lijf wil nou even niet en dan kan jij niks aan doen. Dit is nu even een periode en daar zal Myrthe later echt geen last van hebben. Trouwens ze zal er nu ook geen last van hebben hoor. Kinderen zijn wat dat betreft heel meegaand. Die gaan gewoon mee met hoe de situatie op dat moment is. Deze periode gaat echt weer voorbij. Ik weet het, ik zeg het ook pas achteraf, maar als ik er nu op terug kijk denk, tja de situatie was nou eenmaal zo. Is iemand er slechter van geworden? Nee. Je kan jezelf niet dwingen om meer te doen dan je op dit moment kan. Is het niet voor jezelf dan is het wel voor je baby en Myrthe.
En dan nog een tip wat betreft je bekken: Ga NU al naar een fysio- of mensendiecktherapeut!!! Hoe eerder je er mee begint hoe beter. Ik heb er spijt van dat ik wat later begon, omdat ik dacht dat het wel mee zou vallen en ik me aanstelde. Je stelt je niet aan en het is heeeeeeeel belangrijk dat je het rustig aan doet. Mocht dat betekenen dat je al op je werk aan moet geven dat je zwanger bent en dat ze je wat moeten ontzien dan moet dat maar. Niet denken aan hoe lastig dat voor ze moet zijn of dat ze je misschien niet serieus nemen met je klachten (dat gevoel had ik tenminste heel erg) jij, je lijf en je baby zijn nu het allerbelangrijkst!!! Denk daar echt aan! Ik weet het het is moeilijk en het is makkelijk praten voor mij nu achteraf, maar van de andere kant; Ik zat in precies hetzelfde schuitje en ik kijk er nu (met zonder hormonen ;op) op terug!!
Als je tips nodig hebt, als je even wilt huilen, klagen, zeuren, ervaringen uitwisselen of wat dan ook..... je weet me te vinden!!!!
Heel veel sterkte en een super dikke knuffel vanuit Alkmaar!