geschrokken van het ongeluk....

Ja ik heb gisteren ook gehoord van het ongeluk en ook ik kreeg er de koude rillingen van! Echt vreselijk! En dat jij het gezien heb, ik moet er niet aan denken, dat maakt het nog dichterbij!

Hanneke
 
Ja,wat vreselijk,krijg er gewoon kippevel van.
Dat arme joch staat nog heel wat te wachten,als hij het haalt tenminste...
Heel erg misschien dat ik het zeg maar af en toe denk ik dat het misschien beter was geweest als ook hij het ongeluk niet had overleefd,of is het raar dat ik dat soms wel even  denk?
Hoe dan ook,wat een nachtmerrie voor alle  nabestaanden van dit gezin.
Groetjes Tanja
 
Ik had het nog niet gehoord maar krijg er inderdaad kippevel van.
Het zal je maar gebeuren.

Liefs sandra
 
Ik hoorde zojuist op het nieuws dat dat jongetje ook overleden is. Ik zou bijna zeggen gelukkig, alhoewel dat natuurlijk heel bruut klinkt.Voor de verdere familie vreselijk, maar voor hem maar goed.

Groetjes Fonske
 
tja, ik kon het idd ook niet laten om die gedachte toe te laten. Hopelijk is er een engels die hem snel naar zijn ouders en zus brengt... pfff wat zijn we kwetsbaar.
 
ik las het ook dat de jongen is overleden. Ff slikken maar misschien is het wel het beste. Ik bedoel, wat moet je dan.... je moet ineens verder leven zonder ouders en zus. En misschien had hij ook nog wel wat overgehouden aan het ongeluk...

Ik was echt beduust ervan en ik realiseerde me dat in 1 klap je leven letterlijk en figuurlijk weg is... ik vindt het zo erg...

di silva
 
Om nou te zeggen dat dat het beste is ... dat weet ik nog zo net niet. Vind ik een harde uitspraak, al helemaal als je niet weet hoe de situatie is en/of zou worden. Maar ja, het maakt niet meer uit, er valt toch niets aan te veranderen.

Ik kan me ook goed voorstellen dat je dat beeld nog even niet van je netvlies af krijgt. Het is nogal wat! En als je het dan nog in de krant kan lezen ook gaat het helemaal leven voor je. Een beetje alsof je 'erbij' was. Hopelijk kun je het gauw weer loslaten.

Liefs Nelleke
 
tis inderdaad wel een beetje hard...  maar misschien zijn ze nu allemaal bij elkaar in de hemel...
En als ik eraan denk dat ik mijn gezin kwijt zou raken, poe he, dan zou ik niets liever willen dan ook bij ze zijn.
Maar je weet het inderdaad niet als hij nog wel had geleefd hoe het dan was verdergegaan.
Ik wordt er helemaal emo van, ik zit met de tranen in mijn ogen...gossie... arme mensen

liefs
di silva
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan