geslacht

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik wou eens een topic beginnen over het geslacht van je kindje en hoe jij en je partner erover denken. Ik weet dat er best een taboe op rust maar wou het in ieder geval hier eens doorbreken.

Mijn man heeft al een zoon en een dochter. Toen ik zwanger was van Tyche hebben we besloten het geslacht niet te van te voren te willen weten. Omdat het ons niks uitmaakte. Vooral mijn man niet, want ja .. die had al van beide geslachten een kind (jee dit klint raar).
Ik zei dat het mij ook niks uitmaakte.

Toch, diep in mn hart hoopte ik op een meisje. Waarom weet ik echt niet maar het was wel zo. Toch heb ik heel de zwangerschap gedacht dat het een jongen werd. Misschien onbewust zo gedaan zodat het alleen maar mee kon vallen. De gedachte van dat ik liever een meisje wou heb ik aan de kant gedrukt, want ja .. als het maar gezond is. Ik vind dit zo cliche ook al is het natuurlijk helemaal waar.
Dus toen mijn meisje geboren werd, was ik echt verrast.. dacht echt een jongen. En natuurlijk ook in de 7e hemel.

Ik was wel bang dat mijn man stiekem liever nog een zoon zou willen, maar als ik hem samen met Tyche bezig zie.. nou dan komt het wel goed.

Als ik nu weer zwanger zou worden (nee we zijn nog niet bezig hoor) hoop ik wel op een jongen maar is een meisje ook welkom. Ik wou gewoon in ieder gevaal 1 meid.

Hoe denken jullie hierover.. en wat hadden jullie gewenst?

Groetjes Kirsten, mama van Tyche
 
Toen ik zwanger was van Miguel, dacht er nooit over na. Ik verwachtte wel dat het een jongetje zou worden. Maar het maakte mij eigenlijk niets uit.
Natuurlijk dacht ik wel eens toen ik weer zwanger was, dat het wel leuk zou zijn als het een meisje zou worden. Maar meer omdat we al een jongetje hadden. Het is niet zo, dat ik dacht dat een meisje leuker zou zijn dan een jongetje. Bij de 20 weken echo konden we duidelijk zien dat het weer een jongetje zou worden. En ik vind het helemaal niet erg. Ik krijg nu wel vaak te horen, o dan gaan jullie zeker ook nog voor een 3e. Nou, dat weet ik dus helemaal niet. Als we al een 3e kindje zouden willen, dan zeker niet omdat we hopen op een meisje! Ik vind mezelf echt een jongensmoeder en kan mezelf helemaal geen meisje voorstellen in ons gezin. Ik vind het eigenlijk wel mooi zo.
Dus hier is het niet echt zo dat ik graag een dochtertje zou willen, maar meer mijn omgeving die dat denkt. Echt raar. Want mij maakt het helemaal niets uit. Ik geniet gewoon lekker van mijn kinderen.

Liefs Maria
mv Miguel (2 jaar) en Rafael (4 weken)
 
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het helemaal super vond dat wij een meisje kregen.
Het is volgens mij wel wat pittiger later, maar ik vond het leuk dat de 1e van ons een meid was. Mijn vriend is ook echt een meisjes vader zeg maar, die vind het helemaal geweldig, wij wisten het van tevoren en wij hadden ook alleen maar roze kleertjes.
 
Had met beide opties rekening gehouden, maar denk dat ik onbewust toch altijd gedacht heb dat ik als eerste een meisje zou krijgen....

Toen was het dus ineens een jongetje. Ik moet zeggen dat het absoluut geen teleurstelling was en ik zou   zeker niet meer zonder hem willen.
Maar ik zou er nog wel heel graag een meisje bij willen.

En stiekem vond ik het in het begin wel jammer dat ik al die super leuke zomer jurkjes moest laten hangen....Maar het is een beetje 'not done' omdat te zeggen he.

Inmiddels heb ik allemaal hele gave hippe stoere kleren voor hem gevonden dus wat dat betreft vind ik een jongetje nu ook helemaal leuk.
En het is gewoon een heel leuk ventje.

Maar we willen er uiteindelijk wel 3 dus ik hoop dan toch dat daar dan toch nog wel een meisje tussen zit.

Wel leuk dat ik dit hier even kwijt kan, want normaal zeg je dat natuurlijk niet zo snel.
 
O fijn een topic zoals deze. Ben ik niet de enige met die gevoelens.....Toen ik zwanger was van Hjerre wist ik eigenlijk vanaf het begin af aan dat het een jongen zou worden. Zo'n gevoel had ik gewoon en eigenlijk is er bijna geen twijfel over geweest. Ik was dan ook helemaal niet verbaasd dat het dan ook echt een jongetje is. Ik ben dan ook heel dolgelukkig met mijn knulletje. Maar toch...ook diep in mijn hart....wil ik ook ooit dolgraag een meisje. Misschien wel omdat wij zelf ook meisje zijn geweest.....Het maakte me inderdaad helemaal niets uit wat het zou worden en ook voor een eventuele volgende zwangerschap zou het me niet uitmaken, maar stiekem ga ik dan toch hopen op een meisje....

Groetjes Hanneke
 
ik heb hetzelfde gehad, wij wilde niet weten wat het zou worden. Maar diep in mijn hart wilde ik graag een meisje!
En heb me toen ingesteld dat het een jongen zou worden, om "teleurstelling"te voorkomen.
Onze meisjes naam hadden we ook al jaren en de jongens naam vonden we zo moeilijk.
Ik hou helemaal van roze en meisjes dingen en mijn man vond ik ook wel een meisjes-papa....en dat vonden het eitje en zaadje ook..hahahahaha.

Ik was echt verbaasd toen ik bevallen was en de verloskundige riep: het is een meisje!!

Als we voor een 2de gaan.. dan wil ik toch een knul hoor..
We zullen zien ooit..
 
ik wilde ook graag eerst een meisje. ik denk dat de meeste vrouwen wel eerst een dochter willen, en de meeste mannen een zoon.

maar gezond zijn is toch het belangrijkste.

groetjes petra en iris morgen 3 weken
 
Nou, dan ben ik die uitzondering, want ik wilde eerst een jongen, dat heb ik ook altijd gezegd. De tweede maakte me niks uit, maar ik was toch blij dat het weer een jongen was. Ook praktisch gezien erg makkelijk (kleertjes, speelgoed, spelen met elkaar etc.)

Groetjes Fonske.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan