Beste meiden,
Heb bij mijn 1e zwangerschap ook al eens meegelezen op het forum. Had geen behoefte om actief deel te nemen, aangezien ik vele vragen beantwoord zag in een discussie. Nu ben ik 20 weken zwanger van de 2e en alles gaat goed. Kindje gezond, we weten wat het wordt en buik groeit en mijn lichaam reageerd goed.
Nu heb ik alleen sinds een aantal dagen dat ik 's nachts zo raar wakker wordt. Voel me dan een beetje in paniek en weet niet goed waarvan.
Ga meestal ff naar toilet (alweer....) en beweeg even wat en soms heb ik dus honger en moet ik ff wat eten. Al met al toch ff bezig en daarna al ik vaak wel weer rustig in slaap.
Nu ik verkouden was en mijn luchtpijp ontstekingen had, had ik het wat benauwder en daardoor voelde het nog heftiger 's nachts. Heb mezelf rustig kunnen houden, maar 's ochtends aan mijn man gevraagd ofdat hij bij me wilde blijven, voor onze dochter wilde zorgen en met me mee naar de dokter wilde. Zag het niet zitten om alleen te zijn.
Voelde me zo achterlijk, je hoofd weet dat die hormonen en weet ik wat meespelen, maar je krijgt er geen grip op....
De dokter vertelde dat door een andere ademhaling, door de druk op je buik, je kooldioxide spiegel in je bloed daalt en je je daar heel raar bij kan voelen. Bewegen is een goede remedie (sta je dan 's nachts met je strechoefeningen). Ook idd eten voor het slapen (vooral koolhydraten, die verteren langzaam) kan een oplossing zijn.
Nu zijn dit allemaal dingen die ik in de 1e zwangerschap ook had, maar op 1 of andere manier zinkt de moed me in de schoenen als ik bedenk dat er nog 20 weken te gaan zijn.
Vanochtend gebeld dat ik nu al bijna met spaning ga slapen, omdat ik bang ben met dpanning wakker te worden.
Heb nu een slaappilletje voorgeschreven gekregen om me af en toe een nacht rust te geven,om te voorkomen dat ik in een cirkeltje terecht kom. Prettig idee, alleen maar dat ik ze kan nemen.
Heeft iemand ook ervaringen en mischien tips hierover? Voel me 's nachts zo armoedig met een cracker of een boterham op de bank. Kwijn waarschijnlijk in zelf medelij, maar voel me echt heel gek dan. Het idee dat andere hetzelfde hebben en ik geen rare dingen heb zou me goed doen. Kunnen we in gedachten elkaar smakelijk eten wensen.....
Zo een heel lang verhaal geworden en dat voor een 1e keer.......geloof wel dat het verslavend kan gaan worden, lief en leed delen....
Bedankt voor een reactie en alvast allemaal een rustige nacht toegenwenst.
mama flo x
Heb bij mijn 1e zwangerschap ook al eens meegelezen op het forum. Had geen behoefte om actief deel te nemen, aangezien ik vele vragen beantwoord zag in een discussie. Nu ben ik 20 weken zwanger van de 2e en alles gaat goed. Kindje gezond, we weten wat het wordt en buik groeit en mijn lichaam reageerd goed.
Nu heb ik alleen sinds een aantal dagen dat ik 's nachts zo raar wakker wordt. Voel me dan een beetje in paniek en weet niet goed waarvan.
Ga meestal ff naar toilet (alweer....) en beweeg even wat en soms heb ik dus honger en moet ik ff wat eten. Al met al toch ff bezig en daarna al ik vaak wel weer rustig in slaap.
Nu ik verkouden was en mijn luchtpijp ontstekingen had, had ik het wat benauwder en daardoor voelde het nog heftiger 's nachts. Heb mezelf rustig kunnen houden, maar 's ochtends aan mijn man gevraagd ofdat hij bij me wilde blijven, voor onze dochter wilde zorgen en met me mee naar de dokter wilde. Zag het niet zitten om alleen te zijn.
Voelde me zo achterlijk, je hoofd weet dat die hormonen en weet ik wat meespelen, maar je krijgt er geen grip op....
De dokter vertelde dat door een andere ademhaling, door de druk op je buik, je kooldioxide spiegel in je bloed daalt en je je daar heel raar bij kan voelen. Bewegen is een goede remedie (sta je dan 's nachts met je strechoefeningen). Ook idd eten voor het slapen (vooral koolhydraten, die verteren langzaam) kan een oplossing zijn.
Nu zijn dit allemaal dingen die ik in de 1e zwangerschap ook had, maar op 1 of andere manier zinkt de moed me in de schoenen als ik bedenk dat er nog 20 weken te gaan zijn.
Vanochtend gebeld dat ik nu al bijna met spaning ga slapen, omdat ik bang ben met dpanning wakker te worden.
Heb nu een slaappilletje voorgeschreven gekregen om me af en toe een nacht rust te geven,om te voorkomen dat ik in een cirkeltje terecht kom. Prettig idee, alleen maar dat ik ze kan nemen.
Heeft iemand ook ervaringen en mischien tips hierover? Voel me 's nachts zo armoedig met een cracker of een boterham op de bank. Kwijn waarschijnlijk in zelf medelij, maar voel me echt heel gek dan. Het idee dat andere hetzelfde hebben en ik geen rare dingen heb zou me goed doen. Kunnen we in gedachten elkaar smakelijk eten wensen.....
Zo een heel lang verhaal geworden en dat voor een 1e keer.......geloof wel dat het verslavend kan gaan worden, lief en leed delen....
Bedankt voor een reactie en alvast allemaal een rustige nacht toegenwenst.
mama flo x