Gevoel gefaald te hebben

D

DaNIi

<p>Het is alweer bijna 2 jaar geleden dat ik ben bevallen, maar nog steeds kijk ik er niet 'tevreden' op terug. Na ruim 8 uur lang een weeënstorm, kreeg ik toen een ruggenprik. Ook omdat ik na 10 uur nog maar van 2 naar 4 cm was gegaan. Eenmaal de ruggenprik was ons zoontje er na een kleine 3 uur. Ik weet dat ik na 8 uur weeënstorm niet meer kon, ik weet dat de ruggenprik wel geholpen heeft om de bevalling sneller te laten verlopen, maar toch heb ik mij van begin af aan er al voor geschaamd dat ik een ruggenprik heb gehad, dat ik het niet (volledig) op eigen kracht heb gedaan, heb heel sterk het gevoel dat ik gefaald heb en het zonder pijnbestrijding had moeten doen. Dit gevoel krijg ik maar niet van mij af. Ik ben ook heel erg bang dat, mocht ik weer zwanger raken, ik een tweede bevalling weer niet zonder pijnbestrijding kan. Terwijl ik het zo graag 'zelf' wil doen!</p><p>Ik vind het helemaal niet raar als ik het van een ander hoor dat ze een ruggenprik heeft gehad, maar van mijzelf vind ik dat ik het zonder had moeten doen, dat ik mij misschien te veel heb aangesteld en dat ik gewoon gefaald heb. Zijn er mama's die zich hierin herkennen? </p>
 
Wat rot dat je je nog steeds zo voelt! Ik begrijp wel een beetje wat je ervaart. Mijn zoontje is met behulp van een vacuümpomp geboren en daarover had ik in het begin ook het gevoel dat ik het niet op eigen kracht had gedaan. Sommige mensen maakten ook bepaalde opmerkingen daarover. In het begin kon ik daar moeilijk mee omgaan. Maar toen ik me weer wat meer mezelf voelde werd ik er eigenlijk alleen maar boos over. Niemand heeft ervaren wat jij op dat moment voelde. Soms zijn hulpmiddelen gewoon nodig. En gelukkig hebben we daar ook de mogelijkheid toe in Nederland. Elke bevalling is anders. Bevallen is geen wedstrijd en je kunt er niet in falen! Probeer voor jezelf positieve gedachtes over je bevalling te bedenken en die vaak voor jezelf te herhalen en op te schrijven. Gedachtes als Ik ben een sterke vrouw of Ik heb gedaan wat het beste was. En krop je gevoelens niet op maar deel ze met mensen die je vertrouwt!
 
Misschien is het goed om er met iemand over te praten. Met of zonder ruggenprik, vaginaal of met een keizersnede, je hebt een kind op de wereld gezet! Daar mag je enorm trots op zijn!
 
Heel herkenbaar. Tijdens mijn bevalling (34 weken) was de verloskundige van het ziekenhuis almerg negatief. Mijn ademhaling was niet goed etc etc. Na 18 uur beenweeen was ik kapot. Ook bij mij is een vacuümpomp gebruikt. Later moest ik ook nog in mijn medisch verslag terug lezen dat bijvoorbeeld mijn perstechniek slecht was (vind je het gek, ik was kapot, had geen persweeën). Dit doet wel wat met je. 
Ik ben nu weer zwanger. Mijn advies is om er over te praten met je verloskundige. Dit kan ook al voordat je zwanger bent. Ik heb nu samen met haar een bevalplan geschreven waarin ik mijn wensen en grenzen aangeef. Ook hoe ze mij moeten benaderen. Dat geeft mij iets meer vertrouwen. 
En als je wensen hebt mbt op eigen kracht willen bevallen. Bedenk dan goed hoe dat er voor jou uit ziet. In mijn geval is dat niet naar het ziekenhuis door de slechte ervaring. En als ik wel zou moeten dan op voorwaarde dat ik op juiste wijze benaderd word. Beschrijf dit en zorg dat de juiste mensen dit in handen krijgen. 
 
Wat naar dat je er zo op terugkijkt. Ik had met een weeenstorm na 3 uur een ruggenprik en man, wat was ik blij toen. Knap dat je het zo lang hebt volgehouden! Maar er is blijkbaar iets aan deze ervaring dat jou dit (onterechte) faalgevoel geeft. Want als je logisch nadenkt heb je 9 maanden lang je best gedaan voor je kindje, hoe hij of zij ook op de wereld is gekomen en dat is super mooi. Mijn bevalling is niet fijn geëindigd en dat zat ook in de communicatie. Ik heb met EMDR die ervaring verwerkt en daarmee ook beter inzicht gekregen in waarom ik daar zo naar aan terug dacht. Ben weer zwanger en weet nu beter wat ik wel en niet wil en heb geen paniek gevoel meer als ik aan bevallen denk (al zal t nooit m'n hobby worden). Kan die EMDR echt aan iedereen aanraden, er zijn therapeuten die zich hier speciaal op richten, was met 3 sessies klaar. Je kunt opeens met meer logica en minder emotie naar je ervaring kijken. Kreeg ook advies in hoe ik m'n wensen kan aangeven (want er is niet gehouden aan m'n bevalplan wensen) en ook hoe m'n man dit voor me doen, wat hij ook wel fijn vond. 
 
ook hier heel herkenbaar. Met 42 weken ingeleid, na urenlang toch een ruggenprik (welke ik ook echt niet wilde) en uiteindelijk is onze dochter met een spoedkeizersnede ter wereld gebracht. Voelde ook erg als falen. Dat dacht ik wel redelijk een plekje te hebben gegeven inmiddels, maar.... Nu zwanger van de 2e, wil graag op de natuurlijke manier bevallen, maar enorme angst dat het me 'weer niet lukt'.... zeer betrokken gynaecoloog met wie ik dit kan bespreken en manlief ook. 
 
Ik heb ook een ruggenrpik gehad na een aantal uren.. en ook een vacuüm nodig gehad en heb absoluut niet het gevoel dat ik gefaald heb. Heb een prachtig kindje op de wereld gezet waar ik de hele zwangerschap goed voor gezorgd heb! En nu uiteraard nog steeds..
 
Hoop dat je het snel een plekje kan geven, want je hebt absoluut niet gefaald! 
 
Hier bij de 1e een vacuümpomp, bij de 2e een ruggenprik en bij de 3e niets.
Ik snap jouw gevoel, herkenbaar ook want vind het nog steeds jammer dat die verdomde vacuümpomp gebruikt moest worden. Met de ruggenprik heb ik minder moeite mee, ik zei op het moment dat het gezet werd of ik ook een keus had daarin, ze zei: "nee absoluut niet, het moet." Hij zat er al in toen ik deze zin uitsprak, het was een zeer heftige bevalling met een spoedkeizersnee.
Maar, ik zit er toch wel anders in denk ik. Ik vind namelijk dat ik echt pech had met de invalverloskundige en de kraamhulpen bij mijn eerste bevalling. Met de verloskundige totaal geen klik, ik irriteerde me mateloos aan z'n domme opmerkingen en de onhandige en klungelige manier hoe hij bepaalde dingen deed. Ik was zo in paniek hierdoor en niemand -behalve m'n man- zorgde ervoor dat ik rustig werd of dat de sfeer veranderde.. het was echt een bizarre situatie, ik zag de vk voor het eerst en vond hem totaal geen vk-type. Er werden door de vk en kraamhulpen steeds opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd waar ik erg boos door werd. Achteraf gezien kan ik me er nu nog om opwinden. Er werd tijdens de bevalling bijvoorbeeld gevraagd naar de naam van onze baby en zelfs daar werd een gemene opmerking over gemaakt. 
Ik vind echt dat je geluk hebt als de bevalling gewoon goed begeleidt wordt en je fijne kraamhulpen om je heen hebt, men onderschat dit maar het is zo bepalend voor het verloop van je bevalling. 
Ik ben daarom heel dankbaar voor de kraamhulpen en verloskundigen die me bij mijn 2e en 3e bevallingen hebben bijgestaan, die ervaringen waren namelijk zo anders en zo positief. Ik moet er wel bij zeggen dat ik bij mijn latere bevallingen wat ouder en zelfverzekerd was en de rust goed kon bewaren voor mezelf en duidelijk kon aangeven wat ik wel of niet wilde. Ik maakte me niet zo druk om wat anderen zeiden en focuste me op mijn eigen doel. 
Kortom, maak je niet te druk, ik vind het echt niet gek na 10 uur weeenstorm!! Ik hoop dat je volgende bevalling wel naar wens verloopt!! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan