Gevoel gefaald te hebben

[Sylvestertje]

Jammer dat je dit gevoel van falen hebt.
Ik ben van mening dat iedereen trots mag zijn, je hebt toch 9 maanden een kleintje laten groeien, hoe hij of zij ter wereld is gekomen, dat is daar maar zo'n klein stukje van.
Ik dacht zelf het ook wel te kunnen, maar heb relatief 'snel' gevraagd om een ruggenprik. Heb geen seconde spijt gehad. Voor wie zou ik pijn moeten lijden als er zulke goede pijnstilling beschikbaar is. Ik en mijn kindje zijn er niet minder om.
Voor mij is de dag zo juist redelijk snel gegaan. En had ik juist nog weer puf en zin om borstvoeding een echte kans te geven. 
Voor de mensen die je een gevoel geven dat je gefaald hebt (die zijn er echt die vinden dat het all natural moet), daar heb ik zelf maling aan.
Als je toch moeite hebt het los te laten, ga in gesprek om dit stukje te verwerken. Je bevalling is maar 1 dagje.. Je hebt nog veel meer dagen om te zorgen en lief te hebben! 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik vind ons allemaal zo streng zijn voor onszelf. Alsof je het nu niet "zelf" hebt gedaan, natuurlijk wel! Maar ik had het ook kunnen schrijven. Ik moest vlak voordat ik kon gaan persen een spoedkeizersnede en heb daar faalgevoelens over gehad, gelukkig kijk ik daar inmiddels positief op terug.
Ik vond het in het ziekenhuis ook een sfeer hangen met de verloskundigen/verpleegkundigen alsof je het beter doet als je geen pijnstilling wilt "oh goed van je, zelf proberen". Was dit bij jou ook zo? Ik dacht echt van... Mensen laten nog geen gaatje in hun tanden vullen zonder verdoving en met een bevalling moet je maar dapper zijn. Vanwege dergelijke opmerkingen, ook van vriendinnen, heb ik wel onnodig lang doorgezet vind ik, achteraf...
Zelf heb ik na 3 uur weeënstorm een ruggenprik gekregen en ik vond het een verademing. Bij een volgende bevalling laat ik het gelijk zetten. Hoe fijn is het om de kraamweek niet totaal uitgeput te beginnen? Ik ben wel erg blij dat ik nu weet hoe het voelt, wat een wee is en hoe het lichaam het allemaal doet. Maar ik hoef dat echt niet nog een keer te voelen.  
Ik ken je niet, maar ik ben heel trots op jou dat je het zó lang hebt vol gehouden. ? 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik zou je aanraden hier met iemand over te praten. Je hebt echt niet gefaald! Het is echt ontzettend jammer dat je je zo voelt, zo zonde!
In Nederland heerst een cultuur van "zelf doen" = zonder pijnmedicatie. In andere landen is pijnmedicatie gebruiken de norm en zijn ze verbijsterd dat het in Nederland gebruikelijk is het zonder te doen. Ik bedoel maar..... 
Mijn zoontje is geboren met een geplande keizersnede ivm stuit en toen ik daarna twee dagen in het ziekenhuis lag (verplicht) waagde een kraamverzorgster mij te vertellen dat ik "toch niet echt bevallen" was. Was één dag na de operatie, ik had onwijze last van mijn buik, kon me amper bewegen nog en moest de hele dag in bed blijven op mijn rug vanwege de katheter. En toen zei zij dat, gevolgd door een "gelukkig weet je niet hoe echte weeën voelen, want dát doet pas pijn!". Nou, ik kon toen ook wel janken (gedaan ook) en heb haar daarna verteld dat ik haar liever níet meer als verzorgster had die dag. 
Dit vond ik destijds ook vervelend om te horen, omdat ik het toch ergens 'confronterend' vond. Ik had het ook graag "zelf" gedaan, dat was toch van tevoren mijn idee ervan. Maar het loopt zoals het loopt en ik heb het gelukkig zelf vrij snel kunnen accepteren.
Maar laat niemand je vertellen dat je het niet zelf gedaan hebt - dat heb je namelijk wel! Elke vrouw die een kind op de wereld zet heeft dit zelf gemaakt, hoe die bevalling zélf ook verloopt!
Probeer het toch, ook al is het 'al' 2 jaar geleden, een plekje te geven. Desnoods door er met iemand over te praten (is helemaal niets geks aan, zijn meer vrouwen dan je denkt die daar behoefte aan hebben na een bevalling). 
Succes!

 

[Gebruiker10144131]

Wat enorm vervelend voor je dat je je zo voelt. Ik kan mij er zelf niets bij voorstellen aangezien ik heel blij was met mijn ruggenprik en het ook iedereen aanraad in mijn omgeving. Misschien is mijn omgeving iets minder dwingend en zweverig(als in dat je het zonder zou moeten doen, wat ik dus best wel zweverig vind..) en daardoor ben ik ook niet geconfronteerd met dergelijke reacties. Maar hoop dat je hierdoor beseft dat dit aan jouw omgeving ligt en niet aan jou. Ik wens je heel veel sterkte met dit te verwerken of uit je hoofd te zetten.