Gevoel van falen..

X

XXMMXX

<p>Hallo,</p><p>ik wil even van me afschrijven.. en ben benieuwd of mensen zich herkennen in het beeld van mijn peuter. Ze is 3,5 en ontzettend lief. Maar soms ook zo ontzettend moeilijk. Zeker wanneer ze moe is. Het begint vanaf het avond eten. Al ruime tijd eet ze bijna geen avond eten meer. Ik probeer hier de strijd zo min mogelijk over aan te gaan en haar vooral  te stimuleren.. dan komt het tanden poetsen en het pyjama aan trekken nog.</p><p>ze gilt, schreeuwt, schopt slaat en bijt. Ik heb van alles geprobeerd: duidelijke grenzen, meer meegaand en begripvol en alles er tussen in. Vaste structuur, werken met een klokje etc..Ik heb een enorm gevoel van falen en geef vooral mezelf de schuld van de driftbuien en het extreme gedrag van haar. Ik vraag me continu af wat ik fout doe en wat ik anders kan doen, zodat ze minder frustratie ervaart. Ik merk dat ik hier op t einde van de dag vooral erg verdrietig over ben.. </p><p>ik snap het niet. Ze kan zo lief zijn voor anderen, maar ook zo ontzettend driftig. Dit beeld laat ze overigens niet zien op de opvang. Buiten de deur luistert ze sowieso een stuk beter dan thuis. Ik eeet niet zo goed meer wat ik moet doen .. ze heeft altijd al een “pittig” karakter gehad maar heb altijd gedacht dat het een fase zou zijn.. maar damn wat duurt deze fase dan lang :(</p>
 
Ik herken echt je gevoel!!
Onze oh zo lieve jongen van 2 kan ook zo pittig zijn! Het is een onwijs lief en slim kind.. Wat resulteerd in boos gedrag, slecht slapen en oh zo moe zijn...
Ik wijt het ook echt aan deze nare coronatijd.. Geen ochtendjes zwemmen of kinderboerderij. Weer die zelfde speeltuin thuis, weeer die zelfde kleurpotloden... 
Waarschijnlijk is jullie meisje ook gewoon toe aan de basisschool! K hoor echt van veel kindjes die met 3,5 echt "vervelend" worden omdat ze toe zijn aan school....
Het ligt dus echt niet aan jou!!
 
Mijn oudste is ook precies 3.5 en gelukkig niet zo dwars als jij omschrijft ;) Maar wel heel snel aan t huilen de laatste tijd en erg verveeld. Zodra ze uit bed komt rorpt ze al: Ik weet niet wat ik moet doen! Het is echt een houding geworden.

Ze heeft speelgoed genoeg en ik koop geregeld wat nieuws, maar alles is 2x leuk. Gelukkig gaat ze 2 ochtendjes naar de peutergroep en 1 dag naar de gastouder en dat heeft ze echt nodig, wat afleiding en uitdaging! Ik heb nog een dochter van 20 maanden en kan gewoon niet 24/7 de oudste aandacht geven.

Zodra ze hier in de avond moe is, (idd ook vaak rond etenstijd) dan helpt het om dat gewoon te benoemen: Ik zie dat je heel moe bent, het was ook een drukke dag. Kom, we gaan gauw je pyjama aandoen en dan kun je slapen.

Zo geduldig zijn lukt me lang niet elke avond, maar ik merk dat ze dan echt het snelst en het rustigst in d'r bed ligt. Het helpt ook niet dat ze elke ochtend om 6.15 wakker is, ze snapt niet dat een uurtje langer slapen fijn is ;)

Ik kijk er naar uit wanneer ze 4 wordt, heerlijk naar school! Ze heeft er ap veel zin in en ik weet zeker dat ze eraan toe is.

En idd, corona helpt zeker niet mee! Ik mis ook echt dd kinderboerderij, de speelboerderij en het zwembad. Ben de speeltuin elke dag zooooo beu, en zij ook!
 
En ze is rond etenstijd vaak ook erg chagrijnig ómdat ze honger heeft. Na 5 happen eten kalmeert xe vaak en wordt ze gezelliger. Dus eten doet hier wonderen. Ze eet helemaal geen grote porties, maar eten doet haar wel goed als ze chagrijnig en moe is.

Lastig dat het avondeten zo'n drama is bij Jullie. Ik zeg altijd dat ze minimaal 4 happen moet eten (grote happen) omdat ze bijna 4 is . Dat doet ze braaf en vaak daarna nog 3x4 happen ;) en zo zit alles er toch in! Een boekje aan tafel helpt ook.
 
Wat lastig voor je, klinkt helemaal niet gezellig nee! Maar volgens mij op die leeftijd is het geen gek gedrag en gooit ze er misschien bij jou (lieve veilige super mama) alle spanning uit die ze overdag opbouwt op de plekken waar ze zo lief en braaf is. Mocht je handvatten willen, het boek Pittige Jaren is wel een aanrader, daar zijn ook ouder cursussen in. Dan merk je helemaal dat je niet de enige bent en krijg je goede tips om er mee om te gaan.
 
Allereerst: Wees wat liever voor jezelf en niet zo streng moeders ? 
Ik heb geen kant en klaar antwoord voor je maar misschien helpt het als je jezelf probeert te verplaatsen in de belevingswereld van een peuter.
Wij zijn heel erg geneigd om vanuit ons volwassenbrein naar onze kinderen te kijken. Houdt dat eens in je achterhoofd. Misschien ontstaat er dan ook wat begrip voor het gedrag van je dochter ?
Het tempo waarin wij (volwassenen) leven kunnen baby's, peuters, kleuters, schoolkinderen niet bijbenen. Sterker nog, we vallen zelf bij bosjes neer omdat we zoveel 'moeten'. Er komen steeds meer ouders van gezinnen met jonge kinderen naar de huisarts omdat het ze gewoon niet meer lukt om al die ballen hoog te houden.
Het is ook goed om te weten dat er veel schoolkinderen rond lopen met burn out gerelateerde klachten. Dit is heel zorgelijk. Ik denk dat wij hier als ouder een belangrijke invloed op hebben. 
Als ik dit concreet maak in de opvoeding van mijn kinderen, betekent dat dat ik mezelf aanpas aan hun tempo. Dat betekent bijvoorbeeld dat als wij thuis komen van het werk, de aandacht eerst uit gaat naar de kinderen. Even stoeien, spelen, puzzelen of iets dergelijks en daarna pas over tot de orde van de dag. We eten op dagen dat er gewerkt wordt eten uit de vriezer. Zodat we niet meer hoeven te koken en er voor de kinderen kunnen zijn. Dan hebben ze hun 'portie' aandacht al gehad. Hierdoor voorkom je dat ze zo recht voor bedtijd gaan lopen stieren omdat ze eigenlijk nog aandacht willen.
Het betekent ook dat ik mijn peuter de tijd geef om zijn spel af te ronden. Niet abrupt van het een naar het ander. Wij als volwassenen willen vaak in heel korte tijd verschillende taken tegelijkertijd doen. In ons hoofd zijn we vaak al veel verder met de dag. Kinderen kunnen dit niet. Ze hebben echt schakeltijd nodig. Kondig op geruime tijd aan wat de volgende activiteit is. Peuters hebben geen tijdsbesef dus ik spreek in activiteiten 'als de tafel is afgeruimd, poetsen we de tanden'. 
Jonge kinderen zijn gebaat bij herhaling van patronen, herhalen van boodschappen, eindeloos herhalen van alles. Blijf dus ook herhalen wat je gaat doen en houdt je boodschap kort en simpel, wees geduldig,  geef je peuter de tijd die ze nodig heeft. Wij denken vaak 'je treuzelt, je bent tijd aan het rekken' maar ze hebben echt langer de tijd nodig dan wij om van het een naar het ander te gaan. 
En als je ziet dat ze zo driftig is, probeer dan ook op die momenten begrip te tonen en blijf rustig. Zeg dat je ziet dat ze boos is en dat dat mag. Maar slaan en bijten doet zeer. We zijn lief voor elkaar. En een dikke knuffel geven. En dan ook niet meer op terug komen. Spreek naar haar uit wat je graag van haar ziet.
Het klinkt allemaal misschien wat soft maar wij gaan hier persoonlijk echt goed op. Weinig boosheid hier. We knuffelen veel ?
Mijn leus luidt,  wees als ouder uitgerust. Opvoeden kost tijd en geduld en als je alsmaar moe bent kun je dat gewoonweg niet opbrengen. 
En nee het is echt niet zo dat het opvoeden hier altijd van zijn leije dakje gaat. Maar ik heb wel de verwachtingen laag liggen waardoor ik over het algemeen goed van het ouderschap kan genieten. 
En nogmaals,  wees niet zo streng voor jezelf. Dat wat je al doet is helemaal goed. Het is ook echt niet zo dat er 1 manier is die werkt. Het kan morgen weer anders zijn ?      
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan