Gevoelens ivm eigen jeugd

Zo dat zijn veel en fijne reacties!
Ik zat al veel langer bij een psycholoog maar vond het zo vreemd dat er geen emoties uitkwamen....nou weet ik niet hoe die haptonoom dat doet maar het komt eruit hoor. Gisteren 7 keer gehuild haha. 
Mijn zorgen betreffen eigenlijk aan een paar soorten zorgen:
Dat ik niet wil dat er nu iemand van ons overlijdt.
Dat ik het soms zwaar vind en dat dat niet erg is om te zeggen.
Dat mijn zoon enig kind blijft en of dat niet erg is.
of hij wel voldoende vriendjes en vriendinnetjes krijgt.
Rationeel weet ik wel dat het allemaal niet zo spannend is want zoon is prima gehecht bijvoorbeeld, en het is heel normaal dat het zwaar is, het wordt vanzelf minder zwaar en als enig kind kan je ook heel gelukkig worden. Maar ja mijn emotie vertelt me soms andere dingen.
 
 
 
 
Het is allereerst toch al ontzettend goed dat je weet waar het aan ligt en hierover naar buiten durft te komen.
Dit zijn de eerste stappen om ermee te dealen.
Tijdens mijn eigen therapie hebben ze mij echt aan het verstand gebracht dat ik niet hetzelfde zou doen / ben dan degene die mij het lastig gemaakt hebben.
Je wilt het beste voor je kind en daarom maak je je juist hier 'druk' om.
Help hem waar nodig maar stimuleer vooral waar jij de angsten voelt.
Geniet vooral van hem en met hem! 
 
Wat hier al beschreven word, je weet waar de knelpunten liggen en je bent je er bewust van..
Ik kan alleen maar respect voor je hebben, je deelt dit openlijk en daar is veel moed voor nodig.
Het is mooi om te lezen dat je alles over hebt voor je kleintje..
En zorgen zullen er komen en mogen er zijn, ook dat hoort bij het ouderschap. 
Ik hoop dat je je mettertijd beter gaat voelen en toch kan genieten van de dingen die gebeuren.
Heel veel liefde en geluk gewenst met je gezin! Het komt goed!
Groetjes Siska.
 
Herkenbaar.
Mijn eigen moeder is uit het leven gestapt toen ik 6 jaar was. Ook nu heb ik al angst dat ooit 1 van mijn kinderen zo diep zou zitten. 
Ik had als kind en jongere ook moeite om vriendjes te maken en hoop ook dat mijn kinderen vlotter zullen zijn.
Ik denk dat de meeste ouders met 'bagage' hun kinderen willen behoeden voor gelijkaardige gebeurtenissen. 
Zelf geef ik bvb bijna nooit mijn kinderen af bij familie. Uit angst dat er iets zou gebeuren. Een ongeval niet persé maar eerder iets ongewenst. Ook dit komt door mijn eigen ervaring.
Ik hoop ook dat mijn kinderen opgroeien tot assertieve dametjes. Dat niemand hen lastigvalt...
Al wat we kunnen is er te zijn voor hen. Liefde geven. Genieten van ieder moment samen.
Moeilijk hé het ouderschap? Soms lukt het me goed...andere dagen twijfel ik ook hoor.
Maar we doen het goed! 
 
 
Terug
Bovenaan