Gewoon verdrietig

A

Anoniem

Guest
Al vanaf vrijdag loop ik met mijn ziel onder mijn arm. Vroeg me de hele tijd al af wat het nou is,maar ik ben '' gewoon verdrietig" om hoe het gaat (of beter: niet gaat) met zwanger worden. As. woensdag mijn eerste gesprek bij de gyn, in ronde 16.

Been there, done that, voor de vorige ook 18 maanden bezig geweest en allerlei onderzoeken gehad.
Al toen we voor de tweede begonnen, zag ik er zo tegenop om weer zwanger te willen worden. Wat voor anderen misschien een leuke tijd is, was voor mij de angst om nog een keer zo lang in verdriet en onzekerheid te zitten. En t is waarheid geworden, die 18 maanden ga ik wel weer halen denk ik.

Gelukkig heb ik afleiding door onze eerste ;-), en is het verdriet daardoor minder intens. Maar het is een zeurende pijn op de achtergrond, en zo nu en dan ineens onwijs op de voorgrond. Zoals nu.

Zo hier kan ik gelukkig even mijn '' ei'' kwijt, ik wil mijn man er ook niet steeds mee lastig vallen. Ben benieuwd wat er woensdag al of niet gaat gebeuren, want ik zit al na mijn ei dan. Ik ga met opgeheven hoofd erheen, want zwanger worden kan wel, daar is onze eerste het bewijs van.
Fingers crossed.

Wenser
 
fijn om je hart ff te luchten he! Maar oooo wat is dit super herkenbaar! Ik had gisteren precies het zelfde. Ik kan alles aardig relativeren maar toen ik gisteren een berichtje kreeg van iemand dit maar even snel weer zwanger was geworden ging ik helemaal stuk! Ronde 17 is hier een feit. Nog geen afspraak bij de ha omdat ik een cyste, mk en een bbz heb gehad binnen de 17 rondes... Gelukkig staat je afspraak, maar het is en blijft zoooo fustrerend als het niet lukt... Is jullie eerste met een spontane zwangerschap geboren of medische hulp?

Liefs jess
 
Oooh meid wat voel ik met je mee! Wat herkenbaar! De angst en steeds weer de teleurstelling breken je op. Je hebt bewijs dat het kan, geeft de moed niet op meid!

Ik hoop dat je woensdag wat wijzer wordt.

Sterkte!
 
Ik weet niet zo goed wat ik moet typen. Ik vind het heel rot voor je. Zo lang al bezig zonder resultaat. Vreselijk lijkt me dat. Dan mag je best verdrietig zijn hoor. Ik hoop dat de gyn je echt verder kan helpen en je toch nog voor ronde 18 zwanger mag zijn!!

 
Meid heel logisch dat je er verdriet van hebt. Maar je hebt een kindje, dus de kans dat er ook een tweede komt is zeker aanwezig. Ik hoop zo dat je wens snel vervuld zal worden.
Heel veel succes, meid!! We duimen mee!
 
Lieve Wenser,

Ook ik herken je angst en je verdriet. Voor velen is het zo vanzelfsprekend om zwanger te worden en te blijven. En helaas is het voor velen heel moeilijk om zwanger te worden.
Tuurlijk ben je blij dat je al een kindje hebt, maar dat maakt de wens voor een 2de niet kleiner. Mischien zelfs alleen maar groter. Wat wil je graag een broertje of zusje voor de kleine. En wat een verdriet en teleurstelling als dit dan niet lukt...

Ook ik zit in dit vreselijke pakket. De wens voor een 2de is er al vanaf onze dochter 1is. Vol goede moed gingen we voor een 2de. met mijn dochter zijn we 1jaar bezig geweest. Dus de verrassing was groot toen ik al na een paar maanden zwanger was. Helaas werd dit een mk. Heel verdrietig maar wel heel realistisch dat dit altijd kan gebeuren.
Om een lang verhaal kort te maken ;-) vorig jaar ben ik in 8maanden tijd 3x zwanger geweest. helaas in jan.mk in juni een bbz waarbij ze mijn eileider hebben verwijderd en wonder boven wonder was ik in aug. Weer zwanger. Zelfs dit was ons niet gegund en kreeg ik weer een miskraam. Het wrange was ook nog eens dat ik 2buurvrouwen en 1 vriendin had die alle 3de keren dat ik zwanger was ook zwanger waren. Alleen hun hebben nu een kindje en wij staan nog steeds met lege handen. daarna ben ik 3 Lieve Wenser,

Ook ik herken je angst en je verdriet. Voor velen is het zo vanzelfsprekend om zwanger te worden en te blijven. En helaas is het voor velen heel moeilijk om zwanger te worden.
Tuurlijk ben je blij dat je al een kindje hebt, maar dat maakt de wens voor een 2de niet kleiner. Mischien zelfs alleen maar groter. Wat wil je graag een broertje of zusje voor de kleine. En wat een verdriet en teleurstelling als dit dan niet lukt...

Ook ik zit in dit vreselijke pakket. De wens voor een 2de is er al vanaf onze dochter 1is. Vol goede moed gingen we voor een 2de. met mijn dochter zijn we 1jaar bezig geweest. Dus de verrassing was groot toen ik al na een paar maanden zwanger was. Helaas werd dit een mk. Heel verdrietig maar wel heel realistisch dat dit altijd kan gebeuren.
Om een lang verhaal kort te maken ;-) vorig jaar ben ik in 8maanden tijd 3x zwanger geweest. helaas in jan.mk in juni een bbz waarbij ze mijn eileider hebben verwijderd en wonder boven wonder was ik in aug. Weer zwanger. Zelfs dit was ons niet gegund en kreeg ik weer een miskraam. Het wrange was ook nog eens dat ik 2buurvrouwen en 1 vriendin had die alle 3de keren dat ik zwanger was ook zwanger waren. Alleen hun hebben nu een kindje en wij staan nog steeds met lege handen. daarna ben ik 3maanden aan de pil gegaan. Om dit grote verdriet te verwerken. Inmiddels zijn we alweer 9mnd bezig zonder maar 1x zwanger te zijn geraakt.

En nu, nu zit ik in een heel lastig pakket, ik ben door een faillisement mijn baan kwijt geraakt, wat betekend dat ik in de ww zit.. En dus helemaal opnieuw moet beginnen met werk en contracten.
Moet ik nou het risico lopen om zwanger te worden en straks mischien in de problemen komen? Of gewoon kijken hoe het loopt....
Lastig he, keuzes maken die je helemaal niet wilt maken....

Sorry voor het lange verhaal, ben ik het ook even kwijt ;-)
Het is heerlijk om het even van je af te schrijven, blijf dat vooral doen, de meiden hier en ik zullen er voor je zijn!

Sterkte meis!

Knuffel butterfly
 
Dank jullie wel meiden, die steun helpt!
Butterfly: wat een vreselijk verhaal, iedere keer die blijdschap en dan toch de teleurstelling weer. Jou eerste is ook de 2 jaar al gepasseerd inmiddels dan.

Ik kan je niet adviseren over je werksituatie. Moeilijk zulke keuzes. Volgens mij heb je in je zwangerschap, ook als je in de ww zit, wel een zwangerschapsverlofuitkering, maar of dat veel is? Veel sterkte met de moeilijke keuze.

Ik ben zelf de eerste keer na een HSG zwanger geraakt, misschien zat er toch wat verstopt? En daarnaast liep ik in het alternatieve circuit. Daar loop ik nu ook weer trouwens, maar effecten duren altijd wat langer dan. Wie weet helpt het.

Dat we al 1 kindje hebben is aan de ene kant een geruststelling. Maar misschien was zij wel een wonder... Je weet t niet.

Nou ja, kijken maar woensdag wat er gezegd wordt. Het is ook nog eens in een ander ziekenhuis, want die vorige doet deze onderzoeken niet meer...

Dank jullie!
Wenser
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan