Gezellig (op) visite....maar je bent wel de hele tijd je kind 'kwijt'

hahahaha ik vind het wel   grappig die verhalen, als opa en oma er zijn mogen Chez van mij pakken hoor ik heb er niet zo veel problemen mee ik vind het wel schatrig als ik zie hoe grote mensen zo gek kunnen doen tegen een baby om hem aan het lachen te maken wwhahaha
 
Hallo dames!

Ik begrijp jullie reactie's niet echt moet ik zeggen.

Nou en als ze   het kind willen vast houden, leuk toch..
Dat ze geinteresseerd zijn in je kind,en dat ze liefde voelen voor het kind.
Kijk als de baby door kleine kinderen opgepakt wil worden dan snap ik het.
Maar de visitie komt toch voor de kleine.. Het maakt toch niet uit als ze het kind op schoot willen, of de fles   willen geven? Het kind blijft van jou, en de meeste tijd
geef jij het kind de fles en hou jij hem echt wel op je schoot hoor.

Ik zou zeggen maak je er niet zo druk om.
Geniet van de aandacht die je krijgt, stel je voor dat je helemaal geen bezoek zou krijgen. En als je die wel zou krijgen, hoe het zou zijn als het helemaal niet geinteresseerd zou zijn in je baby, dat is toch nog vreemder??
Ze willen jou blijdschap delen, het is niks anders dan dat.
 
Hoi,

Ik ben het helemaal met jullie eens. Als de kleine ligt te slapen, laat haar dan lekker slapen  en ik bepaal of iemand haar vast mag houden of niet. En dan moeten ze het eerst aan mij vragen en haar niet zomaar oppakken.

Groetjes
 
Geweldig he die moeder instincten...gelukkig leven we in een tijd dat ik mijn kind niet hoef te beschermen tegen visite en probeer ik me een beetje in te houden en mijn kind voor even af te staan...
heb de oudste ook redelijk los gelaten en dat is nu een makkelijk en open kind en ik hoop dat ik dat bij deze ook zo kan laten gebeuren...moet ik me maar even verbijten en als het me te gek word eis ik haar gewoon weer op!!!!

Groetjes Yvonne
 
Hoi hoi,

Heel herkenbaar, die verhalen hier! Tegen mijn ouders durf ik wel te zeggen dat ze onze Cas nu even niet op schoot krijgen, dat snappen ze gelukkig ook wel. Maar mijn schoonvader, dat is een ander verhaal. Kon het altijd goed vinden met mijn schoonouders, maar begin met mijn schoonvader moeite te krijgen. Ons kindje is nu twee weken oud en behoort dus de hele dag te slapen. Als hij wakker is, is dat om te voeden. Volgens mijn schoonvader dus niet en die gaat hem wakker maken. Kindjes horen  wakker te zijn en niet heel de dag  te slapen.  Ik kan er wat van zeggen, hij luistert toch niet. Gelukkig is mijn schoonmoeder verstandig en zegt die er wel wat van. En afgelopen zondag is het hoogtepunt bereikt: ik was onze Cas een jasje aan het aandoen bij mijn schoonouders op de bank, trok mijn schoonvader hem zo uit mijn handen! Gelukkig zei mijn man er wel wat van. Huilend heb ik gister verteld dat ik zo'n moeite heb met zijn vader. Volgens mij weet ik het beste wat goed is voor mijn kind, maar als ik zeg dat hij veel moet slapen, op tijd moet drinken (zeker met het warme weer van de afgelopen dagen) etc, dan bestrijdt hij dat. Dat vind ik zo erg!!! Alsof ik het niet zou weten!!!

Mijn man gaat nu beter op zijn vader letten (het is toch erg) en er wat van zeggen.

Zo, ik moest even mijn verhaal kwijt en dit topic pastte precies bij mijn verhaal.

Iedereen sterkte met al die goed bedoelde adviezen!

Gr. Tamara.
 
Onze (schoon)ouders en broers/zussen zijn allemaal ook knettergek met ons mannetje. Is eerste kleinkind aan beide kanten... Ze zijn ook regelmatig aan het kibbelen wie hem vast mag houden, de fles mag geven, de kinderwagen mag duwen (als we gaan wandelen)... (hmm, verschonen moet ik wel zelf doen ).
Laatst zei mijn schoonmoeder (nadat mijn schoonvader Christian had opgeeist en hem een flesje zat te geven): he! Ik had het volgende flesje gereserveerd! Pardon??
Ik wist even niet of ik boos moest worden of gewoon heel hard moest gaan lachen. Mijn kind is niet te "reserveren"!!! Het zijn inderdaad net kleine kinderen, zeurend/jengelend als ze hun zin niet krijgen, ha, ha!
Ik kan het wel hebben van hun, ik weet namelijk dat ze zich meteen zullen neerleggen bij alles wat ik zeg (of mijn man natuurlijk). Dus als ik zeg: geef hem maar even, dan doen ze dat meteen zonder vragen (maar wel met grote, zielig puppy-oogjes...). Ze zullen hem dus ook nooit wakker maken of zonder toestemming optillen uit reiswieg/bedje/box. En Ik krijg ook geen goed bedoelde adviezen. Mijn (schoon)ouders beseffen heel goed dat dit andere tijden zijn (ik bedoel, het is dertig jaar geleden dat zij de zorg over een baby hadden... inzichten veranderen echt wel!) en dat ieder kind zijn eigen gebruiksaanwijzing heeft. En broers/zussen hebben al helemaal geen ervaring met kinderen...

Enkele ooms/tantes van ons kunnen echter wel tenen krommend zijn, hoor! Mijn tante (die ik gelukkig weinig zie...) had hem bijna al uit mijn armen gerukt en gaf hem de fles (zonder te vragen of dat mocht): kom maar hier, ventje, dan zal IK jou eens te eten geven! Grrr, maar ik dacht, laat maar. Christian kan er wel tegen. Halverwege de fles hevelt ze ons kind gewoon over naar de schoot van mijn oom, "want die wil ook wel even een flesje geven". Het ging zo snel dat mijn man en ik even zaten te knipperen met de ogen. Voordat we konden zeggen dat we dat absoluut geen goed idee vonden, was het al gebeurd. Wij denken weer, laat maar... En aan het eind van die fles... spuugt mijn allerliefste zoontje mijn oom helemaal onder! Ha, ha, doet-ie anders nooit bij ons. Mijn oom (net goed!) schrikt en zegt: was het iets dat ik deed? En wij, met stalen gezicht, nee hoor.... Mama's grote vent!

Groetjes, Karin
Mama van Christian (10 weken)
 
Ik ben dus niet de enige...

Wij wonen bij mijn schoonouders in... omdat ik ongepland zwanger was en geen woonruimte had.

Ik wil niet ondanbaar klinken ofzo, ik ben ze juist heel erg dankbaar, maar..

Mijn schoonmoeder moet elke dag Arjun even begroeten vaak bij z,n eerste voeding. En elke dag even vasthouden en verder geest ze vaak ongevraagd advies wat m'n ene oor in gaat en de andere weer uit. Maar discussies (daar houdt ze nogal van) ga ik echt uit de weg.. ik ga echt geen discussies aan!

Zo vond ze het raar waarom ik mijn slabbetjes met drukknoopjes ging vervangen door slabbetjes met elastiek. Ook heeft ze ongevraagd een bus Nutrilon gekocht omdat die andere bijna op was. Ze zei toen: anders zitten jullie straks zonder... Terwijl wij juist de volgende dag voeding en luiers wilden gaan kopen... Ik snap heus wel dat ze het allemaal goed bedoelt.. maar ik erger me er aan.
een paar dagen met het hete weer was ze een ijsje aan het eten en heeft ze ijs op Arjuns lippen gesmeerd. Dat vond ik te ver gaan, maar ik dacht laat ik   mijn mond maar houden, anders heb ik het weer gedaan.

Ook mijn schoonzusje... Ik ben haar dankbaar dat ze wilde oppassen toen ik in het ziekenhuis lag.   Maar toen we met koninginnedag met haar en mijn zwager op stap waren liet ze hem maar niet met rust.. Ze heeft hem zelfs wakker gemaakt, wel niet bewust denk ik zo. En ik vind haar nogal hardhandig, maar zelf kan ik ook nogal lomp overkomen door mijn handicap.

En zo zijn er nog meer dingen, maar ik weet dat ze het niet verkeerd bedoelen, maar toch erger ik me eraan.

Ik vind ze beiden wel heel lief en ik mag ze allebei graag, daarom vind ik het best moeilijk. En in mijn omgeving ben ik de enige die zo denkt.

Als hun in de buurt zijn voel ik me vaak overbodig, alsof hun het beter kunnen dan ik.

Ik wordt er gek van...

Sorry hoor ik lijk wel en echte bitch, met al mijn geklaag, maar ik moet het ff kwijt..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan