gezeur

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goedemiddag allemaal,

Zal me even voorstellen. Ben Sophie en ben inmiddels 28 weken zwanger. Vroeg me af hoe anderen over het volgende denken. Ik ben van mening dat in Nederland, eigenlijk in de hele westerse samenleving, zwangerschap als een soort heilig verklaring gezien wordt. Je mag niets, kan niets. Iedereen loopt te zeuren over allerlei kwaaltjes. Ik ben zo misselijk, ik heb zo'n last van brandend maagzuur, etc, etc. Iedereen weet dat dit de algemene verschijnselen zijn die horen bij een zwangerschap. Als je dat niet wil, wordt dan niet zwanger. Bedenk dat van te voren.
Je bent niet ziek, je bent slechts zwanger. Hoe meer je er mee bezig bent op een negatieve manier, des te moeilijker maak je het voor jezelf.
Ik ga er op een heel normale manier mee om. En ja, ik heb ook last van allerlei kwaaltjes, maar ik kan nog gewoon sporten, werken, uitgaan en leuk leven. Alles wat ik normaal ook zou doen, doe ik nu ook. En als ik dan van andere hoor dat ik zus moet en zo niet mag. Dan gaan m'n nekharen overeind staan. Dat een zwangerschap en al die kwaaltjes zo opgehemeld worden is alleen voor de commercie.
Ben benieuwd hoe anderen daar over denken......
 
Hoi Sophie,,

Aan één kant ben ik het met je eens ,maar ook weer niet.
Zelf ben ik nu bijna 31weken en weet sinds de 21e week dat ons kindje een levensbedreigde afwijking heeft en de nodige zorg moet hebben nu en meteen na de geboorte, operatie's en een lang ziekenhuis traject voor dat zij naar huis mag.
Dit alles hadden wij niet verwacht en zit nu ook al sind 21 weken thuis op advies van de dokter .Zelf voel ik mij héél moe en heb ik overal last van .Dit alles omdat er een grote spanning op me is af gekomen paar x per week ziekenhuis bezoekjes en elk uur ermee bezig zijn ,voel dit voel dat.
bang dat de baby spontaan komt en wetend dat er nog een ruim uur moet worden gereden naar het academische ziekenhuis in Maastricht.ons kindje kan niet geboren worden zonder aanwezigheid van divers apparatuur wat haar in leven moethouden tot de operatie.Zelf was ik ook iemand die graag overal bij was en niet gauw iets zou laten.Maar dit vreet veel energie bij mij!!!! en de gedachte dat er nog vanalles mis kan gaan probeer ik zoveel mogelijk van me af te zetten en positief te blijven

gr monique
 
Hoi Moosje,

Ik lees toevallig je verhaal, ik heb namelijk al een dochtertje van 14 maanden en ben niet zwanger en ben ook nog niet van plan om dit te worden.
Zou je willen vertellen wat jullie kindje heeft? Als je dat niet wilt, vertel je het gewoon maar niet hoor!
Ik ben zo nieuwgierig, omdat ze bij ons ook na 21 weken zwangerschap ontdekten via een echo dat ons dochtertje een afwijking aan één van haar nieren. Misschien is dit bij jullie kindje ook het geval, en kan ik je misschien wat helpen door te vertellen wat er allemaal kan/gaat gebeuren.

Ik hoop op je reactie, maar voel je niet verplicht om je verhaal te doen hoor!!!
In ieder geval hoop ik dat het allemaal heel erg zal meevallen en dat je ondanks alles nog wat kunt genieten van je zwangerschap.
Alvast veel sterkte toegewenst!
Liefs Fiona, mem van Tanisha
 

Hoi Sophie,

ik wilde even op je bericht reageren. Je hebt gelijk wanneer je zegt, dat zwangerschap een gezonde ziekte zeg maar is. Maar ik vind het een beetje errûg bot en krom om te zeggen dat hier iedereen maar zit te zeuren over van alles. Zó vanzelfsprekend is het niet dat het bij iedereen maar goed gaat. Dat het bij jou allemaal goed gaat en met jou velen anderen, is super! Maar kraak daarom niet anderen af, waarbij het niet gaat zoals verwacht, of diegenen die wat onzeker zijn over alles.... De redenen waarom men soms onzeker is, die weet je niet. En nogmaals, niet iedereen is hetzelfde. Vind gewoon dat je iedereen in z ´n waarde moet laten. Bij mij, om maar een voorbeeld te noemen, is mijn baarmoeder al een héél stuk verstreken, dit begon al bij 26 wkn ongeveer, ik ben nu bijna 30 wkn. Maar als ik niet uitkijk, moet ik straks bed liggen, daar er anders een grote kans bestaat op een vroeggeboorte. En ja, het is super als je kunt blijven sporten en je ding kunt doen, maar wees dan gewoon blij dat het bij jou zo lekker gaat....
Het is hetzelfde, dat bij de één een bevalling van het lije dakje gaat, en bij de ander gaat het héél zwaar en heeft veel pijn, snap je?

Hoop niet dat ik héél boos overkom ofzo, begrijp mij niet verkeerd. Maar ik vind wel dat ik dit moet zeggen. Laat gewoon iedereen in z ´n waarde.... 1000 keer gaat het goed, maar je zou maar degene zijn bij wie het fout gaat, dan is het wel ff een andere zaak.

Succes met je verdere zwangerschap.

Groetjes Cody
 
Hoi Sophie,
Ik ben blij dat jij er op een normale manier mee omgaat. Of nee, ik zeg het verkeerd, dat jij er op een normale manier mee om kan gaan. Dat je nog lekker dan sporten, uitgaan, helemaal super. Je werkt vast ook nog 40 uur. Ik ben het niet eens met jou stelling dat het westen met zwangerschap omgaat als een ziekte. Misschien in jouw ogen, omdat er ook vrouwen zijn bij wie "kwaaltjes" zeer ernstige vormen aannemen en zelfs blijvende schade kunnen aanrichten bij henzelf of hun baby. Je mag je wellicht een van de vele gelukkigen noemen bij wie de zwangerschap zonder zorgen verloopt. Ik geloof niet dat er vrouwen zijn die het leuk vinden dat ze last hebben van kwaaltjes, maar het misschien wel prettig vinden om er met anderen over te praten. Ik denk dat we in Nederland juist normaal omgaan met zwangerschappen. Gewoon naar de verloskundige (als er geen medische aspecten aan je zwangerschap verbonden zijn), gewoon blijven werken tot je laatste maand, gewoon thuisbevallen als het even kan... het is maar wat je ervaringen zijn op dit gebied. Ik vond je stelling wat"hard" neergezet misschien. Wat genuanceerder is prettig voor vrouwen die al maanden niet meer kunnen werken en misschien wel zouden willen?
Taatje
29w
 
Hoi,

Heb je wel eens van hyperemesis gravidarum gehoord??????????? (extreem ziek)
ik heb 2 kinderen en bij allebei hyperemesis gehad, de gyn. zei bij de eerste dat het tussen de oren zat, maar dat is absoluut niet waar!!!!
Als ik zwanger ben dan dan geef ik elk kwartier over, ik kan mij zelf niet douchen, niet trap lopen, zelf geen druppel water, niets!!! En daar kies ik echt niet zelf voor!!! er zijn heel veel mensen die daardoor een zwangerschap moeten laten afbreken!!

maar wij zouden nog wel heel graag een 3e willen, waarom??

mijn eerste man is verongelukt, en ik zou heel graag, samen met mijn tweede man nog een kindje willen,   zwanger worden en zwanger zijn is niet altijd even makkelijk!

ik wou gewoon even mijn mening geven.

groetjes Tamara (forum zwanger worden)
 
Hoi Sophie,

Tja, nu raak je bij veel zwangeren een gevoelige snaar denk ik. Natuurlijk heb je recht op je eigen mening en is dit een forum waar je deze juist met andere kunt delen, maar ik vind het nogal bot gesteld. Hoewel ik zelf ook weinig klachten heb en tot nu toe alles kan doen wat ik wil (tot op zekere hoogte) ben ik het toch niet helemaal met je eens. Ik ken genoeg voorbeelden van zwangeren die echt ziek zijn, hele nare klachten hebben en daar wat mij betreft open over moeten kunnen praten. Een van mijn beste vriendinnen was 7 maanden lang kots- en kots misselijk en had dit echt niet van te voren in kunnen schatten. Dus 'eigen schuld, dikke bult' vind ik gewoon niet opgaan. Voordat je zwanger wordt hou je best rekening met de kleine klachten van misselijkheid in het begin en vermoeidheid tot aan wat minder mobiel op het eind, maar op zeven maanden overgeven rekent niemand. Als zoiets, of erger je overkomt mag je daar wat mij betreft over klagen. En als mijn maag en keel weer eens in de brand staan, vind ik dat ik daar best eens over mag zeuren, ook al wist ik van te voren dat dit een zwangerschapskwaaltje is. Je zegt toch ook niet tegen iemand met een dikke enkel na het sporten, je mag niet zeuren want dan moet je maar niet gaan sporten?
Ik hoop voor jou dat je zwangerschap probleemloos blijft verlopen en dat je geen klachten krijgt. En als dat wel zo zal zijn, dat er dan mensen in jouw omgeving zijn die niet zeggen, ja hoor eens, je moet niet zeuren, had je maar niet zwanger moeten worden, maar juist respect en begrip voor jouw gevoelens op kunnen brengen. En dat jij dat ook voor medezwangeren kunt opbrengen die het wat minder hebben getroffen dan jij (en ik).

groetjes, Jootje
 
Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje met je eens ben, hoewel ik niet alles zo ervaar.
Ik merk dat andere vrouwen mij vooral moeten vertellen hoe erg hun zwangerschap wel niet was. "was je misselijk? Ja? Nou ik had het veel erger!" "hoe is je bloeddruk? Nou die van mij.....". Daar wordt ik dus niet goed van. Alsof ik ineens de behoefte zou hebben om hun hele verhaal aan te horen. Of dan ineens de verhalen waarbij het verkeerd afliep. Zo vond mijn buurvrouw het nodig te vertellen dat haar schoonzusje de baby tijdens de bevalling was overleden. En bedankt.
En inderdaad de opmerkingen "mag je dat wel hebben? Zou je dat nou wel doen?" Met sommige dingen denk ik: leuk dat je meedenkt of bezorgd bent. Maar iemand hoeft voor mij de verpakking van de kruidenkaas niet te inspecteren.
Wat ik als zeer storend heb ervaren zijn mensen die denken dat ze ineens alles aan je mogen vragen. Mensen die je nauwelijks kent gaan aan je buik zitten. Even is leuk maar dat werd ik al snel zat! De meest intieme vragen worden gesteld door de meest vage kennissen. Daar wordt ik dus niet goed van!! Of al die waarzeggers die aan mijn gezicht kunnen aflezen wanneer ik ga bevallen....
Maar ik denk dat het hebben over kwaaltjes voor sommigen een soort van uitlaatklep is. Want één ding heb ik tijdens deze zwangerschap wel geleerd: het gaat echt niet zoals het in de leuke boekjes wordt geschetst!! De roze wolk heb ik nog niet op gezeten, die bestaat volgens mij niet! Ik denk dat het daardoor mensen tegenvalt en dat men dat kwijt wil. Ik ervaar mijn zwangerschap absoluut niet als iets negatiefs. We hebben een boel leuke dingen gedaan, ik ben (en kon) blijven werken en de baby doet het gewoon super-goed. Toch is het allemaal anders dan ik had gedacht. Daar klaag ik niet over maar die boeken en mensen zouden wel eens wat eerlijker mogen zijn. Iedereen heeft het altijd over roze wolkjes maar je hoort nooit dat het maagzuur uit je tenen kan komen, je 15 weken lang boven de wc kan hangen en dat je voor de rest van je leven ongerust zal zijn over de gezondheid van je kind. En dat je na je bevalling een luier om moet vanwege bloedverlies en iedereen zich vervolgens met de opvoeding van jouw kind gaat bemoeien.
Ik denk wel dat we met z ´n allen ons moeten realiseren dat we ontzettend blij moeten zijn dat we kinderen kunnen en mogen krijgen! Er zijn genoeg mensen die graag met ons zouden willen ruilen en al die kwaaltjes voor lief nemen. Ik bekijk alles dan ook van de positieve kant. Misschien is dat een tip?

Jinny
(39+1)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan