Beste mede-bijna-moeders,
Ik ben nu ruim 9 weken in verwachting. Na 3 jaar proberen nu dan toch eindelijk zo ver. De omgeving weet het al. En daar ligt ook precies mijn probleem: voorheen, als vriendinnen in verwachting waren, probeerde ik altijd belangstelling te tonen door te bellen of in elk geval als we elkaar zagen te vragen hoe het ging. De echte goede vriendinnen (of althans degenen waarvan ik dacht dat het goede vriendinnen waren) heb ik zelf al bij de mededeling dat ze in verwachting waren verrast met knuffels e.d., in de voorbereidingsfase. Ook heb ik waar mogelijk hulp aangeboden. Nu ben ik zelf in verwachting en nou krijg ik geen telefoon, geen belangstellende mailtjes, vragen, of wat dan ook! Niet van mijn ouders, schoonouders, vrienden, familie of wat dan ook! Ik voel me zo eenzaam.... Heeft er iemand iets dergelijks meegemaakt en een goede tip hoe ik hiermee om kan gaan? Heb ik een abnormaal verwachtingspatroon van mijn omgeving? Ik hoef niet elke dag telefoon, niet eens elke week, maar eens een keertje zou toch leuk zijn....
Aan degenen die vinden dat ik zeur: mijn excuses. Ik hoop alleen dat iemand een advies heeft waarmee dit iets draaglijker wordt, anders worden het nog 31 lange weken....
Kus,
Suzanne
Ik ben nu ruim 9 weken in verwachting. Na 3 jaar proberen nu dan toch eindelijk zo ver. De omgeving weet het al. En daar ligt ook precies mijn probleem: voorheen, als vriendinnen in verwachting waren, probeerde ik altijd belangstelling te tonen door te bellen of in elk geval als we elkaar zagen te vragen hoe het ging. De echte goede vriendinnen (of althans degenen waarvan ik dacht dat het goede vriendinnen waren) heb ik zelf al bij de mededeling dat ze in verwachting waren verrast met knuffels e.d., in de voorbereidingsfase. Ook heb ik waar mogelijk hulp aangeboden. Nu ben ik zelf in verwachting en nou krijg ik geen telefoon, geen belangstellende mailtjes, vragen, of wat dan ook! Niet van mijn ouders, schoonouders, vrienden, familie of wat dan ook! Ik voel me zo eenzaam.... Heeft er iemand iets dergelijks meegemaakt en een goede tip hoe ik hiermee om kan gaan? Heb ik een abnormaal verwachtingspatroon van mijn omgeving? Ik hoef niet elke dag telefoon, niet eens elke week, maar eens een keertje zou toch leuk zijn....
Aan degenen die vinden dat ik zeur: mijn excuses. Ik hoop alleen dat iemand een advies heeft waarmee dit iets draaglijker wordt, anders worden het nog 31 lange weken....
Kus,
Suzanne