Graag jullie mening

Ik kan me er helemaal in vinden, wij hebben over de 2e 3 jaar gedaan, en denk je dat er iemand is die iets vraagt, niets nada noppes, terwijl ik altijd meteen kaartjes stuur als er eimand van mn vrienden zwanger is, maar nu heb ik helemaal neits gehoord wel als je ze toevallig ziet, of ook neit eens per email, de meeste weten dat we zolang bezig zijn geweest, maar dat wordt vergeten nu je zwanger bent. Ik ben nu 32 weken zwanger en het is nog net zo, vrienden van mijn man tonen gelukkig wel veel belangstelling, mijn eigen vrienden niet. Daar tegenover staat natuurlijk wel dat je weet wie je echte vrienden zijn, ik heb gelukkig heel goed contact met de vrienden van mijn man en ook een nieuwe vriendin hier in de buurt. Die vragen gelukkig wel hoe het gaat en of ze meoten helpen.

Het is nu ook zo dat we in een rotsituatie zitten, mijn moeder heeft de afgelopen jaren 2 cvas gehad en is daardoor aan het dementeren. Zij komt elke donderdag hier naartoe en op vrijdags ga ik daarheen, en nu jawel gaan ze verhuizen naar een senioren woning, en ze krijgen de 15e de sleutel. Erg goeie timing, hahaha. Maar ja, het is iig veel anders zwanger zijn als bij de eerste, toen werd er veel belnagstelling getoond en nu eignelijk niets.

Dus ik weet echt precies wat je bedoeld, ook zolang over gedaan en dan wil je toch wel dat ze af en toe wat vragen.
 
Ik herken het ook, zelf heb ik het gewoon aangegeven en nu wordt ik veel vaker gebeld.
Ik denk niet dat de mensen waar je niets van hoort niet je 'echte' vrienden zijn, je moet je realiseren dat het voor jou een heel groot iets is maar voor de omgeving anders. En als je niet aangeeft waar je behoefte aan hebt is het voor sommige mensen ook lastig omdat op te pikken.
 
he meiden ook ik heb het zelfde, bij de eerste kregen we kaarten van familie en vrienden en nu bij de 2de anderhalf jaar bezig geweest na 3 miskramen en geen enkel kaartje binnen.

Nu ben ik 30 weken en me ouders en me broer zijn wel blij en me schoonma ook maar een kaartje van ooms/tantes/ vrienden ho maar vrienden van ons vragen wel vaak hoe het gaat dus dat valt wel mee, maja ik snap heel goed hoe jullie zich voelen ,

mammie84 ik snap hoe je je voelt maar probeer eens te vragen of ze blij zijn? en misschien komt het juist dat ze juist omdat het vroeg is dat ze wachten tot je buiten de gevaren zone zitten.

heel veel sterkte ermee en ga er als nog van genieten en gefeliciteerd trouwens.

liefs
 
Ik herken het ook wel, ik kookte in de kraamweek ook voor vriendinnen etc. En ik heb 8 dagen in het Ziekenhuis gelegen en het heeft een tijdje geduurd voor ik ook weer op de been was. En niemand kwam voor me koken. Altijd zeg ik bij het kraambezoek tegen de moeder wat zie je er goed uit! Dat kreeg ik helemaal niet te horen en kon het zo goed gebruiken. Drie jaar later tijdens een Borrel heb ik eens met een gekke bek gezegd hè, waar waren jullie nou met jullie pannen en toen viel het stil, daar hadden ze helemaal niet aan gedacht. Een vriendin zei, jij doet dat altijd voor ons. Ja das waar maar had de hulp zo goed kunnen gebruiken. Heb 3 weken een verpleegster thuis gehad maar die koken niet. Ik verwachte ook terug wat ik doe, kadootjes, kraamfeesten,koken etc. Maar mensen denken daar niet aan, zelf vinden ze het leuk maar het zit er soms gewoon niet in om het te regelen. Ik leg me er bij neer en verwacht gewoon minder kan ik ook niet teleurgesteld worden.

Oh en enorm gefeliciteerd! Ik ben blij dat het wachten wordt beloond!
 
Bedankt voor jullie reacties. Ik begrijp de reactie van sommigen van jullie wat betreft de zgn 12-weken-gevarenzone. We hebben het echter pas verteld na de eerste echo (met 7 weken en 4 dagen) en volgens de vk was onze kans op een miskraam toen nog minder dan 3 procent omdat alles er zo goed uit ziet. We hebben dat er bij verteld, dus wat dat betreft vind ik dat geen goed excuus.

Wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dergelijke dingen meemaakt.

Ik wens jullie ook allemaal veel succes, geniet er van!
 
Ik zou het trouwens wel met je ouders en schoonouders bespreken. Dat je het jammer vind en graag alles met ze zou willen delen.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen
 
Hai Suzanne,

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat fijn dat de eerste echo goed was. Lekker he, dat die eerste zorg weg is en dat je steeds meer kunt gaan genieten?

Vervelend dat je je zo in de kou voelt staan. Met schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik ook val onder de categorie 'onattente vriendin'. Ik ben ontzettend betrokken bij mijn vriendinnen en zou voor ze door het vuur gaan. Maar hoe vaak blijft het bij mij wel niet bij het voornemen om een kaartje te sturen of even te bellen... Weken later durf ik het dan niet meer te doen.

Toen ik twintig weken geleden aan de omgeving vertelde dat ik zwanger was, werd ik plots overstelpt door kaartjes en cadeautjes. "Shit, dat doen wij nooit!", riepen man en ik tegen elkaar "Is dat gebruikelijk?". Wij feliciteerden onze vrienden natuurlijk wel met hun zwangerschappen, maar het bezoek en de cadeautjes kwamen van ons uit altijd pas in de kraamtijd.

Het is geen excuus wat ik hierboven allemaal typ. Zeker gezien de lange periode die het jullie heeft gekost om zwanger te raken, zou meer interesse op zijn plaats zijn... Maar het is niet altijd direct zo dat een vriendin die niets laat horen, geen goede vriendin voor je wil zijn. Ik raad je aan om je wensen en je teleurstelling kenbaar en bespreekbaar te maken. De kans is best aanwezig dat er mensen tussen zitten die zich van geen kwaad bewust zijn, zich rot schrikken en proberen te veranderen.

Succes en geniet!!

Melian
 
Heel herkenbaar!

Bij onze eerste zwangerschap kregen we heel veel kaartjes en waren heel veel mensen geïnteresseerd. Maar we hebben het voor de 12 weken nog maar alleen aan de naaste familie verteld en die waren op zich wel geïnteresseerd. Niet overmatig maar ik heb een schoonmoeder die erg lief en attent is. Mijn eigen ouders zijn niet echt zo gevoelig en dat had ik ook niet verwacht. Maar ook van hun kreeg ik toch wel regelmatig de vraag hoe het ging. Ik had daarvoor een miskraam gehad en misschien dat er daardoor zoveel belangstelling was. Toen we het na 12 weken allom bekend maakten stroomden de kaartjes binnen.

Toen ik opnieuw zwanger raakte, kregen we veel minder belangstelling en minder kaartjes en minder kraambezoek. Echt zo vreemd vond ik dat. waarom is de eerste interessanter dan de tweede??

Zelf kookte ik altijd in de kraamweek of vlak daarna 1 of 2 keer voor de kraamvrouw... werd altijd heel erg gewaardeerd. Maar ik kreeg niks terug, alleen van hele goede vrienden van ons. Maar van de rest voor wie ik het zelf wel had gedaan, niet. NIET LEUK!

Ik moet eerlijk zeggen dat de lol er zo wel vanaf gaat. Zelf begin ik ook al een beetje in te dimmen. Als je het zelf niet terug krijgt waarom zal je dan blijven geven?? Toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om bijv niet voor mijn zus te koken, al doet ze het niet voor mij... ik weet hoe zwaar het is de eerste weken en dan is het zo fijn als je niet met het eten bezig hoeft te zijn. Het geeft mij zelf een enorm goed gevoel om zo klaar te staan.

Ik doe het dus alleen als ik me er goed bij voel. Als ik af moet gaan wat een ander voor mij doet dan doe ik niks meer, maar soms kan ik het gewoon niet laten. Ik doe het dan toch maar....

Doe dus maar wat je hart je ingeeft en kijk niet altijd naar wat je terug krijgt.

Die kaartenstroom en belangstelling kan evengoed nog komen hoor. Vooral als je zwangerschap zichtbaar wordt, dan gaan mensen toch wel vragen en meeleven.

Maar ook al het niet zichtbaar is en het juist zo spannend is (1e drie maanden) dan juist heb je dat meeleven nodig... stom dat mensen dat niet begrijpen.
 
Terug
Bovenaan