Groot dilemma

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi Ladies,


Ik heb een probleem, waar ik eigenlijk niet meer zo goed raad mee weet…..en ik hoop dat jullie mij hier misschien advies in kunnen geven. Heeeeeel waarschijnlijk hebben jullie ook nog nooit met dit bijltje gehakt, gelukkig maar, want het is niet allerdaags zeg maar.


Ik heb een zoontje van 2.5 jaar (af en toe heb ik in het verleden wel eens wat geschreven hier op het forum). Mijn zoontje Lucas, mist zijn vader heel erg. Zijn vader zit namelijk weer in de gevangenis.

Ik heb een heel verleden met zijn vader en uiteindelijk heb ik na een hoop narigheid weg kunnen komen….. Wij zijn vorig jaar een hele leuke man tegen gekomen en dat was gelijk BINGO. Hij heeft 3 kinderen en samen vormen wij een heel gezellig gezin. Lucas is stapel gek op hem.


Maar Lucas heeft ook papa. Papa heeft, door zijn stommiteiten de hele zwangerschap, bevalling en de 1e 4 maanden van zijn leven gemist. Toen papa terug kwam, was hij 9 maanden thuis voor het weer raak was. Toen ben ik weg gegaan.


9 maanden later kwam hij weer terug en toen heeft hij Lucas om de 2 weken op zaterdag gezien. Raar, maar waar, Lucas is helemaal weg van zijn papa en papa van hem, maar het lukt hem niet om op het rechte pad te blijven. Nu is hij dus al weer 3 maanden weg en is destijds opgepakt en heeft Lucas dus niet meer gezien. Wij hebben tegen Lucas gezegd dat papa op vakantie is, maar dat gaat nu veel te lang duren. Hij is zo verdrietig en mist zijn vader heel erg.


Ik wil niet dat Lucas op bezoek gaat, omdat ik het geen omgeving vind voor een kind, maar dit is ook niet meer leuk. Hij droomt over papa en zegt dat papa boos is en niet meer komt. Hij heeft heel erg de behoefte om zijn vader te zien en tja, wat moet ik nou?


Hebben jullie misschien tips?

Groetjes,
Cynthia
 
Advies is lastig hoor. Want ik heb dit idd nooit meegemaakt. Maar uit je verhaal maak ik wel op dat je ex als hij niet zit wel contact met hem wil en van jou ook mag. Misschien kan je een grote kalender voor hem maken waarop je de dagen afkruist dat papa weer vrij komt (terug van vakantie) en dan met je ex afspreken dat hij op die dag (hoeft natuurlijk niet de vrijlatingsdag te zijn) ook echt naar je zoontje komt.

Veel sterkte hoor!

Annemieke
 
Het is nog niet bekend wanneer hij vrij komt, want de zaak moet eerst weer voorkomen. Ik ga er vanuit dat hij nog wel een hele poos moet zitten.
 
Van mij mogen ze hem heel lang weg stoppen, maar mijn kind is zo verdrietig. Daar maak ik me zo druk om, omdat die l*l daar weer eens niet aan dacht.....
 
Is er misschien een mogelijkheid dat papa even met zijn zoontje belt.... Want het is verschrikkelijk om je kindje zo verdrietig te zien en als hij papa misschien even gehoord heeft weet hij dat papa niet boos op hem is en dat hij echt terugkomt van vakantie, wanneer dat ook maar zal zijn.
Ik ben het met je eens dat een bezoek niet echt iets is voor zo'n klein mannetje, maar zou je niet kunnen informeren of er misschien een ruimte is waar hij zijn zoontje even zonder alle poeha van de gevangenis kan zien ? Er zullen toch meer mannen zijn met een gezin en kleine kinderen, hoe zouden hun dit soort problemen aanpakken, misschien kun je zelf eens met de gevangenis bellen ?

Wens je in ieder geval heel veel sterkte.

Jolanda
 
Hij heeft al een paar keer gebeld met papa, maar ik heb het idee dat niet veel uitmaakt. Zijn stem is dan ook eigenlijk niets zeggend voor hem.

Moeilijk hoor....
 
Hallo,

Wat een ontzettende rot situatie moet dit voor jouw zijn!!
Maar ik denk dat ik toch je zoon uit zou gaan leggen waar papa is. Nu begrijpt de kleine man ook niet waar zijn papa is/blijft.
En als het mogelijk is zou ik dan toch met hem op bezoek gaan, het is geen goede omgeving voor kinderen maar ze prikken hier zoo snel doorheen en gaan daar zo makkelijk mee om. Het gaat bij je zoon niet om de omgeving maar het zien van papa.

Het is niet makkelijk maar ik zou het hem toch gaan uitleggen, zo is het ook niet leuk voor je zoon want hij begrijpt er nu niets van en het schept alleen   maar meer verwarring voor hem.

Heel veel succes meid, het zal niet makkelijk zijn.
 

Érg moeilijk hoor,.. héél erg moeilijk,..

Ik heb misschien nog een optie, maar dat is wel een héél rigoreuze.. weet ook niet of ik dat mag/moet zeggen..

In principe ziet je manneke zijn papa sporadisch. Dan gewoon periodes van maanden niet,.. dan weer een soort van "afscheid" nemen van papa.. Iets wat je zoontje niet begrijpt en verdriet van heeft, telkens weer opnieuw.. JIJ bent degene die steeds oplossingen en smoezen moet verzinnen om je zoontje gerust te stellen en door wie komt dat????

Al het hierboven omschreven veroorzaakt je ex. HIJ is degene die voor deze situatie kiest en iedereen er in mee neemt! ...en hij komt er nog makkelijk mee weg ook!!! HIJ wil de situatie niet veranderen of anders zien en HIJ heeft er klaarblijkelijk geen moeite mee dat zijn zoontje er veel verdriet van heeft want HIJ blijft doen wat hij doet.. HIJ  heeft er  zijn relatie/huwelijk voor op het spel gezet en HIJ vond "zijn ding" belangrijker dan de zwangerschap en de geboorte van zijn eigen kind.. HIJ en alleen maar HIJ is dus SCHULD aan alles!!!

Misschien dat je er eens over moet nadenken of je nog wel wil dat je zoontje zijn papa nog blijft zien zolang hij voor het leven kiest wat hij nu leeft. Natuurlijk is het heel cru om je kind zijn vader te "ontnemen", maar zal daarr uiteindelijk meer berusting in vinden dan dit op en neer geslinger van emoties. (Daarbij vind ik dat je nogal tollerant bent naar hem toe na wat hij je allemaal psychisch heeft aangedaan,.. Knap hoor!)

Zodra papa kan laten zien dat zijn leven is veranderd, dus een teken van goed gedrag geeft op lange termijn, zou je het contact weer kunnen opbouwen. Maar dan moet je er wél zéker van zijn dat hij daadwerkelijk zijn leven heeft gebetert. Want anders is de klap dan dubbel zo hard!  Je kunt dan bijvoorbeeld met je ex afspreken dat hij dan bijvoorbeeld 2 jaar niet meer in de cel mag belanden oid (je kunt zoiets ook afspreken met een rechter, maar dat gaat weer heel diep en ver en zal je die info besparen).Misschien ook wel een stok achter de deur voor "vadertjelief",..

Ik ken dus ook helaas de negatieve kant op lange termijn  van degelijke situaties, daarom is de keuze maken  in het belang van het kind het allerbelangrijkste!! Welke dat is kan jij alleen bepalen.. Lukt je dit niet alleen, zoek dat goede externe hulp. Op die manier ligt de "schuld" van een keuze maken bij een instantie en niet bij jezelf. Want sommige willen gewoon geen keuze maken omdat beide situaties héél erg moeilijk zijn..

Vraag jezelf wel  af;

- Ben ik gelukkig met deze situatie?
- Wil je dat de situatie veranderd?
- Gedraagt mijn zoontje zich anders door de situatie?
- Slaapt hij slechter?
- Hoe gaat het met zijn concentratie?
- Hoe vaak ziet zijn vader hem en over welke periode?
- Hoe is zijn gedrag voor en ná het bezoek aan papa?
- Hoe is jouw contact met je ex?
- Wil je je ex in je huidige leven en dat van je zoontje betrekken?
- Ben ik bang om keuzes te maken ivm represailles?

Nogmaals; bovenstaande is alleen een optie die nog niet is genoemt. Doe dat wat goed bij jou en je huidige nieuwe leven past! Het gaat immers om jullie geluk!! ..hij kiest voor een ander leven en daar hoef jij (en je kind) geen deel van uit te maken!!

Héél veel succes met je keuze, en hoor graag hoe je het gaat/wil aanpakken.

Liefs,
Esmé mv Kay en Gwen

ps: de gevangenis is geen plek voor kinderen.. dus laat hem daar zijn vader NIET bezoeken. Het zijn een van de dingen die een kind nóóit vergeet. Papa zien.. praten even knuffelen (teminste, weet niet hoe zwaar de gevangenis is waar die zit) en dan weer dag zeggen tegen papa! ..en waarom gaat papa dan niet mee??? Niet doen dus!!







Kijk naar je eigen situattie

 

..en inderdaad, ben eerlijk naar je kind toe! Zeg hoe de vork in de steel zit, maar breng het op een luchtige manier. Zeg gewoon dat papa iets gedaan heeft wat niet mag en daarom nu straf heeft. Dat hij daarom een tijdje "op zijn kamer" moet blijven..

Je hoeft dan ook niet telkens iets te verzinnen en te liegen tegen je kind. Hij gaat anders het "op vakantie gaan" van papa ook associeren met het op vakantie gaan van andere mensen. De angst dat andere dan ook zo lang weg blijven,..

Succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan