Hoi Monique.
Daar ben ik weer.
Fijn dat je zo goed met je schoonmoeder op kunt schieten en dat ze op wil passen.
Ik heb niet zo'n hele goede band met mijn schoonmoeder dus dat was voor mij geen optie. Plus dat de dagen dat ik oppas nodig hebt altijd anders zullen zijn omdat ik onregelmatig werk. Nu hebben we dus een flexibel contract bij het kinderdagverblijf. Heb er eerst wel aan moeten wennen dat ons kindje daar heengaat, vooral als hij of zij nog zo klein is. Maar we zijn wezen kennismaken en ze waren heel aardig en alles ziet er heel mooi uit, het is pas een paar maanden open.
En het is maar voor drie dagen in de maand, dus dat is niet zoveel.
Of ik opzie tegen de bevalling, nee helemaal niet! Wat ik wel heel jammer vind is dat ik niet thuis mag bevallen want dat had ik wel heel erg graag gewild, maar dat mag niet van de neuroloog. Zij is bang dat ik de bevaling misschien niet aankan ivm die hernia dat het persen niet zal lukken. Dus we gaan maar braaf naar het ziekenhuis toe. Ik verheug me er eigenlijk wel op omdat dan ons kindje geboren wordt! Maar dat zal wel snel over zijn als het eenmaal zover is en heel pijnlijk is, want dat zal het ongetwijfeld zijn. Maar omdat ik me niet kan voorstellen hoe het is kan ik eigenlijk niet tegenop zien!! Misschien komt dat nog als het dichterbij komt!
Liefs carlijn
Daar ben ik weer.
Fijn dat je zo goed met je schoonmoeder op kunt schieten en dat ze op wil passen.
Ik heb niet zo'n hele goede band met mijn schoonmoeder dus dat was voor mij geen optie. Plus dat de dagen dat ik oppas nodig hebt altijd anders zullen zijn omdat ik onregelmatig werk. Nu hebben we dus een flexibel contract bij het kinderdagverblijf. Heb er eerst wel aan moeten wennen dat ons kindje daar heengaat, vooral als hij of zij nog zo klein is. Maar we zijn wezen kennismaken en ze waren heel aardig en alles ziet er heel mooi uit, het is pas een paar maanden open.
En het is maar voor drie dagen in de maand, dus dat is niet zoveel.
Of ik opzie tegen de bevalling, nee helemaal niet! Wat ik wel heel jammer vind is dat ik niet thuis mag bevallen want dat had ik wel heel erg graag gewild, maar dat mag niet van de neuroloog. Zij is bang dat ik de bevaling misschien niet aankan ivm die hernia dat het persen niet zal lukken. Dus we gaan maar braaf naar het ziekenhuis toe. Ik verheug me er eigenlijk wel op omdat dan ons kindje geboren wordt! Maar dat zal wel snel over zijn als het eenmaal zover is en heel pijnlijk is, want dat zal het ongetwijfeld zijn. Maar omdat ik me niet kan voorstellen hoe het is kan ik eigenlijk niet tegenop zien!! Misschien komt dat nog als het dichterbij komt!
Liefs carlijn