Handdoek in de ring of IFV?

J

Jlh

Hoi,

Moet even mn hart luchten. Ben zo verdrietig.
We zijn nu 16 maanden bezig om zwanger te worden.
1 x een miskraam gehad en 3 keer een positieve test maar dat ging binnen 1 en 2 week/weken mis.

Ik word elke maand verdrietiger merk ik. Vanmorgen weer ongesteld geworden. Dacht vanmorgen echt, ik stop er mee. Elke maand die teleurstelling. Maar mijn wens blijft zo groot. Ik zou het zo graag willen.

Ik doe er echt alles aan. Ik gebruik ovulatietesten. Ik eet alle dingen die aangeraden worden om de innesteling te bevorderen. Niets geks hoor, maar pompoen, boerenkool, vette vis, dadels enz. Ik slik foliumzuur.

Ik loop elke dag minstens een uur.
Ik rook en drink niet, ook geen koffie.

Eet alleen geen vlees.

Verder ben ik qua conditie van mijn baarmoeder, eilijders, hoeveelheid eitjes kerngezond.
Bij mijn man is ook alles goed.

Waarom lukt het niet?
Ik mag van de arts(al een paar maanden) het IVF traject in.
Is de kans echt groter? Ik weet het gewoon niet. Het voelt zo gek en onnatuurlijk.
Maar mijn arts zegt dat het gezien mijn leeftijd wel verstandig is.

Wat zouden jullie doen?

Groetjes,
Susanne

 
Hoi Susanne, 
ik kan mij jouw verdriet goed voorstellen, wat zal dat frusterend zijn dat het maar niet lukt! 
Maar als ik het zo lees... zou het ook niet kunnen komen doordat je er tèveel mee bezig bent? Wat als je alles aan de kant gooit, je geen verwachtigen meer hebt en het maar over je heen laat komen? Zal dat geen positief effect hebben? 
Lastig betreft het IVF. Dat is een keus die je echt zelf moet maken. Zelf sta ik hier niet achter, omdat er embryo's bij verloren gaan. Maar misschien heb ik wel makkelijk praten, aangezien ik zelf wel vlot zwanger ben geworden. 
Hoe staat jouw man hierin? 
Sterkte! 
 
Ik snap dat je erg veel verdriet hebt en er nog weinig vertrouwen in hebt. Maar houd de moed om toch door te gaan!  Ik heb zelf 6x een iui gehad zonder resultaat.  Uiteindelijk ivf gedaan en na de 2e keer zwanger (met een ingevroren en daarna ontdooid embryo) Bij ons was er trouwens ook niks gevonden waarom het niet lukte. Of de kans veel groter is weet ik niet,  maar bij ivf wordt het zaad verder ingebracht zodat de kans op slagen wel wat groter is. Maar het blijft een lichaam.  
Ik was ook na elke keer dat het niet gelukt was erg verdrietig en moedeloos.  Bij de 2e keer ivf had ik het in die periode druk met andere dingen waardoor ik er toch minder mee bezig was. Vraag me af hoeveel invloed het heeft hoor of je er veel of weinig mee bezig bent. Maar je maakt jezelf al snel gek en denkt vanalles te voelen wat ook niet heel fijn is natuurlijk.  
Wat ik wel wil zeggen,  denk er goed over na. Ivf is geen leuk traject.  Hormonen,  vaak heen voor echo's enz. Maar als het jullie laatste hulpmiddel is, is het uiteindelijk wel de moeite waard.  
Succes!  
 
Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt.

Wij zijn zelf bijna 2 jaar bezig geweest om een kindje te krijgen. Het zwanger worden was niet het probleem want dat raakte ik juist heel snel. In anderhalf jaar ben ik 4 keer zwanger geweest maar alle 4 de keren werd het een miskraam. Alle 4 de keren voelde ik helemaal niks en ook geen bloedverlies ofzo. Eerste echo was goed met kloppend hartje, tweede echo was er niks meer. Onze wereld storten elke keer weer helemaal in. Wat een enorme teleurstelling was dat. Allerlei onderzoeken gehad maar bij ons beide bleek niks aan de hand. Ik ben zelf 38 en mijn man 42 en dacht dus ook dat het aan onze leeftijd zou kunnen liggen.

Wij hebben echter de moed nooit opgegeven. We bleven hoop en vertrouwen hebben. We waren er allebei van overtuigd dat het ons ging lukken. Hoe moeilijk ook maar hoop doet echt leven. Ik ben nu 35 weken zwanger van onze zoon! Het voelt als een wonder en wij kunnen ons geluk niet meer op.

Wat ik wil zeggen is, geef alsjeblieft niet op. Met mij zijn er echt een hele hoop vrouwen met dit soort wonderlijke verhalen. Je bent niet alleen! Blijf erin geloven en blijf hopen en vertrouwen hebben.

Liefs
 
Hoi hoi,
 
wij hebben na iui ook ivf gedaan.
Het is heftig met alle hormoon behandelingen en teleurstellingen maar zo ontzettend de moeite waard. 
Ik kreeg ustrogestan na de terugplaatsingen dit bevorderd de innesteling en hierbij blijft het beter ‘kleven’ als het ware. 
Dit heeft mij allemaal geholpen en na eindelijk 3 jaar medische male molen hebben we nu een prachtige dochter van bijna 5 maanden. 
Ik zou zeggen geef niet op! Heel veel succes 
 
Wat vervelend dat het tot nu toe niet gelukt is. Waarschijnlijk heb je het volgende al gedaan, maar heb je de huisarts verteld dat je geen vlees eet? En ben je geprikt om te kijken naar je b12 waarde? Je kunt namelijk nog zo gezond leven, maar als je b12 te laag is, wordt foliumzuur ook niet goed opgenomen door je lichaam. Ik eet wel vlees maar mijn lichaam neemt geen b12 op uit voedsel (genetisch bepaald). 
En wat al eerder is aangegeven, al die teleurstelling brengt ook stress met zich mee. Ik hoop dat het desondanks gaat lukken in de nabije toekomst! 
 
Wat een fijne reacties allemaal. Dankjulliewel dat je de tijd neemt om te reageren.
Misschien ben ik idd qua eten er teveel mee bezig. Het is me 2 maanden gelukt om er minder mee bezig te zijn. Toen werkte ik 6 dagen in de week met studenten aan een voorstelling en dan liep ik direct door naar bed als ik thuis kwam bij wijze van. Maar ook in die 2 maanden is het niet gelukt. Maar ik begrijp heel goed wat jullie bedoelen. Stress is niet bevordelijk.
Mijn man staat ook niet te popelen voor het IVF traject maar hij staat er meer open voor. Zeker nu hij ziet hoe groot de teleurstelling wordt.
En gebruiker 799491, wat heftig 4 miskramen. Ik was al kapot van 1 miskraam. Wat ontzettend mooi dat je nu bijna uitgeteld bent! Hoop houden is het sleutelwoord.
Mamasitita, ik heb me nooit laten prikken op b12. En mijn huisarts weet niet dat geen vlees eet dus ik ga maandag direct bellen. Dankjewel voor die tip. Wist niet dat er zo'n sterke werking tussen foliumzuur en b12 was.
Ik ga nadenken over IVF.  Ik heb vanmiddag met mijn man over gehad, ik ga geen ovulatietesten meer gebruiken.
En hij bepaald wat we eten... zei hij gekscherend maar liefdevol bedoeld. Maar ik laat dat ook los. Dat lucht op.
Wie weet. Misschien 3 maanden proberen en als het dan nog niet is gelukt toch het traject in.
Nogmaals dank
Liefs, susanne
 
 
 
 
 
 
Jeetje wat frustrerend. Ik heb geen ervaring met zo lang moeten wachten. Wat ik wel kan vertellen is dat ik er zo n 7 a 8 maanden ontzettend mee bezig ben geweest; echt geobsedeerd bijna, heel gezond leven etc en toen gebeurde er steeds maar niks. Elke maand weer enorme teleurstelling omdat ik ongesteld werd. Op een gegegen moment was ik er klaar mee, zijn mijn vriend en ik 3 weken op vakantie gegaan naar een caraibisch eiland. Zon, zee, strand, veel cocktails en lekker (en niet zo gezond) eten, volop relaxen. Een maand na deze vakantie had ik een positieve test in handen en ben nu 38 weken.
Ik ben er echt van overtuigd dat loslaten en helemaal relaxed worden helpt. 
Geef iig de hoop niet op meid! Jouw tijd komt wel ;)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan