[quote quote=10136266]Sparklingsky mag ik vragen hoe het bij jou ging? Het hele verhaal?[/quote]
Tuurlijk mag dat... Sorry voor de wat late reactie.
Eerst op 16 okt een positieve test gehad, heel licht maar zeker wel positief. Helemaal in de wolken natuurlijk en meteen een afspraak gemaakt bij de vk. Voorlopig uitgerekende datum stond op 25-6-2019. Kon op 9 november terecht bij de vk. Daarvoor nog tig testen gedaan die allemaal donkerder werden, dus ik ging ervan uit dat het wel goed zat.
Toen 9-11 de eerste echo, bleek dat ik 5w4d was ipv de verwachte 7w3d. Wel even schrikken natuurlijk omdat we al een hartje hadden verwacht. Bleek dus ook dat er nog niets te zien was in de twee vruchtzakjes. 1 liep 2 dagen achter qua groei. Dit wilde volgens de vk nog niet veel zeggen, misschien een langere cyclus gehad. Mocht 2 weken later, 23-11, weer terug. Dan zou ik 7w zijn en zou er minstens één hartje moeten kloppen.
Toen kreeg ik op 14-11 wat licht bruin bloedverlies. Ik maakte me wel wat zorgen, maar nog niet zo heel erg aangezien het oud bloed was. Toch heb ik voor de zekerheid even de vk gebeld. Was geen reden om me ongerust te maken ivm betere doorbloedeling van de baarmoedermond.
Toen op 17-11 kreeg ik s ochtends ineens een felle steek in mijn buik, en ik voelde dat er daarbij iets "uitstroomde". Toen ik keek bleek het veel afscheiding te zijn met zowel oud als nieuw bloed. Toen begon ik me wel meer zorgen te maken, dus huilend aan de telefoon de spoedlijn van de vk gebeld, mocht ongeveer half 12 erheen voor een echo. Ik dacht nog, misschien zien we nu wel een hartje en een embryo, ben nu bijna 6 weken.
Toen weer een inwendige echo, en nog steeds 2 lege zakjes die maar 2dg waren gegroeid. Ik was nu ingeschat op 5w6d. De verloskundige gaf aan dat we ons voor moeste bereiden dat het misschien niet goed was, maar tegelijkertijd zei ze ook dat de wonderen de wereld nog niet uit waren. Ik was er helemaal kapot van, heb zeker 3 dagen om de haverklap gehuild. Mijn symptomen waren er nog steeds. We gingen ons langzaam voorbereiden op het slechte nieuws zodat de schok de vrijdag erna minder hard zou zijn.
En toen ging ik op 23-11 weer terug naar de vk. Het was niet goed, het was niet gegroeid. Stond nu ineens weer op 5w2d. "Missed Abortion" noemde ze het. Ik begon nu ook echt te twijfelen of dat meten wel klopte, het was telkens zo verschillend. Ik werd doorgestuurd naar de gyn voor medicatie om het op te wekken. Kon daar 26-11 terecht. Moest nog wel even het weekend in de gaten houden, misschien werd het alsnog een spontane miskraam.
Het weekend nog wat bloedverlies gehad en enkele stolsels. Maandag gelijk de gyn gebeld wat ik moest doen. Ze zei dat ik voor de zekerheid een echo kon aanvragen bij de vk om te kijken of het weg was. Vk had weinig plek, maar kon nog wel even snel een echo maken om 13.00. Dit keer een uitwendige echo. Weer hetzelfde beeld, nog steeds de 2 lege zakjes die nog niet gegroeid waren en er ook nog niet uit gekomen waren. Ik mocht nu wel foto's meenemen.
Dus om 15:10 bij de gyn, weer een echo, weer hetzelfde plaatje. Kreeg misoprostol (Cytotec) mee, moest 4 tabletten thuis inbrengen en kreeg er 4 extra mee voor als het 24 uur later nog niet goed op gang was gekomen.
Gelijk om 17:00 bij thuiskomst de tabletten ingebracht, een half uur erna al lichte weeën. Wel bloedverlies, geen of erg weinig stolsels. De hele nacht wakker geworden om het half uur van de kramp. Mezelf de volgende ochtend gelijk al ziek gemeld bij mijn nieuwe baan.
Volgende dag nog wel lichte kramp en bloedverlies, weer weinig stolsels, wel de tabletten die er in stukjes uit kwamen. Toen weer om 17:00 tabletten ingebracht, tot 22:00 nergens last van gehad en toen weer lichte weeën. Vannacht heb ik beter geslapen, maar nu heb ik af en toe nog lichte weeën.
Volgende week moet ik terug om te kijken of alles weg is, anders word ik gecurreteerd. Dus ik hoop echt dat het er 1 dezer dagen goed uit komt, dan kan ik het tenminste afsluiten en uitkijken naar de volgende positieve test. Hoewel die periode dan waarschijnlijk weer net zo onzeker en angstig zal zijn.
Dat was dus mijn verhaal. Ik hoop echt dat het bij jou wel goed zit!
Tuurlijk mag dat... Sorry voor de wat late reactie.
Eerst op 16 okt een positieve test gehad, heel licht maar zeker wel positief. Helemaal in de wolken natuurlijk en meteen een afspraak gemaakt bij de vk. Voorlopig uitgerekende datum stond op 25-6-2019. Kon op 9 november terecht bij de vk. Daarvoor nog tig testen gedaan die allemaal donkerder werden, dus ik ging ervan uit dat het wel goed zat.
Toen 9-11 de eerste echo, bleek dat ik 5w4d was ipv de verwachte 7w3d. Wel even schrikken natuurlijk omdat we al een hartje hadden verwacht. Bleek dus ook dat er nog niets te zien was in de twee vruchtzakjes. 1 liep 2 dagen achter qua groei. Dit wilde volgens de vk nog niet veel zeggen, misschien een langere cyclus gehad. Mocht 2 weken later, 23-11, weer terug. Dan zou ik 7w zijn en zou er minstens één hartje moeten kloppen.
Toen kreeg ik op 14-11 wat licht bruin bloedverlies. Ik maakte me wel wat zorgen, maar nog niet zo heel erg aangezien het oud bloed was. Toch heb ik voor de zekerheid even de vk gebeld. Was geen reden om me ongerust te maken ivm betere doorbloedeling van de baarmoedermond.
Toen op 17-11 kreeg ik s ochtends ineens een felle steek in mijn buik, en ik voelde dat er daarbij iets "uitstroomde". Toen ik keek bleek het veel afscheiding te zijn met zowel oud als nieuw bloed. Toen begon ik me wel meer zorgen te maken, dus huilend aan de telefoon de spoedlijn van de vk gebeld, mocht ongeveer half 12 erheen voor een echo. Ik dacht nog, misschien zien we nu wel een hartje en een embryo, ben nu bijna 6 weken.
Toen weer een inwendige echo, en nog steeds 2 lege zakjes die maar 2dg waren gegroeid. Ik was nu ingeschat op 5w6d. De verloskundige gaf aan dat we ons voor moeste bereiden dat het misschien niet goed was, maar tegelijkertijd zei ze ook dat de wonderen de wereld nog niet uit waren. Ik was er helemaal kapot van, heb zeker 3 dagen om de haverklap gehuild. Mijn symptomen waren er nog steeds. We gingen ons langzaam voorbereiden op het slechte nieuws zodat de schok de vrijdag erna minder hard zou zijn.
En toen ging ik op 23-11 weer terug naar de vk. Het was niet goed, het was niet gegroeid. Stond nu ineens weer op 5w2d. "Missed Abortion" noemde ze het. Ik begon nu ook echt te twijfelen of dat meten wel klopte, het was telkens zo verschillend. Ik werd doorgestuurd naar de gyn voor medicatie om het op te wekken. Kon daar 26-11 terecht. Moest nog wel even het weekend in de gaten houden, misschien werd het alsnog een spontane miskraam.
Het weekend nog wat bloedverlies gehad en enkele stolsels. Maandag gelijk de gyn gebeld wat ik moest doen. Ze zei dat ik voor de zekerheid een echo kon aanvragen bij de vk om te kijken of het weg was. Vk had weinig plek, maar kon nog wel even snel een echo maken om 13.00. Dit keer een uitwendige echo. Weer hetzelfde beeld, nog steeds de 2 lege zakjes die nog niet gegroeid waren en er ook nog niet uit gekomen waren. Ik mocht nu wel foto's meenemen.
Dus om 15:10 bij de gyn, weer een echo, weer hetzelfde plaatje. Kreeg misoprostol (Cytotec) mee, moest 4 tabletten thuis inbrengen en kreeg er 4 extra mee voor als het 24 uur later nog niet goed op gang was gekomen.
Gelijk om 17:00 bij thuiskomst de tabletten ingebracht, een half uur erna al lichte weeën. Wel bloedverlies, geen of erg weinig stolsels. De hele nacht wakker geworden om het half uur van de kramp. Mezelf de volgende ochtend gelijk al ziek gemeld bij mijn nieuwe baan.
Volgende dag nog wel lichte kramp en bloedverlies, weer weinig stolsels, wel de tabletten die er in stukjes uit kwamen. Toen weer om 17:00 tabletten ingebracht, tot 22:00 nergens last van gehad en toen weer lichte weeën. Vannacht heb ik beter geslapen, maar nu heb ik af en toe nog lichte weeën.
Volgende week moet ik terug om te kijken of alles weg is, anders word ik gecurreteerd. Dus ik hoop echt dat het er 1 dezer dagen goed uit komt, dan kan ik het tenminste afsluiten en uitkijken naar de volgende positieve test. Hoewel die periode dan waarschijnlijk weer net zo onzeker en angstig zal zijn.
Dat was dus mijn verhaal. Ik hoop echt dat het bij jou wel goed zit!