Ik moet nu even mijn hart luchten!
Vanavond kreeg ik van een vriendin te horen dat ze zwanger is. Uiteraard heel blij voor haar, maar zelf zit ik met een dubbel gevoel.
Bij ons wil het maa rneit lukken om zwanger te worden en dit is de 5e keer in anderhalve maand tijd dat ik van iemand uit min omgeving hoor dat ze zwanger is.
Vanavond werd het me dan ook even teveel en zocht ik evne een plekje voor mezelf op. Daarna heb ik uitgelegd aan mijn vriendin dat ik wel degelijk blij ben voor haar, maar dat ik het moeilijk vind om van haar te horen (en niet 1 of 2 keer op een avond...) dat ze het kindje eigenlijk nog niet hadden verwacht en dat het eigenlijk nog niet zo goed uitkomt. Van een vriendin van haar *we waren met een groepje) kreeg ik tr horen dat ik me niet aan moest stellen.
Hierop ben ik dus met tranen in mijn ogen weggelopen en met mijn vriend naar husi gegaan. Wij zijn inmiddels 16 rondes verder en nog geen tekenen van een zwangerschap. Overanderhalve week hebben we een afspraak bij de huisarts.
Ik vind het nu moeilijk om nog bij mijn vriendin over de vloer te komen, omdat haar andere vriendin daar ook vaak is. Toch is on vriendschap belangrijk voor mij en wil ik die niet op het spel zetten.
Ik ben wel van plan om mijn vriendin morgen even op te bellen om uit te leggen waarom ik weg liep.
Reageerde ik overdreven? Ik vind zo'n situatie erg lastig en weet dan nooit zo goed hoe ik moet reageren.
He, even mijn hard luchten helpt wel! Zit nu weer met tranen in mijn ogen, maar ik moest het even kwijt voor ik rustig kan gaan slapen!
Liefs Daycey
Vanavond kreeg ik van een vriendin te horen dat ze zwanger is. Uiteraard heel blij voor haar, maar zelf zit ik met een dubbel gevoel.
Bij ons wil het maa rneit lukken om zwanger te worden en dit is de 5e keer in anderhalve maand tijd dat ik van iemand uit min omgeving hoor dat ze zwanger is.
Vanavond werd het me dan ook even teveel en zocht ik evne een plekje voor mezelf op. Daarna heb ik uitgelegd aan mijn vriendin dat ik wel degelijk blij ben voor haar, maar dat ik het moeilijk vind om van haar te horen (en niet 1 of 2 keer op een avond...) dat ze het kindje eigenlijk nog niet hadden verwacht en dat het eigenlijk nog niet zo goed uitkomt. Van een vriendin van haar *we waren met een groepje) kreeg ik tr horen dat ik me niet aan moest stellen.
Hierop ben ik dus met tranen in mijn ogen weggelopen en met mijn vriend naar husi gegaan. Wij zijn inmiddels 16 rondes verder en nog geen tekenen van een zwangerschap. Overanderhalve week hebben we een afspraak bij de huisarts.
Ik vind het nu moeilijk om nog bij mijn vriendin over de vloer te komen, omdat haar andere vriendin daar ook vaak is. Toch is on vriendschap belangrijk voor mij en wil ik die niet op het spel zetten.
Ik ben wel van plan om mijn vriendin morgen even op te bellen om uit te leggen waarom ik weg liep.
Reageerde ik overdreven? Ik vind zo'n situatie erg lastig en weet dan nooit zo goed hoe ik moet reageren.
He, even mijn hard luchten helpt wel! Zit nu weer met tranen in mijn ogen, maar ik moest het even kwijt voor ik rustig kan gaan slapen!
Liefs Daycey