Haha, heel wat vragen. Ben je je al druk aan het maken??
Mijn zoontje is geboren op 20jan 2008. Ik was de 9e uitgerekend, dus het duurde maar lang voordat hij kwam.
Die zondag werd ik wakker met een soort krampen, om de zoveel tijd. Was niet echt pijnlijk ofzo. We dozen gaan inpakken etc voor de verhuizing want we zouden bijna de sleutel van ons huis krijgen, woonde toen nog in een appartement.
Tegen de middag had ik wel het idee dat het wel eens kon gaan beginnen vandaag, want de krampen bleven komen. Tegen 18uur was het eigenlijk al best wel pijnlijk. Maar ja, al tijd om te vk te bellen. Dit toch maar gedaan. Zij kwam om 19uur. Ze vertelde me dat ik echt nog niet aan bevallen was, dat ik er nog veel te goed bij liep. Maar, ik had toch echt wel al best veel pijn, maar dit was het blijkbaar dus nog niet, wat stond me nog te wachten dan.
Ze wilde wel even voor de zekerheid kijken of ik al ontsluiting had. 5cm al! Dat had ze dus helemaal niet verwacht. Ze kon mijn vliezen breken of we konden afwachten. Nee, breek mijn vliezen maar. Ik wilde wel in het ziekenhuis bevallen, maar niet de hele avond in het ziekenhuis gaan rondhangen. De vk ging er vanuit dat ik pas in de nacht ging bevallen, zeker niet meer de 20e.
Nou en toen ging het toch hard. Jeetje, ik had de ene flinke wee naar de andere. Wist niet meer hoe ik het moest opvagen, staand , liggend, de lampen moesten uit want kon toen niet meer tegen licht. Mijn man moest me vast houden. Na een uur zakte ik bijna op de grond, ik kon echt niet meer.
De vk wilde nog wel een keertje kijken hoe ver ik was en we zouden dan vertrekken naar het ziekenhuis. Ze keek en ik had 10cm ontsluiting....Toen werd het allemaal erg hectisch. Ik kon er nog voor kiezen om naar het ziekenhuis te gaan, maar zag dit echt niet zitten. De kraamhulp moest gebeld worden... Om kwart over 8 mocht ik beginnen te persen. Jeetje wat was dit fijn, ik kreeg er toen weer zelf controle over. Om half 9 (dus in een kwartier tijd) is onze knul geboren.
Een half uur laten kwam de kraamhulp helpen, veel te laat dus, daar hadden we niets meer aan.
Dit is allemaal heel erg snel, vooral voor een eerste. Dat uurtje van die heftige weeen viel me ontzettend tegen, want het doet écht wel heel veel pijn, maar op zich viel het me allemaal heel erg mee.
Maar doordat het zo snel was, kon ik niet bijkomen tussendoor, dat maakte het zo moeilijk.
Ook was ik helemaal ingescheurd en de vk wist niet of het een totaalruptuur was of een sub-totaal. Dus ik moest naar het ziekenhuis om te hechten.
Dus alsnog de trap van de flat af en met een pasgeboren kindje in de auto naar het ziekenhuis. Daar moest ik een tijdje wachten op de gyn en die is toen 1uur!!! bezig geweest met hechten. Dat was echt niet leuk en vond ik veel vervelender dan de bevalling. Gelukkig was het geen totaalruptuur.
Daarna heb ik in het ziekenhuis gedoucht en zijn we naar huis gegaan. Om half 2 waren we thuis en zijn we heerlijk gaan slapen met onze knul naast ons bed. Dat was wel heel bijzonder.
Ik wil nu graag weer thuis bevallen. Waarschijnlijk gaat deze bevalling nog sneller dat de vorige, dus moet op tijd een vk bellen.
Ik zie er helemaal niet tegen op, het enige wat ik een beetje eng vind is het weer inscheuren. Ik heb er namelijk nog best lang last van gehad. Maar goed, dat is ook weer over gegaan.
Maar vergeten doe ik het niet hoor. Ze zeggen wel eens dat je de pijn niet meer kan herinnneren als je kindje geboren is, maar dat weet ik heus nog wel
Ik heb gauw even getypt want kon mijn bevallingsverhaal niet meer vinden op de pc. Dus let niet op typfouten etc. Het gaat om het idee hè.
En jij, zie jij er tegenop? Ziekenhui of thuis? etc?