Hebben jullie al een eerdere bevalling gehad en hoe heb je die ervaren?

ja, inderdaad horror... maar dat vond ik van die andere verhalen ook al hoor; dat was ook niet van; ff puffuh... hatseflats... ik denk dat ik moet poepen en daar ligt je kind met 2 persweetjes.... haha...

maar goed... ik heb inderdaad een gesprek gehad me een andere gynaecoloog die uit het Radboud komt en nu hier werkzaam is en zij (thank God) heeft me van te voren een geplande keizersnede beloofd; anders wilde ik gewoon niet meer zwanger worden....

en na dit gesprek was ik 3 weken later zwanger... haha... gelukkig al bijna op de helft dus... want ze halen onze kleine meid met 38 weekjes zwangerschap......

xxx
sunny
 
nou zal ik dan naar eens een positief verhaal delen met jullie???

op 2september 2007 ben ik bevallen (thuis) van een prachtige zoon bob. het begon op zaterdag avond toen kwamen de weeen lichtjes op gang. gewoon lekker gaan slapen en af en toe toch wel wakker maar ja. de volgende ochtend zette het rustig door en vanaf 14uur zette het echt goed door en om 20uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. en om 20.53 was onze pracht van een zoon geboren. al met al (zoals de verloskundige zei) heb ik er maar 5uur over gedaan met drie kleine hechtingkjes. een hele fijne en prachtige ervaring en ik hoop dat ik het in januari nog een keertje over mag doen. lekker thuis bevallen heerlijk!!!!

zie dus er zijn ook 'leuke' bevallingsverhalen.

groetjes inge
 
nou zal ik dan naar eens een positief verhaal delen met jullie???

op 2september 2007 ben ik bevallen (thuis) van een prachtige zoon bob. het begon op zaterdag avond toen kwamen de weeen lichtjes op gang. gewoon lekker gaan slapen en af en toe toch wel wakker maar ja. de volgende ochtend zette het rustig door en vanaf 14uur zette het echt goed door en om 20uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. en om 20.53 was onze pracht van een zoon geboren. al met al (zoals de verloskundige zei) heb ik er maar 5uur over gedaan met drie kleine hechtingkjes. een hele fijne en prachtige ervaring en ik hoop dat ik het in januari nog een keertje over mag doen. lekker thuis bevallen heerlijk!!!!

zie dus er zijn ook 'leuke' bevallingsverhalen.

groetjes inge
 
Jemig meiden, wat een verhalen. Hier ook twee positieve verhalen hoor.
Mijn zoontje was 3 mei uitgerekend, 30 maart om half 12 's avonds braken de vliezen dus naar het zk omdat dat bijna 5 weken te vroeg was. De hele nacht wel wat gerommeld maar niet heel heftig. 's Morgens om half 8 directie gebeld dat ik niet meer kwam werken omdat ik in t zh lag, hierna zijn de weeen goed op gang gekomen. Om 12.12 is Milan geboren, heb wel 5 kwartier geperst, zijn hoofdje heeft een tijd gestaan. Ik had 2 miniscule hechtingen. Milan heeft 10 dagen in het zh gelegen, daarna heerlik mee naar huis.
Van mijn dochter 8 januari uitgerekend, 29 dec om half 7 's morgens braken de vliezen, 2 x naar t zh geweest voor ctg, Rond 8 uur 's avonds begonnen de weee flink, om kwart over 11 waren we in t zh, en om 10 over 12 is Yenthe geboren. Ze lag in stuit, binnen 6 min was ze er, eerst de billen en toen de rest. Geen hechtingen en om kwart voor 3 's nachts waren we weer thuis.
ben toch wel van plan om in het zh te bevallen, is ons prima bevallen. Yenthe heeft 5 min zuurstof nodig gehad, we vinden het wel een fijn idee dat alle medicsche zorg in de buurt is, en we hebbne het niet vervelend ervaren.
 
Nou ik zie idd verschillende verhalen! De een een soort horror bevalling de andere een relatief fijne bevalling. ( voor haar eigen gevoel dan he, want ik denk dat iedere bevalling hard werken is!)
Ik heb wel van Senne kunnen genieten hoor gelukkig, anders was het meer een postnatale depressie geworden. Maar ik denk dat ik mezelf wel gedeeltelijk beschermd heb om me niet te erg aan hem te binden. Gewoon omdat ik niet goed in mijn vel zat. Dit klinkt gek, want ik had juist wel aandacht voor hem, en zorgde voor hem en kon om hem lachen maar vanbinnen had ik weinig gevoelens omdat ik die uitgezet had. 'Dus al met al hoop ik nu op een voorspoedige bevalling zonder depressie er achter aan. En dat is het enige waar ik echt heel bang voor ben. Dat er weer een depressie krijg, Gelukkig kan mijn omgeving me nu in de gaten houden en weten ze waar ze op moeten letten!!

Liefs Janne
 
Hier mijn verhaal:

Op de uitgerekende datum verloor ik rond 19.00 uur s avonds de slijmprop. Ik hoorde dat het dan nog wel even kan duren dus ik gewoon naar de pufcursus.

Ik merkte daar wel dat ik al wat krampen in mijn buik kreeg. Rond 23.00 uur s avonds werden de weeen heftiger en kwamen ze om de vijf minuten. Rond 3.00 s nachts kwam de vk maar nog geen ontsluiting, om 7.00 uur nog niet. Om 12.00 uur twijfelden ze of mijn vliezen waren gebroken dus besloten ze dat ik naar het ziekenhuis moest, helaas geen thuisbevalling dus.

Om 13.00 uur ging ik aan het infuus. Toen kwamen de weeen heel snel en had ik amper tijd om adem te halen tussendoor, is was voor mijn gevoel in een andere wereld. Om een gegeven moment besloten ze maar om een ruggenprik te zetten vanwege de pijn. Na twee keer prikken zat deze erin maar de doseringen die ik kreeg (3 in totaal) deden niet veel. Toen maar opnieuw en eindelijk werkte de ruggenprik tegen 18.30 uur. Heerlijk gevoel en was direct weer bij de tijd. Het enige nadeel was dat ze in de tussentijd niet gekeken hadden hoeveel onstluiting ik had en dat bleek op dat moment 10 centimeter te zijn. Oeps en nu, de ruggenprik zou nog een half uur werken.

Maar ik moest persen terwijl ik vanaf mijn middel geen gevoel had. Dus de gyn keek naar het schermpje en gaf aan wanneer ik moest persen. Hele aparte ervaring. De hartslag werd iets minder, dus na een knip en 21 minuten later kwam onze dochter ter wereld.

Daarna zei ik 'dit doe ik nooit meer'. Maar wat ze zeggen is waar de scherpe kantjes gaan ervan af. En nu zie ik wel hoe het gaat. Ik kijk niet op tegen de volgende bevalling.

Groetjes Cindy
 
Hi,

Ik ben een februari mama, maar misschien toch leuk om mijn verhaal te lezen (van de 1e baby):

Drie weken voor ik uitgerekend was, lag onze uk nog in een stuit en kreeg ik een draaipoging. Ik persoonlijk vond dat echt een ramp. Het moment zelf was echt niet prettig en de hele dag had ik een heel onbestemd gevoel. Nu zou ik dus waarschijnlijk een keizersnede krijgen en die gedachte hield me erg bezig. Ik was enorm bang voor de bevalling, maar een keizersnede betekende een ruggeprik. En dat kan ik niet, dacht ik. Ik voelde me dat weekend ook echt een beetje depri. Waarschijnlijk waren dat de voortekenen al van de a.s. bevalling, want drie dagen na de draaipoging braken mijn vliezen: midden in de nacht. Ik werd wakker en dacht: o jee, het is begonnen. Ik maakte mijn man wakker en zei: Jij gaat vandaag niet werken. Het gekke is dat ik gewoon zeker wist dat dit de bevalling ging worden.

Omdat onze uk in een stuit lag, moest ik dus naar het ziekenhuis. Op mijn gemak mijn tasje nog gepakt (was net 37 weken dus stond nog niet klaar) en om 3 uur waren we in het ziekenhuis. Ik werd aan de ctg gelegd en verder een gesprek met de vk. We mochten gaan slapen, maar we moesten er rekening mee houden dat ons kindje toch wel vandaag geboren ging worden. Maar ik had niet eens weeën!

Om half tien kwam de gyn even controleren. Onze uk in een stuit, geen weeënactiviteit en geen indaling: dat werd een keizersnede. Maar ik was inmiddels zo relaxed. Ik weet niet hoe het kwam. Hormonen denk ik.

Zelfs de ruggeprik, ik was wel zenuwachtig, maar die viel heel erg mee. Om 13 uur werd ik van de afdeling af gereden, om 13.55 is onze uk geboren. ik heb er echt niks van gemerkt. Ineens hoorde ik gehuil en zei: he, die is van mij!. Ik lag gewoon te kletsen met de verpleegkundige en mijn man!

Wat wel jammer was, was dat ik naar de vercouver moest en mijn man en onze zoon naar de afdeling gingen. Natuurlijk had ik onze zoon wel mogen vasthouden en knuffelen, maar toen ik klaar was met de operatie, moest ik toch echt weg en gingen mijn man en zoon naar de afdeling. Dat duurde een half uur.

Ik heb mijn bevalling als zeer relaxed ervaren. Die zes weken daarna ben ik weer vergeten, zijn ook zo voorbij. Ik wil best nog zo'n bevalling!

Gr. Tamara.
 
Ik ben 25 april 2008 bevallen van onze prachtige dochter!
Vooraf wist ik nog niet zo goed of ik nou thuis of in het ziekenhuis wou bevallen. Een week voor mijn bevalling besloot ik dat ik toch maar naar het ziekenhuis zou gaan. Had al weken een koffertje klaarstaan.
Toen ik vrijdagochtend (2 dagen eerder dan uitgerekend) wakker werd op 6 uur had ik wat last van mn buik. Ik wist niet zo goed of het nou begonnen was dus besloot om lekker naar beneden te gaan en wat te drinken.
2 uur later heb ik mijn moeder gebeld want die zou ook bij de bevalling zijn. Ik vertelde dat ik wat pijn in mn buik had en een raar gevoel in mn bovenbenen.
Mn moeder (die me al weken elke dag belde om te vragen of ik al wat voelde) stond binnen een kwartier op de stoep. Samen hebben we de bevalling zitten kijken en de verloskundigen praktijk. Ik grapte toen nog: snap niet dat die vrouwen zo'n kabaal maken het stelt niks voor! We lagen elke keer in een deuk!
Rond 12 uur durfde ik pas te geloven dat het vandaag dan toch echt ging gebeuren! Ik kreeg lichte weeen, had ze wel in mn buik rug en benen maar vond het erg goed te doen. Om 1 uur was mn vriend thuis van zn werk omdat mn moeder vond dat de weeen nu wel erg sterk werden.
De verloskundige kwam langs om me te toucheren en ik had al 3 cm!! Ik kon mn oren niet geloven! Ik liep een beetje rond, belde wat familieleden om te vertellen dat ik aan het bevallen was! Ik vond het prachtig, als dit het was was het prima te doen!

Toen mn weeen sterker werden ben ik op bed gaan liggen. Had behoefte om me even terug te trekken. Ik besloot ook dat ik eeeecht niet naar het ziekenhuis wilde maar lekker in mn eigen bedje en onder mn eigen douche wou staan.
Mn ontsluiting ging heel erg snel. Ik heb heel wat weeen onder de warme douche opgevangen. Dit vond ik echt heerlijk, het verlichte de pijn.

Rond 6 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen maar mn weeen waren op1s weg! Ik voelde op1s niks meer! Geen pijn maar ook niks om naartoe te persen. Vond dit heel lastig.
Achteraf blijkt dat de verloskundige me had moeten laten wachten op de persweeen die later wel kwamen. Ik perste mezelf een dik rood hooft maar er gebeurde niks. Ik ging van de baarkruk naar bed en weer terug. Toen de verloskundige dreigde dat als het binnen een kwartier niet geboren was we naar het ziekenhuis zouden gaan kreeg ik zo'n kracht dat ik eindelijk goed ben gaan persen (het gevoel dat je moet poepen!).Fleur bleef hangen dus de kraamhulp is met al haar kracht op mn buik gaan duwen en ik kreeg een knip. Toen lag daar eindelijk dat heerlijke meisje op mn buik! Wat een geluk!
Ik riep na 1 minuut: als dit het is wil ik er nog wel tien! Ik vond het echt heel erg goed te doen. Ja bevallen doet pijn. Maar je krijgt als vrouw zo'n enorme oerkracht en er komt een lading endorfine vrij die ook verdovend verlicht waardoor ik het goed te doen vind.
Ik vind het wel weer spannend, want het blijft onvoorspelbaar hoe het dit keer zal gaan. Ik was echter vooraf bang voor de pijn en dacht na over een ruggenprik enz enz. Maar ben zo blij dat ik het thuis heb gedaan en dat het zo goed bevallen is (haha).

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan