<p>Dag, </p><p>Ik ben heel benieuwd of mensen die herkennen. Ik ben 4 weken bevallen van een zalige dochter. Alles gaat goed. We hebben al een zoon van net 2 jaar. We hebben altijd gezegd dat we graag 3 kinderen willen. En die wens is er nog steeds. Graag wil ik eerst weer helemaal fit worden en dan over 9- 12 maanden weer gaan proberen (ben nu 36 jaar, dus voel ook lichte tijdsdruk). Ik merk dat ik best wel heimwee heb naar het zwanger zijn en alweer uitkijk naar een volgende zwangerschap. Ik ben echt dol verliefd op mijn zoon en dochter. Ik vraag me af of dit gevoel ook zal hebben na een eventuele derde (er even vanuit gaande dat het ons gegund is, want ik besef dat het absoluut niet vanzelfsprekend is en ben ook echt heel dankbaar voor mijn heerlijke kinderen). Het lijkt me namelijk niet prettig als dit gevoel blijft nadat we 'klaar' zijnet ons gezin. Ben heel benieuwd hoe jullie dit ervaren en vooral ook vrouwen die vinden dat hun gezin compleet is.</p>
Heimwee naar zwangerschap
- Onderwerp starter Rosa82
- Startdatum
Wij hebben sinds ruim 6 maanden een prachtige dochter en vanaf dat ze een maand of 2-3 was verlang ik ook heel erg naar het zwanger zijn. Ik vond het echt heerlijk om zwanger te zijn.
Ik heb een keizersnede gehad dus ik mocht sowieso tot nu toe nog niet zwanger worden. En voor m'n lichaam is het sowieso beter om nog even te wachten. Het idee is nu om nog een half jaartje te wachten en er dan weer voor te gaan. Dat is in ieder geval wat mijn verstand zegt.. m'n gevoel is anders!
En wat je zegt, blijf je naar dat zwanger zijn verlangen of zou dat over zijn als het gezin compleet is? Dat vraag ik me ook af.
Ik heb een keizersnede gehad dus ik mocht sowieso tot nu toe nog niet zwanger worden. En voor m'n lichaam is het sowieso beter om nog even te wachten. Het idee is nu om nog een half jaartje te wachten en er dan weer voor te gaan. Dat is in ieder geval wat mijn verstand zegt.. m'n gevoel is anders!
En wat je zegt, blijf je naar dat zwanger zijn verlangen of zou dat over zijn als het gezin compleet is? Dat vraag ik me ook af.
Hier geen herkenning! Ik ben net weer bijna 6 weken zwanger van mn 2e, ruim 3 jaar na de 1e. Maar ik heb het zwanger zijn nooit gemist. Voor mij is het echt iets noodzakelijks om een baby te krijgen. ? Zo heeft ieder zn ding!
Heel herkenbaar! Ik vond het zwanger zijn ook echt heerlijk en voelde me geweldig en trots. Ons zijn twee kinderen gegund en heb bij beiden vollop genoten. Voor ons is met twee gezonde kids ons gezin compleet. Daar was ik me al heel bewust van tijdens tweede zwangerschap. Heel dankbaar dat ik voor de tweede keer een zwangerschap mee mocht maken na drie miskramen. Nu is mijn baarmoeder verwijderd dus echt definitief geen kids meer. Geniet van je kleintje. Heerlijk die baby periode.
Hier ook heimwee. 6 weken geleden bevallen van een prachtige dochter en nu stiekem toch wel heimwee ookal heb ik altijd gezegd maar er maar 1 te willen. Ik wil toch gaan kijken of een 2e ons nog gegund is maar me vriend is het daar helaas niet mee eens
misschien over een paar jaar dat zijn gedachten nog veranderd. Eerst even gaan genieten van onze prachtige dochter!!
misschien over een paar jaar dat zijn gedachten nog veranderd. Eerst even gaan genieten van onze prachtige dochter!!Heel herkenbaar. Naar onze 2 dochters waarvan ik ongepland zwanger was geraakt bleef ik het gevoel houden er nog graag 1 te willen. Maar manlief wilde het niet.
Dacht dat het gevoel kwam omdat we er nooit bewust voor gekozen hadden zwanger te worden. Leek me zo iets bijzonders om er samen voor te gaan. Maar ik ben mega vruchtbaar en raakte door de anticonceptie heen zwanger. Gelukkig waren ze heel welkom. En is dat allemaal goed gekomen.
Toch bleef ik dat gevoel extreem houden. Naar 4 jaar proberen om mijn man over te halen dacht ik gaat nooit meer gebeuren. En wilde ik dat mijn man zich liet helpen. Zodat ik dan de hoop kon opgeven. Maar toen kwam hij er in eens zelf mee dat hij toch een derde wilde. Dus hop gelijk begonnen met proberen. Vond het zo spannend. Zo voor het echt haha... Maar de eerste maand was het al meteen raak haha.. een mooie zoon was op komst. Dolgelukkig waren we. Tot dat de zwangerschap anders liep dan gepland. Ons zoontje bleek een zeldzame afwijking te hebben. Dus mijn wereld stortte in. Dacht echt komt dit nou omdat ik het zo graag wilde. Een pittige medische zwangerschap volgde. En een hele spannende bevalling. Maar gelukkig was de prognose goed. En zou het goed komen met hem. Nu 11 maanden later en kern gezond een heerlijk manneke.
Maar weer bleef dat gevoel van het niet compleet zijn. Nou heb ik altijd een wens gehad 4 kindjes te krijgen. Maar altijd gezegd dat het een wens zou blijven omdat het huis te klein zou zijn voor 4 kids.
Dus stopte ik dat gevoel weg. Moest klaar zijn. Heb toch al 3 mooie gezonden kids. Dus wat wil je nog meer. Mijn man wilde een afspraak gaan maken bij de huisarts om zich te laten helpen. Om zo te voorkomen dat het weer spontaan zou gebeuren haha.. Maar dat liep weer even anders haha...ik voelde me al een tijdje niet fit. En mijn man stond erop dat ik zou testen. Ik dacht zelf dat alle spanning van de heftige tijd eruit kwam. Maar Hij herkend het ondertussen wel. En ja hoor weer zwanger. Mijn man bleef maar lachen. En ik dacht alleen maar nee dit kan niet. Ik heb me zelf er net bij neergelegd dat we compleet zijn zo.
Maar toen het eenmaal was geland ook wel weer super blij. Een 4de wat een geluk. Maar gelijk de angst op weer zo'n zwangerschap als bij ons zoontje. Gelukkig gaat alles goed tot nu toe. En weten we dat we een mooi meisje bij krijgen. Ben nu alweer 22 weken zwanger en probeer zoveel mogelijk te genieten. Want dit is echt ons allerlaatste kindje. Dus dit komt nooit meer terug.
In de toekomst zullen we moeten verbouwen haha.. Maar voorlopig doen we het lekker met de ruimte die er is. En gaan we eerst genieten. En dan zien we wel weer.
Ben ook erg benieuwd of ik naar de bevalling ook echt het gevoel heb dat we klaar zijn.
Hopelijk is het geen verslaving aan het worden haha...
Gr Renske
Dacht dat het gevoel kwam omdat we er nooit bewust voor gekozen hadden zwanger te worden. Leek me zo iets bijzonders om er samen voor te gaan. Maar ik ben mega vruchtbaar en raakte door de anticonceptie heen zwanger. Gelukkig waren ze heel welkom. En is dat allemaal goed gekomen.
Toch bleef ik dat gevoel extreem houden. Naar 4 jaar proberen om mijn man over te halen dacht ik gaat nooit meer gebeuren. En wilde ik dat mijn man zich liet helpen. Zodat ik dan de hoop kon opgeven. Maar toen kwam hij er in eens zelf mee dat hij toch een derde wilde. Dus hop gelijk begonnen met proberen. Vond het zo spannend. Zo voor het echt haha... Maar de eerste maand was het al meteen raak haha.. een mooie zoon was op komst. Dolgelukkig waren we. Tot dat de zwangerschap anders liep dan gepland. Ons zoontje bleek een zeldzame afwijking te hebben. Dus mijn wereld stortte in. Dacht echt komt dit nou omdat ik het zo graag wilde. Een pittige medische zwangerschap volgde. En een hele spannende bevalling. Maar gelukkig was de prognose goed. En zou het goed komen met hem. Nu 11 maanden later en kern gezond een heerlijk manneke.
Maar weer bleef dat gevoel van het niet compleet zijn. Nou heb ik altijd een wens gehad 4 kindjes te krijgen. Maar altijd gezegd dat het een wens zou blijven omdat het huis te klein zou zijn voor 4 kids.
Dus stopte ik dat gevoel weg. Moest klaar zijn. Heb toch al 3 mooie gezonden kids. Dus wat wil je nog meer. Mijn man wilde een afspraak gaan maken bij de huisarts om zich te laten helpen. Om zo te voorkomen dat het weer spontaan zou gebeuren haha.. Maar dat liep weer even anders haha...ik voelde me al een tijdje niet fit. En mijn man stond erop dat ik zou testen. Ik dacht zelf dat alle spanning van de heftige tijd eruit kwam. Maar Hij herkend het ondertussen wel. En ja hoor weer zwanger. Mijn man bleef maar lachen. En ik dacht alleen maar nee dit kan niet. Ik heb me zelf er net bij neergelegd dat we compleet zijn zo.
Maar toen het eenmaal was geland ook wel weer super blij. Een 4de wat een geluk. Maar gelijk de angst op weer zo'n zwangerschap als bij ons zoontje. Gelukkig gaat alles goed tot nu toe. En weten we dat we een mooi meisje bij krijgen. Ben nu alweer 22 weken zwanger en probeer zoveel mogelijk te genieten. Want dit is echt ons allerlaatste kindje. Dus dit komt nooit meer terug.
In de toekomst zullen we moeten verbouwen haha.. Maar voorlopig doen we het lekker met de ruimte die er is. En gaan we eerst genieten. En dan zien we wel weer.
Ben ook erg benieuwd of ik naar de bevalling ook echt het gevoel heb dat we klaar zijn.
Hopelijk is het geen verslaving aan het worden haha...
Gr Renske
Heel herkenbaar. Naar onze 2 dochters waarvan ik ongepland zwanger was geraakt bleef ik het gevoel houden er nog graag 1 te willen. Maar manlief wilde het niet.
Dacht dat het gevoel kwam omdat we er nooit bewust voor gekozen hadden zwanger te worden. Leek me zo iets bijzonders om er samen voor te gaan. Maar ik ben mega vruchtbaar en raakte door de anticonceptie heen zwanger. Gelukkig waren ze heel welkom. En is dat allemaal goed gekomen.
Toch bleef ik dat gevoel extreem houden. Naar 4 jaar proberen om mijn man over te halen dacht ik gaat nooit meer gebeuren. En wilde ik dat mijn man zich liet helpen. Zodat ik dan de hoop kon opgeven. Maar toen kwam hij er in eens zelf mee dat hij toch een derde wilde. Dus hop gelijk begonnen met proberen. Vond het zo spannend. Zo voor het echt haha... Maar de eerste maand was het al meteen raak haha.. een mooie zoon was op komst. Dolgelukkig waren we. Tot dat de zwangerschap anders liep dan gepland. Ons zoontje bleek een zeldzame afwijking te hebben. Dus mijn wereld stortte in. Dacht echt komt dit nou omdat ik het zo graag wilde. Een pittige medische zwangerschap volgde. En een hele spannende bevalling. Maar gelukkig was de prognose goed. En zou het goed komen met hem. Nu 11 maanden later en kern gezond een heerlijk manneke.
Maar weer bleef dat gevoel van het niet compleet zijn. Nou heb ik altijd een wens gehad 4 kindjes te krijgen. Maar altijd gezegd dat het een wens zou blijven omdat het huis te klein zou zijn voor 4 kids.
Dus stopte ik dat gevoel weg. Moest klaar zijn. Heb toch al 3 mooie gezonden kids. Dus wat wil je nog meer. Mijn man wilde een afspraak gaan maken bij de huisarts om zich te laten helpen. Om zo te voorkomen dat het weer spontaan zou gebeuren haha.. Maar dat liep weer even anders haha...ik voelde me al een tijdje niet fit. En mijn man stond erop dat ik zou testen. Ik dacht zelf dat alle spanning van de heftige tijd eruit kwam. Maar Hij herkend het ondertussen wel. En ja hoor weer zwanger. Mijn man bleef maar lachen. En ik dacht alleen maar nee dit kan niet. Ik heb me zelf er net bij neergelegd dat we compleet zijn zo.
Maar toen het eenmaal was geland ook wel weer super blij. Een 4de wat een geluk. Maar gelijk de angst op weer zo'n zwangerschap als bij ons zoontje. Gelukkig gaat alles goed tot nu toe. En weten we dat we een mooi meisje bij krijgen. Ben nu alweer 22 weken zwanger en probeer zoveel mogelijk te genieten. Want dit is echt ons allerlaatste kindje. Dus dit komt nooit meer terug.
In de toekomst zullen we moeten verbouwen haha.. Maar voorlopig doen we het lekker met de ruimte die er is. En gaan we eerst genieten. En dan zien we wel weer.
Ben ook erg benieuwd of ik naar de bevalling ook echt het gevoel heb dat we klaar zijn.
Hopelijk is het geen verslaving aan het worden haha...
Gr Renske
Dacht dat het gevoel kwam omdat we er nooit bewust voor gekozen hadden zwanger te worden. Leek me zo iets bijzonders om er samen voor te gaan. Maar ik ben mega vruchtbaar en raakte door de anticonceptie heen zwanger. Gelukkig waren ze heel welkom. En is dat allemaal goed gekomen.
Toch bleef ik dat gevoel extreem houden. Naar 4 jaar proberen om mijn man over te halen dacht ik gaat nooit meer gebeuren. En wilde ik dat mijn man zich liet helpen. Zodat ik dan de hoop kon opgeven. Maar toen kwam hij er in eens zelf mee dat hij toch een derde wilde. Dus hop gelijk begonnen met proberen. Vond het zo spannend. Zo voor het echt haha... Maar de eerste maand was het al meteen raak haha.. een mooie zoon was op komst. Dolgelukkig waren we. Tot dat de zwangerschap anders liep dan gepland. Ons zoontje bleek een zeldzame afwijking te hebben. Dus mijn wereld stortte in. Dacht echt komt dit nou omdat ik het zo graag wilde. Een pittige medische zwangerschap volgde. En een hele spannende bevalling. Maar gelukkig was de prognose goed. En zou het goed komen met hem. Nu 11 maanden later en kern gezond een heerlijk manneke.
Maar weer bleef dat gevoel van het niet compleet zijn. Nou heb ik altijd een wens gehad 4 kindjes te krijgen. Maar altijd gezegd dat het een wens zou blijven omdat het huis te klein zou zijn voor 4 kids.
Dus stopte ik dat gevoel weg. Moest klaar zijn. Heb toch al 3 mooie gezonden kids. Dus wat wil je nog meer. Mijn man wilde een afspraak gaan maken bij de huisarts om zich te laten helpen. Om zo te voorkomen dat het weer spontaan zou gebeuren haha.. Maar dat liep weer even anders haha...ik voelde me al een tijdje niet fit. En mijn man stond erop dat ik zou testen. Ik dacht zelf dat alle spanning van de heftige tijd eruit kwam. Maar Hij herkend het ondertussen wel. En ja hoor weer zwanger. Mijn man bleef maar lachen. En ik dacht alleen maar nee dit kan niet. Ik heb me zelf er net bij neergelegd dat we compleet zijn zo.
Maar toen het eenmaal was geland ook wel weer super blij. Een 4de wat een geluk. Maar gelijk de angst op weer zo'n zwangerschap als bij ons zoontje. Gelukkig gaat alles goed tot nu toe. En weten we dat we een mooi meisje bij krijgen. Ben nu alweer 22 weken zwanger en probeer zoveel mogelijk te genieten. Want dit is echt ons allerlaatste kindje. Dus dit komt nooit meer terug.
In de toekomst zullen we moeten verbouwen haha.. Maar voorlopig doen we het lekker met de ruimte die er is. En gaan we eerst genieten. En dan zien we wel weer.
Ben ook erg benieuwd of ik naar de bevalling ook echt het gevoel heb dat we klaar zijn.
Hopelijk is het geen verslaving aan het worden haha...
Gr Renske
Wat een verhaal Renske! Wat fijn dat het nu goed gaat met je zoontje. En wauw, wat een geluk heb je, een vierde kindje op komst! Hoe anders kan je leven lopen..
Ik herken me ook in de verhalen hierboven. We hebben een zoontje van 6 maanden, en ik heb ook heimwee naar het zwanger zijn. Soms zijn er echt momentjes dat ik een kleintje in mijn buik mis, zo gek. Maar mijn vriend wil geen tweede, helaas. Ik ben er (juist daardoor denk ik) wel mee bezig, ik kan me nu al verheugen om over n paar jaar een tweede te krijgen. Dus dat wordt nog wat Loslaten maar! Gelukkig vindt hij het wel oké om bijv. kleertjes en zo te bewaren, voor het geval dat. Wie weet wat er gaat komen, na jouw verhaal Renske geloof ik dat alles mogelijk is!
Ik herken me ook in de verhalen hierboven. We hebben een zoontje van 6 maanden, en ik heb ook heimwee naar het zwanger zijn. Soms zijn er echt momentjes dat ik een kleintje in mijn buik mis, zo gek. Maar mijn vriend wil geen tweede, helaas. Ik ben er (juist daardoor denk ik) wel mee bezig, ik kan me nu al verheugen om over n paar jaar een tweede te krijgen. Dus dat wordt nog wat
Loslaten maar! Gelukkig vindt hij het wel oké om bijv. kleertjes en zo te bewaren, voor het geval dat. Wie weet wat er gaat komen, na jouw verhaal Renske geloof ik dat alles mogelijk is!