Helaas moet ik de medische molen in...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Na twee miskramen en 14 maanden proberen gaan we nu echt beginnen met onderzoeken wat er mis is bij de gyn.
Mijn man is vorige week al getest en daaruit bleek (gelukkig) dat er met hem niets mis is. Ik ben al vier cyclussen aan t temperaturen, dus de gyn. kan me daarvoor ook niet eerst drie maanden naar huis sturen.

Weet iemand wat ons nu te wachten staat? Wat gaat er eerst gebeuren? We zijn allebij 32 jaar oud.

We hebben pas over twee weken een afspraak, maar ben nu al zenuwachtig.

liefs Kersensnoepje
 
Hoi,

Heel veel sterkte de komende tijd. Vooral blijven praten samen (en evt. met lieve vrienden en/of familie). Uit eigen ervaring weet ik dat het een heftige periode is en dat je elkaar hard nodig hebt. Je relatie wordt erdoor op de proef gesteld, maar als je het doorstaat kan niets hem nog breken en kun je samen alles aan.
Succes!

Stella

PS. momenteel bezig met 1e ICSI na 2,5 jr kinderwens. 13/6 2e follikelmeting!!
 
Hoi Kersensnoepje,

Balen dat je de MMM in moet. Ik ben zelf ook net in de molen gestapt en kan je dus alleen vertellen wat er bij ons gedaan is.
Allereerst zaadonderzoek, dan gaan ze jouw cyclus volgen; op de 2e of 3e dag bloed prikken om allerlei waardes te bepalen, een inwendige echo om te kijken of er follikels rijpen en je eisprong vast te stellen, een samenlevingstest (vrijen op commando dus )  en daarna nog een keer bloed prikken om je progestanwaarde te bepalen. Omdat jij al 2x zwanger geweest bent zullen ze zich misschien wat meer op dat laatste onderzoek richten omdat dat ervoor zorgt dat de bevruchtte eicel zich kan innestelen en goed blijft zitten.
Heel veel succes en ik hoop dat het een kort MMM ritje zal worden!

Cath
 
Hoi, welkom op dit forum, ook al had je liever hier niet gekomen.
Je kan een inwendig onderzoek verwachten met uitstrijkjes, bloedonderzoeken, echo's. folikelmetingen, hsg  en je man mag zijn zaad inleveren. Maar je hoeft niet alles te krijgen, het ligt aan de uitslagen.
Ik wens jullie beiden erg veel succes en dat jullie wens dat het goed gaat uit mag komen.

Liefs

Lydia
 
Bedankt voor jullie reacties. Ik neem aan dat al die dingen niet tegelijk gedaan worden, ziet er nogal intensief uit.
Dat van het kunnen zien of het wel goed innesteld is misschien wel iets wat belangrijk is na 2 miskramen. Ik wist niet dat ze dat kunnen zien en dus misschien zelfs verbeteren?

Ik ben bang dat ik meteen ga zitten huilen als ik binnen ben bij de gyn. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik word er zo emotioneel van... En ik denk dan ook zo'n arts ziet natuurlijk elke dag nog veel ergere dingen en ik ben dan nu al verdrietig, daar schaam ik me voor.

Maar het voelt ineens zo erg dat ik toch naar het ziekenhuis ga, zo van nu is het dus definitief een probleem. Dat is confronterend...
En zo oneerlijk, waarom ik? Waarom wij?
Toch?
Hebben jullie dat niet?

liefs Kersensnoepje
 
Hoi,
De gyn zal je heus niet raar aankijken als je begint te huilen hoor! heb ik ook al diverse keren gedaan. het is gewoon allemaal erg heftig! en dat begrijpt hij/zij.
Je moet maar denken dat de kleenex (staat nl. altijd in de buurt) dan tenminste gebruikt wordt ;) !
Hou je taai!
mocht je meer info willen over het traject dan kun je altijd kijken op de site www.freya.nl daar heb ik zelf erg veel aan (gehad). Sta je niet met een mond vol tanden als er opeens allemaal dokterstaal over de tafel komt!
Stella
bezig met 1e ICSI, na 2,5 jr kinderwens, 13/6 1e follikelmeting
 
Hoi,
Ik heb vandaag ook een afspraak bij de gyn gemaakt. Ben 31 en inmiddels al 15 maanden  bezig. Ik kan het ook niet geloven. Waarom wij? We zijn gezond, mijn cyclus is normaal en toch lukt het niet. Het beheerst mijn leven inmiddels en dat wil ik niet, ik wil gewoon zwanger worden. Net als iedereen om me heen (tenminste, zo lijkt het). Ik stond vanmiddag bij die balie en had het gevoel alsof ik in een verkeerde film was beland. Ik heb nog nooit iets gemankeerd en ineens moet je naar een ziekenhuis voor iets wat eigenlijk gewoon moet lukken. Ik kon wel janken, al tijdens het maken van de afspraak. Soms denk ik, hoe moet het nou verder als het echt niet lukt. Wat voor leven moet ik dan gaan leiden? Ik weet het echt niet. Ik had nooit gedacht dat het niet zou lukken.
6 juli is de afspraak...
 
Bedankt voor je tip Stella.
Ik zal daar eens gaan kijken.
Ik kom net een vriendin tegen die zegt dat ze zwanger is, op zich allemaal erg leuk en fantastisch voor haar, ware het niet dat ze die man nog maar 3 maanden kent en al negen weken zwanger is!
Het is wel welkom enzo, maar ze hadden toch met condoom gevreeen en heel voorzichtig gedaan...

Ik word daar toch een beetje verdrietig van...
Niet dat ik het haar niet gun, maar dan denk ik waarom mag het bij ons zo niet gaan?
En bij jullie ook niet...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan