helaas!!!!!!!

hallo dames!

nog de aller beste wensen voor 2007!!!!

nou op de vraag of ik ooits nog te genezen ben?:volgens de doktoren niet,alleen te remmen!

de uitzaaingen die in mijn lever zitten kunnen ze niet weghalen.bij nierkanker help namelijk GEEN chemo-kuur.

dus ze kunnen de tumer alleen remmen dormiddel van de medicijnen die ik slik.

XXXX nadia
 
Hoi,

Heel veel sterkte gewenst!!
Ik herken veel in jou verhaal, zelf was ik vorig voorjar zwanger, tijdens het standaard bloedonderzoek, zijn ze er achter gekomen dat ik Leukemie heb. Ik  ben met 15 weken bevallen van een piepklein meisje.
Ik slik nu ook medicijnen waarmee ik niet zwanger mag raken. Ik was afgelopen kerst uit gerekend en zit nu ook met lege handen.

Weet niet veel te typen op dit moment, maar ik wens je veel sterkte voor nu en in de toekomst.Mijn ervaring is dat alles eerst in een roes voorbij komt en nu later pas de klap komt van het besef, dat je toch wel ernstig ziek  bent. Vooral ook hoe komt het in de toekomst, vooral ook omdat ik al twee kinderen heb!!

Hoe zijn ze er bij jou achter gekomen?  

Groetjes Meintje
 
hallo meid, heel veel sterkte met dit dubbele verdriet, ik heb zelf ook mijn zoontje verloren bij een zwangerschap van 24 weken , en dat vond ik al moeilijk genoeg hoe kom je dan in hemelsnaam over het verdriet dat je zelf ook nog ontzettend ziek bent??? wat is de  wereld toch oneerlijk verdeeld he!!!
maar ik hoop in ieder geval dat je je een beetje beter gaat voelen ook met de uitzichten die je hebt,
groetjes wendy
 
Hoi   Meintje.

Wat erg voor je!!!!!!! Maar jij snapt mij natuurlijk als geen ander denk ik! Ik zou graag in contact met je willen komen mijn msn is

an.boe@hotmail.com




Bij zijn ze erachter gekomen omdat ik hele erge pijn kreeg in mijn zij! Ik werd eerst doorverwezen naar de gynicoloog en toen die niets kon vinden stuurde die mij weer door voor een echo van mijn nieren! En daar zijn ze erachter gekomen!

De woorden: "gaat u maar even zitten we hebben een tumor bij u gevonden" konden op dat moment gewoon   niet waar zijn!!! Ik ben zwanger en wil nog lang niet dood!!!!!! Riep ik toen uit tegen de dokters!
In verwachting dat ze zouden zeggen "nee meid je hoef je geen zorgen te maken je kan in februari gewoon bevallen en die tumor is heeeel klein!!!!!"

Maar helaas ze keken me net alsof ik nog maar even te leven had!
Gelukkig was ik toen met een vriendin. Ik moest met spoed opgenomen worden ik mocht die dag nog wel thuis slapen maar de volgende dag moest ik me om 08:00 melden ik zou opgenomen worden.Zo gezegd zo gedaan.Wij de volgende ochtend naar het ZH.Ik werd gelijk naar het VU gestuurd, daar hadden ze meer specialisten!Ok wij naar het VU en daar bij de gynicologie.Er gingen ongeveer 3 dagen  vorbij en een puctie eveel echo's  verder werd mij verteld dat de zwangerschap onderbroken moest worden!!!!!!Ik kon het niet geloven,ik?,ik ben pas 20! dacht ik en ik zit in de gelukkigste periode van mijn leven en dan DIT?????!!!Maar helaas  het was geen nanchtmerrie maar gewoon de harde werklijkheid van deze wereld!Ik mocht van het weekand naar huis en maardag moest ik terug komen.Ik zou dan ingeleid worden  en dus op een natuurlijke mannier bevallen.En zo ben ik dus uiteindelijk bevallen van onze zoontje van bijna 20 weken!Daar lag hij in mijn armen!Heel klein en onschuldig  maar toch zo groot!!!!!!We hebben hem 1 week later begraven!Uiteindelijk ben ik door hem erahter gekomen van mijn ziekte!Omdat hij(dus ook mijn baarmoeder) groeide begon het te drukken tegen mijn tumor en dat was de pijn in mijn zij!!!Moet je je eens voorstellen als ik een miskraam had gehad?Ik was er dan misschien veel te laat achter gekomen!
Maar daar wil ik verder ook niet aan denken! Tot de dag van vandaag heb ik veel verdiet en lijkt het wel een grote boze droom!maar dat ik niet zo helaas...............  




groetjes en eel lief ik
 
Hee meissie,

Wat een afschuwelijk verhaal zeg. Ik vind het heel goed van je dat je hier je verhaal durft te vertellen. Je klinkt ook sterk. Je hebt moeten kiezen voor je eigen leven boven dat van je kindje. Je had gewoon geen keus. Ik vind het erg vervelend voor je dat je nooit meer zwanger kan zijn. Het is gewoon niet eerlijk.
Ik weet niet of je er iets aan hebt...ik heb 4 jaar in de medische molen gezeten en zwanger worden leek uitgesloten. Op dat moment zijn wij met adoptie aan de gang gegaan en als je eenmaal die mindset hebt is dat ook heel bijzonder en mooi en je kunt je ook echt verheugen op zo'n kindje. Uiteindelijk ben ik toch nog zwanger geworden door ivf. Ik hoop stiekum dat er voor jou ook nog een wondertje gebeurd en het je ooit weer gegunt is..

lfs ing
 
thanks allemaal voor jullie berichtjes!!!!!

ook al ken ik jullie niet het voelt alsof jullie me steunen!


dank jullie dames ik waardeer dit echt!!!!!
  liefs nadia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan