Een man had een droom.
Hij droomde dat hij langs het strand wandelde,
samen met de HEER.
Tegen de blauwe hemel tekenden zich perioden van zijn leven af.
Voor iedere periode zag hij twee paar voetstappen in het zand;
het ene paar van hemzelf,
en het andere paar van de HEER.
Toen de laatste periode afgebeeld was,
keek hij terug naar de voetstappen in het zand.
Plotseling zag hij dat er op vele plaatsen van zijn levensweg
slechts één paar voetstappen was.
Hij merkte ook op dat dit juist gebeurde
tijdens de moeilijkste en droevigste tijden
van zijn leven.
Het deed hem echt verdriet
en daarom vroeg hij de HEER ernaar.
Hij zei:
"HEER, U hebt gezegd
dat als ik eenmaal besloot U te volgen,
dat U dan de hele weg met mij zou gaan.
Maar nu zie ik dat er juist
in de moeilijkste tijden van mijn leven,
slechts één paar voetstappen is.
Ik snap niet dat U mij juist op die momenten hebt verlaten."
Toen antwoordde de HEER:
"Mijn dierbaar kind, Ik houd vanje
en zou je nooit verlaten.
In jouw momenten van strijden en lijden,
daar waar je maar één paar voetstappen ziet,
daar was het... dat ik je droeg!"
En toch vind ik rust
hoe de omstandigheden ook zijn
toch vind ik rust
waar ik elke dag ook voor kom te staan
toch vind ik rust
hoe pijnlijk sommige dingen ook zijn
toch vind ik rust
ook al heb ik 100 waarom's
toch vind ik rust
ook al ben ik heel erg boos
toch vind ik rust
al vallen er duizenden tranen
toch vind ik rust
al ben ik diep teleurgesteld
altijd vind ik weer die rust
als ik tot U nader
en mijn leven in Uw handen leg
geeft U mij rust
zodat ik niets anders kan
dan in Uw rust verdergaan.