Hoi,
Ik herken veel van deze verhalen, al is het bij mijn dochter niet zo erg als jullie het beschrijven. Ze is nu bijna 2 en wil voornamelijk altijd haar zin krijgen. Als ik dan "nee" zeg, dan probeert ze het toch. Ik zeg dan nogmaals nee en haal haar weg bij wat ze wilde doen. Dan laat ze zich op de vloer vallen en begint vreselijk te krijssen. Ik laat haar dan gewoon liggen. Ik ga de was doen, of tv kijken, of iets anders. Ze krijgt in elk geval geen aandacht van mij. Probeert ze het toch weer, dan zeg ik nogmaals heel boos nee, en haal haar er weer vandaan. Vaak gaat het krijssen en gillen en met haar hoofd op de vloer bonken op een gegeven moment over in huilen. Dan komt ze naar mij toe voor een knuffel en dan troost ik haar. Daarna ga ik even iets met haar doen, zodat ze weet dat als ze lief en rustig is, ze wel aandacht van mij krijgt. Ze heeft mij ook één keer geslagen toen ze iets niet mocht. Ze was al gaan gillen, krijssen, etc. en toen stond ze op en sloeg me op mijn benen. Toen ben ik heel boos geworden en heb ik haar in de bijkeuken gezet. Ze was eerste even heel stil en begon na een halve minuut heel hard te huilen. Toen het huilen over ging in snikken ben ik naar haar toe gegaan en heb uitgelegd dat ze mij niet mocht slaan. Knuffels en kusjes en toen weer even met haar gespeeld.
Ik denk dat het belangrijk is om geen aandacht te geven zolang ze in een driftbui zitten. Je kunt ze op dat moment toch niet afleiden of troosten of uitleggen waarom het niet mag. Ze zijn boos. Slaan, schoppen, bijten vind ik wel echt te ver gaan, dan zet ik mijn dochter even in haar eentje in de bijkeuken.
