Help! Hekel aan schoonmoeder sinds zwangerschap

[Sieper]

Oooh ik herken dit ook zó erg! Mijn schoonouders wonen om de hoek, mijn eigen ouders aan de andere kant van nl (ben voor mijn vriend verhuist). Ondanks dat mijn schoonmoeder alles dus al veel meer meemaakt dan mijn eigen ouders wilt ze zichzelf graag belangrijk voelen en is de beledigd als ik graag dingen met mijn eigen moeder wil doen. Ze zegt ook steeds 'of je het nou wilt of niet, als jij bevalt zorg ik dat ik in het ziekenhuis op de gang sta mochten jullie me nodig hebben' terwijl wij ook hebben gezegd het zelf te willen doen. Ze meent het zich allemaal beter te weten, wantja zo deed ze dat bij de andere kinderen ook en is haar manier van handelen volgens haar niet meer dan normaal. Bij mijn ouders is het heel erg 'geen bericht goed bericht' en voelt niks als een verplichting, wat jij ook een beetje hebt zo te lezen. 
Tuurlijk is het goed om een gesprek met haar aan te gaan maar als jouw schoonmoeder net zo koppig en vol van zichzelf is als de mijne adviseer ik je om het het ene oor in te laten gaan en het andere oor uit en je samen met je man gewoon aan JULLIE plan te houden. Bij mij zal dit helaas een struikelpunt blijven, ik hoop bij jou niet! 
 

 

[Navels]

Ik moet een beetje lachen om al deze berichten. Als aanstaande moeder met een bevalling in het zicht ga je je toch geen zorgen maken over de gevoelens van je schoonmoeder zeker?
Ik zou uberhaupt never nooit de bevallingsdatum communiceren. Je kunt je schoonmoeder evt. uitnodigen wanneer je opgeknapt op de kamer ligt en je klaar voelt voor bezoek. Als schoonmoeder daar een mening over heeft, zou ik mijn partner haar laten meedelen dat dit niet gewaardeerd wordt en dat iedereen het op haar eigen manier doet. De ervaringen van je schoonmoeder doen er totaal niet toe. 
Gewoon eerlijk en open communiceren. Mocht je schoonmoeder dat niet accepteren dan mag je partner aan de slag met haar, en anders heeft ze gewoon pech.

 

[Cinn]

-

 

[Niempje]

[quote quote=10227725]Ohhh over schoonmoeders gesproken zeg.. ik snap je helemaalll!!!! Ik heb nog nooit zo erge antipathie tegen iemand gevoelt als tegen haaaar in me zwangerschap!!! Ze wonen (gelukkig) een uur rijden bij ons vandaan. Maar dat waardeert ze niet en laat ze merken ook. Ze komt al binnen bij mij met de woorden dat het roteind rijden is over een rotweg. Ze kunnen dan trouwens wel elke week ruim n uur in de auto zitten voor n concert.. dat is dan weer niet vervelend.. en zo zijn er 1000 dingen.. Nou ist extra vervelende dat ze van de opvoedmethode is van knijpen en tikken uitdelen en jaaaa al voordat ze 1 zijn! Ik word er beroerd van hoe ze omgaat met het andere kleinkind dat ze al heeft. Ook is ze heel bezitterig.. als zij er is kan zelfs me schoonzus zelf amper dr eigen kind vasthouden of iets zeggen als het kind iets ondeugends doet. Nu willen ze in september een week bij ons in de buurt op vakantie en dan ELKE dag op bezoek komen (ben 2 aug uitgerekend) en dat terwijl.mn man maar 2 weken vakantie heeft! Draaaaama ik zie er vreselijk tegenop en ben echt bang dat ik vreselijk uit me vel ga springen tegen haar.. ze is namelijk ook t type die zonder te vragen door je agenda bladert in je kastjes graait enz en heb al te veel met haar meegemaakt. Ik word al chagi als ik aan haar denken uwghhh. Hebben jullie nog tips?????[/quote]
Tegen haar zeggen dat je het niet wil en ze normaal moet doen?
Hierover dan wel met je man op 1 lijn zitten natuurlijk.

Mijn schoonmoeder was ook helemaal over enthousiast omdat het haar 1e kleinkind is. Zo heb ik ook gedacht want ik wilde totaal geen hekel aan haar hebben. Ze is het liefste mens (buiten mijn moeder haha) op de hele wereld en doet echt alles voor ons.
Dat ze dan enthousiast is en soms wat te veel er bovenop kan zitten neem ik voor lief.
Ze wilde ook elke dag langs komen maar mijn man heeft gezegd dat het nu wel even goed is en ze over 2 dagen weer even kan komen kijken.

Ze pakte haar ook helemaal niet uit zichzelf want wist dat ik hier niet van gediend ben. Mocht ze dat wel doen of iets wat ik niet wil nou dan krijgt ze het te horen hoor.
Natuurlijk wel op een normale manier maar ik ga me niet inhouden om haar gevoelens.

Ik begrijp niet zo goed waarom je je niet zou uitspreken tegenover haar. Je blijft nu zelf met een rot gevoel zitten en maakt je al helemaal druk om dan.
Ga het rustig bespreken, mocht ze wild worden dan heb je het iig geprobeert en is het verder haar probleem als ze zich rot voelt.|
Succes allemaal!

Onthou ook dat het allemaal over enthousiasme is vanuit hun kant. Niet dat ze dan moeten doen zoals ze kunnen doen maar vaak als je het bespreekt snapt ze het al. Als dit niet zo is, wat ik al zei dan haar probleem!
Geniet van jullie kleintjes.

 

[Eefje-]

He jakkes Anna Sophie! 
Ik zou echt grenzen stellen! Word je gewoon medegedeeld dat als ze in dat bungalowpark zitten ze elke dag komen? Meteen erover heen met dat ze langs kunnen komen als ze even bellen, en dat jullie het niet elke dag willen en zelf ook dingen willen doen/een ritme hebben etc.
Knijpen en tikken uitdelen? Ook meteen erover heen en zeggen dat (straks) júllie dat niet willen bij jullie kind.
Zulke types moeten het meteen horen, anders ontstaan er hele hardnekkige patronen. Ontzettend opdringerig klinkt het, dat ze gewoon even zullen bepalen hoe het zal gaan! Nou.. jullie leven en kind en daar bepalen jullie in eerste instantie zelf hoe de dingen gaan! Doen hoor. Zij moet zich aanpassen, niet jullie. Gelukkig wonen ze niet om de hoek!