HELP! Ik ben zwanger

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey meiden,

Ik ben er gister achter gekomen dat ik zwanger ben. Ik stond op en voelde me ineens zo misselijk en eigenlijk wist ik het meteen. Ik naar de apotheek gegaan en test gekocht en ja hoor ZWANGER!

Ik weet me echt geen raad. Çinar is bijna 4 maanden en ilayda is 3 en half.  Ik had vorige maand een afspraak om mn spiraaltje te laten zetten maar op die dag en op dezelfde tijd werdt Çinar toen geopereerd dus ja heb ik mn afspraak afgezegd om bij hem te blijven, een dag later was ik niet meer ongesteld dus konden ze hem niet meer plaatsen. Op dit moment zeg ik echt neeeeeeeeee ik wil dit niet echt niet, ik heb er over na zitten denken om het weg te laten halen hoe erg ik dit ook vind. ik weet niet of ik dit wel kan ik ben zo bang voor de spijt die ik later mischien zal krijgen dat ik dalijk geen raad meer met mezelf weet.  Mn vriendinnen en mn man  zeggen  allemaal tegen me dit kan jij niet  het zit niet in je om een kindje weg te laten halen je gaat er zeker spijt van krijgen. En daar ben ik zelf ook heel erg bang voor. Maar ik weet niet of ik dit wel aankan 3 kinderen ik ben net een beetje hersteld van alles en kan ik weer opnieuw beginnen.
En daarbij komen ook nog andere zaken zoals ja je moet later 3 kinderen een goede opleiding kunnen geven, we moeten een andere auto, ik heb voor dit kindje geen slaapkamer meer.
Meiden het is zo moeilijk ik ben alleen maar aan het huilen en het klinkt heel hard maar het liefst zou ik willen dat het hartje uiteindelijk zelf stopt met kloppen en dat een engeltje goed voor mn kindje gaat zorgen boven in de hemel en hem verteld dat we echt wel een lieve papa en mama zijn en veel van hem houden.

Ik heb net een berekening gemaakt ik zou als ik het kindje hou uitgerekend zijn op 4 januari Çinar is op 8 januai geboren

Op dit moment weet ik echt niet wat ik moet doen het gevoel is zo dubbel


 
hallo.
ik weet wat je doormaakt ook al is het in mijn geval wel anders.
Ik ben 16 dus een tienermoeder.( nog wel samen met de papa)
ik heb ook heel erg voor de keuze gestaan dat ik het weg wou halen.
maar wist dat ik spijt zo krijgen meteen toen ik dacht ik ga er spijt van krijgen was het geen optie meer om het weg te laten halen.
voor al de tijd dat ik uitgerekend was wist ik al dat het vreselijk zou zijn om andere moeders zw te zien ( z'n buik zou ik dan ook hebben)  en na te denken of het al geboren zou zijn wat het zou zijn.
Ben nog elke dag dolblij dat we natas 'gehouden' hebben.

groetjes sylvia mama van natas (alweer 3 maanden)
 
Hoi Mama has,
Wat een vervelende situatie zeg!!! Ik kan me jou dubbele gevoel helemaal voorstellen. Het is natuurlijk nu de tijd om te genieten van je pasgeboren kindje. Je lijf is nog niet de oude en dan alweer zwanger. Ik heb ook een keer een zwangerschap afgebroken en dat was voordat ik Janine kreeg (3-3-07). Het is een aantal jaar geleden en ik was nog erg jong. Ik had het kindje niet meer te bieden dan een papa   en een mama die het nog niet allemaal op een rij hadden. Misschien wel een hele andere situatie maar ik wil alleen aangeven dat ik er toen voor heb gekozen om de zwangerschap af te breken en dat ik goed over na heb gedacht. Een weloverwogen keuze en het beste voor het kindje.
Ik vind nog steeds dat ik het kindje toen niet genoeg te bieden had en daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik zou er als ik jou was goed over nadenken maar het kan dus wel: een zwangerschap afbreken met als gevolg de gedachte dat je een juiste keuze heb gemaakt.
Heel veel sterkte met het nemen van de beslissing en geniet van de andere twee.

liefs, Nathalie
 
Hallo Mama Has,

ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent.
Wat vind je man er van?
Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik hoor over het algemeen dat mensen die abortus plegen hier heel erg veel spijt van krijgen.
Dat het hun leven lang bij blijft.

Ik snap dat het een enorme verandering voor jullie zal worden.. Maar toch denk ik dat het wel goed zal komen.
Succes lieverd.
Ik ben van Turkse afkomst, jij volgens mij ook.
Als je wilt msn'nen.. hoor ik het wel!
 
Hoi

Tja dat is snel....phoe phoe.
Ik zou het niet laten weg halen hoe zwaarje het ook gaat krijgen.
Laat het op je af komen en je kunt meer aan dan je denkt.
Waar er twee kunnen zijn kunnen er ook drie. Als de tweede een jaar is kan hij vast bij de oudste op de kamer en dan heb je een kamer over voor de baby.
Ik zou nooit abortus laten doen daar ben ik echt op tegen.
Laat het op je af komen en het komt echt allemaal wel goed.
Het is wat snel op elkaar maarja het is zo gelopen...
Ik hoop te horen wat je beslist
Veel succes !

Noomie en Thijs 13-02-07
 
Wat een moeilijke situatie zeg!

Ik kan je geen tips of suggestie's geven. Maar kan je wel een positieve ervaring vertellen, misschien heb je daar wat aan!

Ik heb zelf inmiddels 3 kinderen waarvan de 1e 2 maar een jaar schelen (net zoals bij jou het geval zou zijn). Zij liggen samen op 1 kamer, nooit problemen van gemaakt, want het verschil tussen hen is maar zo klein.
De drukte vond ik toen meevallen (maar had geen kindje van 3 jaar rondlopen, al zit die straks op de basisschool), gewoon omdat het kindje van 1 jaar nog veel slaapt (soms nog 2x, in ieder geval nog 1x). En de jongste gaat ook natuurlijk nog veel slapen. Verder kan jij dan ook je rust pakken.

Het is iets meer passen en meten als je iets wilt gaan doen. Maar echt...dat lukt ook. Krijg je snel genoeg handigheid in!

Sterkte met je besluit nemen...en denk er echt 10x over na voordat je je besluit neemt. Elke beslissing is goed...maar denk er wel overwogen over na!
 
Hoi meid,
lastig je situatie. Ik zou proberen niet te veel in paniek te raken, maar er gewoon echt even de tijd voor nemen om er rustig over na te denken. Er is echt wel een oplossing te vinden als je het wilt houden. 2 kindjes op 1 kamer kan gerust. Gewoon goed proberen in te denken hoe het is als jullie 3 kinderen zouden hebben, de voors en tegens afwegen en dan pas beslissen.
Sterkte.
Groetjes Veerle
 
Hoi mama Has,

Wat een moeilijke situatie! Het is iets wat je man en jij echt zelf moeten beslissen, niemand anders kan je daarbij helpen. Zo'n keuze is natuurlijk superpersoonlijk want wat je ook beslist, je moet er je hele leven mee verder. Neem dus rustig de tijd om er over na te denken en doe niets overhaasts.
Je zou ook nog kunnen overwegen om je kindje op te geven voor adoptie. Ik weet uit mijn naaste omgeving dat er heel veel mensen zijn die graag een kindje zouden willen adopteren. Je hoeft je kindje dan niet weg te laten halen en je weet zeker dat zo'n kindje bij mensen terecht komt die het wel de dingen kunnen bieden waarvan jij bang bent dat je ze een 3e kindje niet kunt bieden.

Liefs,

Eveline
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan