<p>Dag allemaal,</p><p>Ik ben 30 jaar en nu 13 weken zwanger van mijn eerste kindje. Dit was geheel gepland en wij zijn er erg blij mee!</p><p>Ik weet dat het een wonderlijke gebeurtenis is en ik ben erg blij. Maar ik vind het idee dat er 'iets' in mij groeit en leeft erg "naar". </p><p>Ik kan ook niet goed naar de echo beelden kijken (nu 3 echo's ervaren) en na elke echo voel ik mij zo naar en misselijk dat ik er echt letterlijk van moet overgeven. Het is een andere misselijkheid dan de misselijkheid die ik ervaar in het eerste trimester. Echt alsof mijn maag zich omdraait bij het zien van de echobeelden.</p><p>Ik vind het erg beschamend, want je moet dit als aanstaande moeder natuurlijk als prachtig ervaren en zien als een wonder. Maar als ik teveel stilsta bij wat er nu in mijn buik gebeurt of lees over wat er in een precieze week gebeurt wordt ik echt misselijk en naar. Alsof ik het een "vies" idee vind. (Ik weet even geen beter woord, sorry).</p><p>Ik heb al wat op internet gezocht, maar kon geen soortgelijke ervaringen vinden. Is er iemand die dit wellicht herkent? Hoe ben je hiermee omgegaan? Wat kan ik hieraan doen?</p><p>Groetjes, Steffie</p><p> </p><p> </p>
Help: Ik kan niet goed tegen de echobeelden en het "idee" van zwanger zijn.
- Onderwerp starter Gebruiker10371242
- Startdatum
Ik heb hier geen ervaring mee, maar als ik jou was zou ik het bespreken met je verloskundige. Die hebben vast wel adviezen voor je. 
Dankjewel.
Ik besprak het vanochtend met de verloskundige tijdens de 12 weken echo - en die wuifde het weg met "komt door het op de buik drukken met de echo en het op je rug liggen" en "dat het vast ook fijn was om te zien dat alles goed was"...
Ik besprak het vanochtend met de verloskundige tijdens de 12 weken echo - en die wuifde het weg met "komt door het op de buik drukken met de echo en het op je rug liggen" en "dat het vast ook fijn was om te zien dat alles goed was"...
Wauw, wat een gekke reactie van je verloskundige, met dat laatste zou ik zeggen: te horen krijgen dat alles goed is is misschien fijn, maar misschien is het een optie om bij een evt volgende echo niet zelf mee te kijken en alleen de verloskundige te laten vertellen of het goed zit?
Misschien kan het helpen om eens te gaan praten met een praktijkondersteuner of mogelijk iemand van de POP-poli? Ik heb het zelf niet zo ervaren, maar kan me voorstellen dat als je de ontwikkelingen en echo's zo ervaart dat ook voor jou erg vervelend is en mogelijk het opbouwen van een band met je kindje voor de geboorte in de weg staat, en bovendien erg naar voelt als je gevoelens hierover niet serieus genomen worden. Uiteindelijk zal je verloskundige waarschijnlijk je bevalling begeleiden, dus je kan maar beter iemand hebben die jouw gevoelens daarin ook serieus neemt en waar jij je dus vertrouwd bij kan voelen.
Misschien kan het helpen om eens te gaan praten met een praktijkondersteuner of mogelijk iemand van de POP-poli? Ik heb het zelf niet zo ervaren, maar kan me voorstellen dat als je de ontwikkelingen en echo's zo ervaart dat ook voor jou erg vervelend is en mogelijk het opbouwen van een band met je kindje voor de geboorte in de weg staat, en bovendien erg naar voelt als je gevoelens hierover niet serieus genomen worden. Uiteindelijk zal je verloskundige waarschijnlijk je bevalling begeleiden, dus je kan maar beter iemand hebben die jouw gevoelens daarin ook serieus neemt en waar jij je dus vertrouwd bij kan voelen.
Ik heb dit niet met de zwangerschap maar met ziek zijn. Het idee dat er dan dingen als tumoren in je lichaam kunnen groeien word ik zo naar van dat ik bijna mezelf zou willen opensnijden. Dus ik begrijp wel het gevoel.
Verder zou ik je graag zeggen over het gevoel dat je blij moet zijn met je echos, je MOET niks.
Dit is hetzelfde als dat vrouwen gelijk super gelukkig moeten zijn met hun baby na de geboorte. Dat is gewoon niet altijd zo. Soms ben je te moe of dringt het nog niet tot je door en dan een paar uurtjes later voel je je pas super gelukkig.
Het kan ook zo zijn dat als je bevallen bent dat je dan de echos wel mooi vind om te zien omdat het zich dan niet meer in je lichaam afspeelt.
En anders ook niet, ook goed.
Zo lang je je wel blij voelt met je baby en de baby gezond is is nu het aller belangrijkste!
Succes!
Verder zou ik je graag zeggen over het gevoel dat je blij moet zijn met je echos, je MOET niks.
Dit is hetzelfde als dat vrouwen gelijk super gelukkig moeten zijn met hun baby na de geboorte. Dat is gewoon niet altijd zo. Soms ben je te moe of dringt het nog niet tot je door en dan een paar uurtjes later voel je je pas super gelukkig.
Het kan ook zo zijn dat als je bevallen bent dat je dan de echos wel mooi vind om te zien omdat het zich dan niet meer in je lichaam afspeelt.
En anders ook niet, ook goed.
Zo lang je je wel blij voelt met je baby en de baby gezond is is nu het aller belangrijkste!
Succes!
Mijn vriendin voelde zich 'praktisch zwanger' en heeft ook weinig met alle groei en alles wat er bij komt kijken. Misschien niet helemaal hetzelfde, maar het is niet vanzelfsprekend dat iedereen zwanger zijn leuk vindt, ook al wil je wel een kind 
Ik snap je gevoel helemaal. Ik heb dat ook met sommige dingen die helemaal niet vervelend zouden moeten zijn. Een soort zenuwachtige misselijkheid vind ik het. Op het moment zelf is het heel vervelend omdat je denkt dat je blij móet zijn ofzo. Ik heb zulk soort dingen een beetje weggestopt, ook niet echt goed ik weet het. Maar ik dacht bij alles: niet teveel over nadenken, het gaat vanzelf weer over. Verder heb ik niet echt tips want ik heb het zelf ook nog wel eens en probeer dan gewoon los te laten en er niet teveel aandacht aan te schenken.