Help... ik kom er niet uit....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb even jullie meningen nodig want ik kom er zelf niet uit:

2,5 jaar geleden is mijn vader overleden plots. Hij was net 56 jaar. Ik heb het er nog steeds moeilijk mee omdat ik het op de een of andere manier geen plekje kan geven.
Maar nu hetvolgende: mijn moeder heeft een nieuwe vriend. Ze is dolgelukkig. En ik zit er dus totaal niet op te wachten. Ik wordt er "niet goed van" als ik de verhalen hoor...
Begrijp me niet verkeerd; ik gun mijn moeder al het geluk van de wereld want ze heeft het heel erg zwaar gehad en het is een superschat van een mens. Wij hebben samen meer een band van vriendin dan moeder/dochter.

Ik heb haar uitgelegd dat ik de tijd ervoor wil hebben om aan het idee te wennen.
Maar nu belt ze me op dat die nieuwe vriend binnenkort langs wil komen samen met haar om zich voor te stellen.... aaahhhhh...... WAT NU?!
Moet ik me erbij neerleggen en voor haar  geluk die vent eens te zien.
Of moet ik nou koppig blijven en zeggen dat ik niet op zit te wachten (wat ik ook niet doe).
Het koppige gedoe van mij staat echt hun geluk in de weg, mijn moeder is er heel erg verdrietig om. Maar ja, ik voel me net een verrader naar mijn vader toe, anthans zo voelt dat van binnen omdat ik het nog geen plekje kan geven....

Tis een lang verhaal maar ik zit er vreselijk mee.....
Oh ja, hij is een Italiaan die in Duitland woont en mijn moeder is nu heel veel in Duitsland...ook dat nog....

zucht

liefs
di silva
 
Hiya di Silva!

Het verwerken van het verdriet om je vader staat (in mijn mening) los van het nieuwe geluk van je moeder. Uiteraard is het moeilijk om de twee los te zien, maar ik denk dat je het jezelf een stuk makkelijker maakt als je probeert het als twee verschillende dingen te zien.
Je zegt dat je je moeder alle geluk in de wereld wenst, maar ondertussen noem je haar nieuwe vriend "vent", heb ik geen idee wat je bedoelt met "nu zit ze heel veel in Duitsland, ook dat nog" en zie je er ontzettend tegenop om haar vriend te ontmoeten........waar in al die uitingen en dat gedrag zie jij precies die beste wensen voor je moeder?...want ik zie het niet hoor.
Het is absoluut geen verraad naar je vader toe om deze nieuwe man te ontmoeten, niets en niemand kan jouw vader vervangen in jouw hart. En ook niet in je moeders hart.
Je zegt dat je moeder meer een vriendin is......als een ander vriendin van jouw je verteld over haar nieuwe vriend, en niet kan wachten tot jij hem ontmoet...reageer je dan ook zo?
Geef de man een kans zou ik zeggen, wie weet ben je wel aangenaam verrast als je ziet hoe blij hij je moeder kan maken.
En als ik jou was zou ik wel een gesprekje aangaan met je moeder dat je nog zo'n moeite hebt met het verwerken van je verdriet. Dan begrijpt zij misschien ook jouw reactie naar haar nieuwe vriend iets beter.

Veel succes! ilja
 
Hoi Di Silva,

Tis ook niet niks hoor, een ouder te verliezen. Helaas kan ik er over meepraten. Mijn moeder is in 2003 plotseling overleden, dus in december al weer 5 jaar geleden. Ook ik heb het er nog moeilijk mee, maar dankzij gesprekken die ik heb gehad met een psycholoog heb ik het min of meer een plekje kunnen geven.

Mijn ouders waren in 2003 al jaren gescheiden, maar mijn moeder had wel een vriend. Hij storte zich compleet op alle datingsites, want hij wilde niet alleen blijven. Niet het feit dat hij een nieuwe vriendin kreeg vond ik moeilijk, wel het feit dat zij dezelfde voornaam als mijn moeder heeft. Ik noem haar dus ook anders.

Zoals je je verhaal schrijft denk ik dat je zelf wel weet wat je te doen staat...probeer hulp te zoeken bij het verwerken van je vaders dood en  verwelkom je moeder met beide armen (en geef haar vriend daarna netjes een hand ). Het leven is te kort om boos of verdrietig te blijven. Dat had je vader jou of je moeder ook vast niet toegewenst!

Sterkte!

Ellen mv Julian
 
Wat zit je in een vervelende situatie. Ik zou het denk ik open en eerlijk met mijn moeder bespreken en erbij zeggen dat je blij bent dat zij weer blij is en gelukkig kan zijn, maar dat jij daar nog even wat meer moeite mee hebt en haar vragen of ze wil respecteren dat  het zo  ligt. Ik kan me niet voorstellen dat het een probleem moet zijn om haar vriend pas over een maandje of 2 of noem maar een tijd, voor te komen stellen.

Succes

Fonske.
 
Meis, tuurlijk is het lastig.

Toen mijn moeder veel te jong overleed was ze getrouwd met een hele goede man (niet mijn vader). Na mijn moeders overlijden had hij na een jaar weer een nieuwe vlam, na een jaar getrouwd.. Ja ik moest even slikken... maar voelde me toen hij alleen was altijd verantwoordelijk voor hem, dan zei ik: Kom eten, kom we gaan er op uit etc.etc... En dat is natuurlijk ook niet realistisch.. Overigens spreekt hij nog steeds erg mooi over mijn moeder, dus... dat doet goed.

Ook heb ik toen ik jong was lang alleen gewoond met mijn moeder en ik dacht toen ik een jaar of 16 was, ik ga noooooit het huis uit want dan is ze alleen... En toen ontmoette ze dus die goede 'peer' en dat gaf mij heel veel rust.

Als je moeder altijd alleen zou blijven zou je het ook niet leuk vinden, feestdagen enzovoort... het is geen verraad naar je vader, echt niet maar ik snap je gevoel wel. Nu heeft ze iemand om weer leuke dingen mee te doen, want dat zal je moeder ook hard nodig hebben! En dat gun je je moeder zeker, dat weet ik zeker.

Sterkte
 
poe, ik zit ff een traantje weg te pinken....

Het is zwaar maar wel een opluchting dat ik het van me af kan schrijven.
Ik zal inderdaad op zoek moeten gaan naar hulp. Gewoon voor mezelf want ik zie nu in (dank je wel, Ilja) dat ik egoistisch ben. Ik zeg inderdaad dat ik haar het beste wens, maar intussen....
Ik denk niet dat ik mijn moeder moet "lastigvallen" met mijn eigen meningen. En zij moet ook inderdaad verder. Ze kan niet de rest van haar leven alleen blijven en treuren.
Mijn vader zit inderdaad in onze harten en dat kan haar nieuwe vriend niet afpakken.

Misschien dat ik toch maar een handje ga schudden. Hetzij wel met tegenzin maar misschien zie ik dan ook dat hij mijn ma blij maakt. Dan wordt het misschien een beetje makkelijker te begrijpen......

Dank jullie wel, ik moet ff zakdoek pakken om make-up te redden...

liefs
di silva
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan