help kinderwens maar mag nog niet

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

Ik heb een probleem wat voor mij met de dag zwaarder gaat wegen. Ik ben 23 jaar heb al jaren een vasten en stabiele, goede relatie. Nu is het zo dat ik meer en meer de behoefte aan een baby krijg. Ik denk er elke dag meerdere keren aan en als ik een baby of een zwangere vrouw zie krijg ik een kriebelend gevoel van binnen. Er is echter een probleem, een kind krijgen is in onze relatie en vriendenkring en dergelijke nog niet aan de orde.
Wij zijn allebei hard bezig met het maken van een carriere en allerlei andere dingen die je op deze leeftijd nog "hoort"te doen. We maken plannen voor reizen en dat soort dingen. mijn vriend weet dat ik graag een kindje zou willen en als ik per ongeluk zwanger zou raken houden we het zeker, dat vind hij ook. Maar ja ik moet nog een aantal jaren wachten en ik ben bang dat dat voor mij heel zwaar zal worden. Nu krijg ik vast reacties dat ik ervan moet genieten dat ik nog jong en kinderloos ben en dat besef ik me ook echt wel, een kind zou nu ook vast niet de ideale situatie zijn, maar toch blijft het me dwars ziteen.
Heeft iemand tips hoe ik hiermee om moet gaan???

Liefs Jojanneke!
 
Als jullie het allebei willen dan zou ik er voor gaan en je plannen gewoon aanpassen! En een carriere? Het is maar wat je liever wil! Ik ben ook nog hartsikke jong en ik zou ook heus wel op reis willen enz, maar ik heb veeeeeeeeeeeeel liever een kindje! En tja iemand in jullie zou toch een keer de eerste moeten zijn he!

suc 6 ermee
 
iemand in julie vriendenkring bedoel ik! haha ik typ weer is te snel en dan denk ik de woorden, maar vergeet ze te typen!
 
Hoi jojanneke. Heb je dit probleem met je vriend besproken, wat vind hij ervan. Ik zelf wil ook al jaren kinderen, mijn (inmiddels) man wilde echter toen ook nog wachten hij is jonger (niet veel hoor) dan ik en was er nog niet aan toe. Ik had het hier soms ook erg moeilijk mee. Maar ik weet ook doordat ik dat in mijn naaste omgeving gezien heb dat je alletwee achter een kinderwens moet staan. Wil jij wel al en je vriend nog niet raad ik je toch aan om te wachten. Als hij er nog niet aan toe is kunnen er vervelende situaties ontstaan. Een kindje zet heel je wereld op zijn kop positief maar ook negatief. Als hij er nog niet echt bewust en defenitief voor heeft gekozen, kan dit wel eens voor problemen zorgen (nadruk op kan, is niet voor iedereen zo) Ikzelf ben inmiddels al meer als een jaar (bezig) en het gaat ons waarschijnlijk niet via de natuurlijke weg lukken, dus moet we keuzes maken, medische molen e.d. . Nu merk ik dat dat makkelijker is omdat ook mijn man het nu echt heel graag wil dus voor zoiets open staat en er alles voor over heeft. Als wij deze keuzes moesten maken toen hij er nog niet echt aan toe was zou dat veel moeilijker zijn geweest want het vergt emotioneel (en ook wel lichamelijk) veel van je. Meid ik zou zeggen bespreek het met je vriend/man en kom samen tot een oplossing/compromis. Spreek in ieder geval je wens uit, en vraag zijn mening. Ik hoor het graag van je. succes liefs molly
(sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden)
 
Mijn vriend is op de hoogte van mijn wens en hij vindt inderdaad dat we nog moeten wachten, tenzij de natuur anders zou beslissen zeg maar. Ik respecteer dat ook van hem en zou hem nooit bedriegen en "per ongeluk" zwanger worden. Het is dus echt nog even wachten voor mij ben ik bang. Maar soms wordt ik helemaal gek van mezelf, ik denk zelfs aan namen voor ons kindje en ik zie mezelf de hele tijd voor me met een baby. Weet ondertussen geloof ik ook alles van bevallingen en zwangerschappen enzo. Ik maak mezelf misschien ook wel een beetje gek, maar die wens kan ik gewoon niet onderdrukken.....

Liefs Jojanneke!
 
Hoi jojanneke, ik ken je gevoelens ik was net zo ik was liever gisteren dan vandaag zwanger zeg maar. Maar helaas ook voor ons ondanks dat we willen moeten we wachten de natuur helpt ons niet echt. Fantaseren is niet erg, en houd het bespreekbaar met je vriend. Je wens is er nu wachten op een geschikt moment tot je hem uit kunt laten komen. Wat het voor mij een beetje makkelijker maakte is dat ik het regelmatig met hem besprak, waardoor hij erover ging nadenken en uiteindelijk mij een richtlijn gaf wanneer hij ongeveer zover zou zijn. Dus bv. over 1 jaar of 2 jaar. Maar niet iedere man kan dat zeggen. Nogmaals veel succes.
liefs molly
 
Hoi Jojanneke,

het is inderdaad belangrijk dat je er echt samen voor kiest. Bij ons was ik er ook eerder aan toe. Wel wist ik dat mijn vriend zeker kinderen wilde in de toekomst, dat was voor mij heel belangrijk.
Het is moeilijk als het voor jou echt zo leeft maar toch raad ik je aan om de wens van je vriend te respecten, wat je ook doet, lees ik al.
Ik raad je aan om er wel met je vriend over te blijven praten, dan kan je ook beter polsen hoe hij er in staat.
En inderdaad moet er iemand de eerste zijn in jullie vriendenkring....dat zouden wij ook zijn, haha!
En ondertussen toch maar genieten van wat nog kan, natuurlijk zou je liever een kindje willen dan een reis te maken maar ja, als het dan toch zo is moet je er ook maar van genieten zolang het nog kan....
Wij zijn al een jaar bezig maar kunnen omdat het dus niet gelukt is nu wel nog op vakantie naar Egypte (wat ik al lang graag wil), dat is dan weer een voordeel, hihi!

Groetjes, Irene
 
Irene jij hebt helemaal gelijk, ik moet prberen meet te genieten van de andere leuke dingen in mijn leven.
Maar wat is het moeilijk zeg. Was vandaag op een verhaardag waar een vriendin met een baby was, ik kreeg meteen een rotgevoel in mijn buik en kon wel janken. Stom he? Ik voel me zo dom en egoistisch. Maar ik kan er gewoon niks aan doen. ik wil het zo graag. Praat gelukkig wel vaak met mijn vriend erover dus dat is zeker prettig, maar ja het is geen baby....

Liefs Jojo.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan