Help; mijn peuter weigert te praten op de opvang.

[MamaSterre]

Beste lezers,

Mijn dochter is net 2 jaar.
Ze is ontzettend koppig & eigenwijs.
Ik neem haar vaak mee naar mijn werk. (zelf werkzaam binnen de KO.)
Daar vloeit ze mee op diverse groepen, ook als ik er niet ben of op de groep ernaast werkzaam ben.

Ze zingt, danst en doet gek.
Soms zegt ze dingen duidelijk en andere dingen minder.
Nu vraag jij je af… “Wat is het probleem?”

Op haar eigen opvang, praat zij niet.
Of ze zegt een “woordje”.
Dit krijgen wij nu te horen doormiddel van een ontwikkelingsverslag.
Alles is nee, ze kat enorm, slaat, staat op afstand mee te kijken of afwachtend te wachten tot zij aan de beurt is en zoekt geen spontaan contact meer. Ook slaapt ze daar direct na het eten van een broodje. Vertikt ze om te plassen, te zeggen of überhaupt te willen enzovoort.
Ze drinkt volgens hen pas sinds 2 maanden uit een beker. Zij dronk bij ons vanaf 14 maanden al uit een stenen mok.

Ik schrik hier enorm van omdat zij thuis en op andere locaties / plekken totaal het tegenovergestelde is.
(muv nee fase en dan slaan als ze boos word. Ze weet dat zij het thuis niet hoef te doen en ik hoef haar maar aan te kijken en ze weet al genoeg.)

Mijn gevoel zegt dat ze het wel leuk vind, maar onderdruk wordt… Er zijn namelijk best veel probleem kindjes op haar groep en er loopt dus ook best veel vreemde die mee kijken. Thuis is ze zinderlijk en loopt ze zonder luier. Ze praat af en toe de oren van mijn hoofd af. En papa is haar super held (mama is dan de boeman tot papa weg is…. ) De auto is haar lievelings, samen met koken, nijn, paw patrol Marshell, donald duck, dikkie dik en allemaal puzzels en boekjes. Kinder gebaren en een sneeuwpop vind zij grappig. En de kerstman is nog steeds sinterklaas. (sinta—klaas.)

Is dit maar een fase of moet ik echt een gesprek aan gaan?
Ik twijfel heel erg, omdat ik 1 keer mijn moeder gevoel negeerde en mijn vertrouwen in 2 kraamverzorgsters had gelegd. Dit was toen een grove fout waardoor we met haar naar het ziekenhuis moesten. (Ze werd door beide tegelijktijd in een badje gewassen en dit ging toen finaal fout.)
Dus vandaar de vraag.

 

[Essil]

Ik vermoed dat het te maken kan hebben met te veel spreiding. Thuis, opvang bij mama, opvang bij mama andere groep, "eigen" opvang....
Dat lijkt me zeer verwarrend. Dat ze op de plek waaraan geen mama gekoppeld is minder goed hecht, lijkt mij eigenlijk zeer logisch.
Wel de vraag waarom je dit nu pas te horen krijgt? Bij het ophalen even gerichte vragen stellen, als ze zelf niets vertellen.

 

[MamaSterre]

Ik vermoed dat het te maken kan hebben met te veel spreiding. Thuis, opvang bij mama, opvang bij mama andere groep, "eigen" opvang....
Dat lijkt me zeer verwarrend. Dat ze op de plek waaraan geen mama gekoppeld is minder goed hecht, lijkt mij eigenlijk zeer logisch.
Wel de vraag waarom je dit nu pas te horen krijgt? Bij het ophalen even gerichte vragen stellen, als ze zelf niets vertellen.

juist daarom snap ik het niet.

Wanneer ze bij mij op de opvang is, is zij precies zoals thuis.
Ook als ik er niet ben of niet in zicht.
Ze maakt direct contact met iedereen en af en toe speelt ze even alleen, zoekt ze een ander op of speelt zij “langs elkaar”.
Normale peuter / dreumes gedrag.
Dat gebeurd hooguit 1x in de 2 a 3 maanden. (deze maand toevallig 3x ivm personeels te korten.)

Normalite gaat zij 3 dagen per week naar haar eigen opvang toe. Ze lijkt er altijd zin in te hebben als 1 leidster er is. Maar die maakt ook wel eens grapjes bij haar. Als de kleine meid er klaar mee zegt zij ook “nee stop.” Ik baal er ook van dat ze de moeite niet willen nemen om haar mee te nemen naar de wc / potje die er letterlijk naast zit.
Terwijl bij mij op werk we een hele gang door moeten lopen en twee potjes extra op de groep hebben.
Zodra kinderen het interessant vinden doen ze bij ons voor spek en bonen mee.
Ik begrijp als ze het druk hebben, maar ik vind dat geen excuse.

 

[Essil]

Het is absoluut heel normaal dat kinderen op de opvang, sommige dingen juist wel doen, en andere dingen juist niet, die normaal thuis juist niet, en juist wel gebeuren.
En kinderen trekken zich aan elkaar op. Dus in een groep met meer "probleem" kinderen, zal de gezamenlijke ontwikkeling ook langzamer gaan.

Dat dat op de opvang waarop mama ook werkt, in mindere mate gebeurt, lijkt me ook heel normaal. Want dat is meer een verlengde van thuis, zelfs op de dagen dat je er zelf niet bij bent.

Het kan verder natuurlijk nooit kwaad, eens goed in gesprek te gaan, met dat andere kinder dagverblijf.

 

[Mariemamma]

Misschien voelt ze zich niet veilig op haar groep? En als er dwars gedrag in de groep is, pikken ze dat ook op natuurlijk.

 

[Mateke]

Ik zou me ook afvragen of ze zich wel veilig voelt in de groep op het kdv. Vaak is het wanneer een kindje zich niet goed of veilig voelt dat ze niet alles laten zien dat ze kunnen en zich meer inhouden of ander gedrag gaan stellen ter bescherming van zichzelf. Ik zou ook even in gesprek gaan met de begeleiders om te proberen vast te stellen waar het probleem ligt. Eventueel thuis eens proberen filmen hoe ze daar doet of praat om als voorbeeld te laten zien dat ze het wel kan.