Help mijn zoon ziet spoken!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Allemaal!! De titel zegt het eigenlijk al. Eerst vond ik het nog wl grappig, het is tenslotte bijna halloween. Maar hij meent het dus. Tijdens het slapengaan verhaaltje zei hij ineens: "Mama! Daar! Daar zit ze!" En hij is 2 en een half, ga er dan maar eens een gesprek over aan. En als je nu denkt dat hij gewoon niet in zijn eigen bed wil slapen, dat dacht ik ook, als ik hem alleen laat dan huilt hij niet, hij brult niet, nee, hij is direct in totale paniek. Gewoon even laten gaan, dacht ik. Hij heeft een traphekje voor zijn deur, zo een die je erin klemt, die sloopte hij er half uit om uit zijn kamer te kunnen komen. Echt menes dus. Ik wil gewoon dat de spoken die hem zo bang maken weg gaan, zodat hij weer happy in zijn eigen bed/kamer is. Heb ookal geprobeerd om te zeggen dat hij ze weg moet sturen, gevraagd of ik dat moest doen, maar het lijkt niets uit te halen. s'Middags lijkt er dan niks aan de hand. Wie helpt??? Alvast heel bedankt voor jullie tijd en moeite!! Veel liefs, Anja
 
Sorry!! Had niet gezien dat het topic de eerste keer al door kwam(pc liep vast..) Nu staat hij er dus dubbel op. Nou, dan maar hopen dat er ook dubbelzoveel reacties komen!! Liefs,
Anja
 
Hoi,
Vind het altijd moeilijk om hierop te reageren, misschien kun je eens contact opnemen met een paranormaal medium.
Ik ken een vrouw die dat doet en die je misschien advies kan geven hierover; haar site is www.rids-balance.nl is een algeme site, maar er staat ook een telefoonnummer en mail adres op!
Liefs
 
Hey hoi,

dit ligt wel altijd gevoelig vind ik.
mensen kijken je er soms vreemd op aan.
nou heb ik dit als klein meisje ook altijd gehad.
en mijn zoontje (1.5 jaar ) heeft het ook.
maar bij hem zijn ze " vriendelijk" en hij kletst en lacht zich suf tegen de hoek van de gordijnen en de muur.

Mij werd toen ik klein werd altijd verteld dat " spoken" bang waren voor licht en dus mocht ik een klein lampje aan houden.
ook stuurde ik als ik ging slapen ze allemaal weg samen met papa of mama, we hadden er zelfs een rijmpje voor gemaakt.

dat rijmpje zeg ik ook met mijn zoontje en dat helpt.
misschien een idee?
als het negatief is probeer dan je eens te concentreren, als je zelf een naar gevoel krijgt dan is het niet goed.
dan zou ik echt eens iemand ernaar laten kijken en het eventueel weg laten halen want de kans dat het vanzelf weggaat is dan nihil.

ik hoop dat je er wat aan hebt.

sterkte!
liefs
 
Hey hoi,

dit ligt wel altijd gevoelig vind ik.
mensen kijken je er soms vreemd op aan.

wel weet ik dat kindjes tot een jaar of 3,4 extra gevoelig zijn en dus meer "paranormaal" zien.

nou heb ik dit als klein meisje ook altijd gehad.
en mijn zoontje (1.5 jaar ) heeft het ook.
maar bij hem zijn ze " vriendelijk" en hij kletst en lacht zich suf tegen de hoek van de gordijnen en de muur.

Mij werd toen ik klein werd altijd verteld dat " spoken" bang waren voor licht en dus mocht ik een klein lampje aan houden.
ook stuurde ik als ik ging slapen ze allemaal weg samen met papa of mama, we hadden er zelfs een rijmpje voor gemaakt.

dat rijmpje zeg ik ook met mijn zoontje en dat helpt.
misschien een idee?
als het negatief is probeer dan je eens te concentreren, als je zelf een naar gevoel krijgt dan is het niet goed.
dan zou ik echt eens iemand ernaar laten kijken en het eventueel weg laten halen want de kans dat het vanzelf weggaat is dan nihil.

ik hoop dat je er wat aan hebt.

sterkte!
liefs
 
Hey hoi,

dit ligt wel altijd gevoelig vind ik.
mensen kijken je er soms vreemd op aan.

wel weet ik dat kindjes tot een jaar of 3,4 extra gevoelig zijn en dus meer "paranormaal" zien.

nou heb ik dit als klein meisje ook altijd gehad.
en mijn zoontje (1.5 jaar ) heeft het ook.
maar bij hem zijn ze " vriendelijk" en hij kletst en lacht zich suf tegen de hoek van de gordijnen en de muur.

Mij werd toen ik klein werd altijd verteld dat " spoken" bang waren voor licht en dus mocht ik een klein lampje aan houden.
ook stuurde ik als ik ging slapen ze allemaal weg samen met papa of mama, we hadden er zelfs een rijmpje voor gemaakt.

dat rijmpje zeg ik ook met mijn zoontje en dat helpt.
misschien een idee?
als het negatief is probeer dan je eens te concentreren, als je zelf een naar gevoel krijgt dan is het niet goed.
dan zou ik echt eens iemand ernaar laten kijken en het eventueel weg laten halen want de kans dat het vanzelf weggaat is dan nihil.

ik hoop dat je er wat aan hebt.

sterkte!
liefs
 
Vragen of ze weg wil gaan kan natuurlijk altijd, vaak doen ze dat ook, maar ze komen veel op vaste plaatsen en ik vind het belangrijk dat je als ouder wat handvaten hebt, want ze weg laten gaan is een tijdelijke oplossing!
Het belangrijkste vind ik dat jij en je kind er mee leren omgaan, al moet ik zeggen dat ik het heel positief vind hoe je er mee omgaat nu; zeggen spoken bestaan niet is zo fout dus ik ben blij dat je dat niet hebt gedaan!
Wat ik je ook nog wil meegeven is dat wie je ook om hulp vraagt, luister naar je gevoel, zorg dat jij en je kind je prettig voelen bij die persoon!
Liefs MJ
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan