help, ongepland zwanger

Hallo allemaal,

Ik heb vooral steun en jullie mening nodig. Ondanks de pil ben ik zwanger geworden. Ik weet het nog maar net. Hoe dan ook, het is aangekomen als een donderklap op heldere hemel. Mijn man zei meteen: "Arbortus". Ik begrijp dat wel, we hebben al een tweeling. Daarbij zijn er momenteel wat spanningen in onze relatie. Ik ben tegen arbortus als er niet hele dringende redenen zijn, onverwachts en ongepland zwanger vind ik niet dringend genoeg. Ik kan dan ook eerlijk zeggen dat ik zwaar wegende bezwaren heb tegen arbortus. Maar wat nu. Het lijkt op kiezen tussen ongeboren kind of huwelijk. Ik hoop mijn man nog om te kunnen praten als we even hebben kunnen wennen aan het idee. Kunnen jullie mij helpen?
 
Lieve nr3,
wat een schrik zeg!
Snap dat je er mee zit.
Ik vind de reactie van  je man wel lastig hoor. het zou makkelijk zijn om hem een rotzak te vinden, maar hij is natuurlijk ook erg geschrokken. En mannen hebben sowieso de neiging om raar te reageren, niet dan?

Als je in principe tegen abortus bent, zou ik het niet doen. Ik zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
Anders krijg je er later soms erg spijt van.
Daarnaast is het toch een gezamenlijk probleem? Sorry als het bot klinkt, maar als je man ab-so-luut geen kind meer wil, waarom heeft hij zich dan niet laten steriliseren?
Zo ligt de verantwoordelijkheid bij jou. Geeft hij jou dan ook de schuld?

Maar als de relatie op springen komt te staan raad ik je aan om eens met een maatschappelijk werker of relatietherapeut te praten.

Hopelijk komt het goed! heel veel sterkte hoor!!!!

edith
 
Lieve nr3,
Jemig, wat een rotsituatie...
Ik ben het wel een beetje eens met de reactie hierboven....mannen reageren vaak vooral in zo'n situatie als deze meteen heel resoluut en direct.Niet dat ik verwacht dat hij over 2 weken er opeens meteen voor is het kindje te laten komen, maar zo'n reactie als abortus is voor hem nnatuurlijk veel makkelijker gezegd dan voor jou...Jij bent zwanger, je ongeboren kindje zit in jouw buik...
Ik zelf ben tegen abortus, tuurlijk zijn er net zoals jij beschrijft situaties dat abortus echt de oplossing is, maar is dit een situatie die zo dusdanig is dat het de enige oplossing is....Tuurlijk is het wel heel heftig als het betekent dat dit het einde van je huwelijk.Straks sta jij er misschien wel voor een groot deel van de tijd alleen voor, met 3 kleine kinderen...Snap best dat je dit goed voor ogen moet houden, wil je dat?
Maar kan je kiezen voor een abortus?Kan je daar je hele leven mee leven?
Ik zou nog enkele weken ervoor uittrekken om er met je man over te praten, weet niet hoever je bent, zou voor de 12e week toch wel een beslissing maken, ga naar je huisarts, praat er met hem/haar over.Met je partner erbij, maar misschien ook zonder je partner..Probeer je man uit te leggen dat het voor jou bijna geen optie is, dat zo'n ingreep voor jou te heftig is.En bekijk de situatie van de positieve kant...beschrijf hoe jij het voor je ziet in de toekomst en hoe je het evt. wel ziet zitten...
Ik wens je veel succes met deze keuze, je hebt vast niet veel tijd meer om te beslissen, maar denk er goed over na, en inderdaad, het is niet alleen jouw probleem, hij had zich ook kunnen steriliseren, straks kies je voor een abortus om je huwelijk te redden, maar wie zegt dat je huwelijk dan goed komt?Ik zou vooral een keuze maken vanuit je eigen visie, jij moet er de rest van je leven mee verder.Tuurlijk, hij ook, maar je ongeboren kindje zit in jouw buik....
Succes met je keuze en als je wilt kletsen hier, kan dat altijd!
Groetjes van Roos.(Mama van 3 kids)
 
hoi nr3

het enige dat ik kan zeggen is doe geen abortus.
mijn buurvrouw had hetzelfde en had ook een beetje negative dingen in de relatie.
2 jaar naar haar abortus is ze alsnog gescheiden, en huilt nu elke dag om het kindje dat er niet is.

heel veel succes met jou beslissing.


'' een kindje komt nooit zomaar.
Een kindje word je toevertrouwd.
Een kindje is je gegeven.
Zorg dat je het wonder behoud.''

 
De keus voor wel of geen abortus moeten jullie of jij zelf maken. Ik denk dat gevoel hierbij een hele sterke rol speelt. Als jij zo sterk voelt dat je het kindje niet kan laten weghalen, dan moet je dat ook niet doen. Je hebt er niets aan dat je straks de rest van je leven met een enorm schuldgevoel rondloopt. Goed over nadenken dus.
En wat als je het kindje wel laat weghalen en straks loopt je huwelijk alsnog mis? Dan heb je twee kleine kinderen en geen man. Maakt die ene dan nog zoveel uit?
Misschien was je man wat bot, maar als hij wat tijd heeft om erover na te denken, draait hij wel bij?

Ik wil je veel sterkte wensen in deze moeilijke situatie en ik hoop dat je besluit wat voor jou het beste is.

Succes, Esk
 
Wat een dilemma!

Kijk eens op de website van het VBOK, zij pogen je te helpen met het maken van een keuze die het beste bij jou past.

http://www.vbok.nl/ en ze hebben ook een telefonische hulplijn.

Heel erg veel sterkte met het maken van een keuze!
 
Mannen zijn inderdaad heel anders ingesteld. Die willen dan zo snel mogelijk met een oplossing komen, dus wat dat betreft kan ik zijn eerste reactie enigzins begrijpen.

Ik denk dat je er het beste nog eens met hem over kan praten. Leg hem uit dat jij liever geen abortus wil. Zoals mijn voorganger al aangeven, is het wellicht een goed idee om hulp in te schakelen, zoals een maatschappelijk werker of therapeut, want er is natuurlijk een kans dat je relatie niet bestand is tegen zo'n ingrijpende ervaring als een kindje er bij.

Heel veel sterkte met je beslissing. Ik hoop dat je man en jij er uit kunnen komen!

Groetjes, Marisa
 
Hoi,

Kan me voorstellen dat jullie allebei geschrokken zijn.
Zoals de andere dames ook aangeven, laat het even bezinken en praat er nogmaals met je man over.
Misschien denkt hij over een week wel anders over en was het gewoon een reactie van de schrik.
En als je zelf geen abortus wilt, zou ik er heel goed over nadenken of je de rest van je leven met die beslissing zou kunnen leven...

Veel succes en sterkte!!

gr. Cora
 
Terug
Bovenaan