Hoi allemaal,
Ikzelf heb gerookt van mijn 14de tot mijn 29ste. Toen bedacht ik: 'ik ga toch nooit meer dan de helft van mijn leven gerookt hebben?' Ik rookte 1 a 2 pakjes (jawel) per dag op het einde. Toen mijn vriend en ik besloten dat een kindje welkom is, ben ik gestopt, zoals iemand anders hier reeds zei van de ene op de andere dag in september 2003. En ik denk er nog bijna elke dag aan, ik ruik het nog steeds graag...
Maar ik vind evenwel dat dat kleine wezentje ALLE kansen moet krijgen, vanaf het begin van zijn/ haar bestaan. Ik zou het zelf heel erg vinden moest er iets schelen aan de baby dat ik had kunnen voorkomen door gezonder te leven. Roken is mijn keuze en niet die van de baby, dus... En die wetenschap hielp mij enorm om te stoppen.
Verder heb ik 2 vriendinnen die allebei zijn blijven roken tijdens de zwangerschap: al die kinderen hebben wel iets aan hun luchtwegen. 1- tje heeft door een afwijking zelfs geen neuwharen. Klinkt misschien raar maar die kleine zijn eerste 'belangrijke' filter om een weerstand te kunnen opbouwen, heeft hij gewoon niet... En als dan het rechtstreeks verband wordt aangetoond met het rookgedrag van de moeder... dan zou ik me toch te schuldig voelen hoor...
1 van die 2 vriendinnen die stopt ook alleen als ze weet dat ze zwanger is, en die jongen heeft astma en diverse allergiën...
Ik zou dus stoppen van de moment dat je van plan bent om aan kinderen te beginnen. En het gaat wel hoor, als anderen dat kunnen, kan jij het ook.
Groetjes en succes,
Erika